De volgende haven op onze vaarroute is Skagway. De naam is bedacht door de indianen en betekent letterlijk ‘Winderige plaats met schuimkoppen’. En dat blijkt! De kapitein kondigt aan dat arctische winden hem beletten in Skagway aan te leggen. In plaats daarvan meert hete schip aan in de kleine haven van Haines. Het levert prachtige plaatjes op van het schip tegen het decor van ruige bergruggen. In Haines zelf bepalen Victoriaanse villa’s het straatbeeld. In een van deze houten huizen heeft houtbewerker Tresham Gregg zijn atelier. Hij snijdt totempalen en ijsberen van cederhout en versiert zijn objecten met groene en zwarte ovale symbolen. Tresham: “Het zijn ogen, daarmee geef ik mijn kunstobjecten een ziel.”
Na een rondwandeling door Haines ga ik ook nog mee met een excursie naar Bald Eagle Preserve, een afgelegen natuurgebied. We rijden over Haines Highway, een ‘snelweg’ zonder files, zo dunbevolkt is dit gebied. Aangekomen in het reservaat maken we een boottochtje op de Chilkat-rivier. Het is een schitterende tocht langs de imposante Alaska State Trees (sitkasparren). In de rivier zwemmen vele soorten zalm en dat betekent volgens de kapitein van het motorbootje dat we goede kans hebben beren te zien. Beren krijgen we niet te zien, wel gletsjers. Op een breed gedeelte van de rivier schakelt de kapitein de motor uit, zodat we in stilte van de natuur kunnen genieten. We turen naar de hemel en zien witkopzeearenden overvliegen. Na afloop van de excursie en eenmaal terug op het schip, is de stilte van de natuur ver te zoeken. Ik stort me weer in het feestgedruis aan boord, want zo voelt het elke avond opnieuw. Ditmaal treedt een bekende komiek op in het theater en de zaal is afgeladen vol. Hij neemt de gang van zaken aan boord flink op de hak. Zo dacht hij met zijn P-suite een Penthouse-suite in handen te hebben, tot hij bemerkte dat hij niet met de lift omhoog maar omlaag moest... “Mijn uitzicht is een aquarium,” grapt hij.