Mystiek Ierland

Ierland is een bestemming die vooral de laatste tijd dankzij de diverse low cost maatschappijen makkelijk en frequent aan te vliegen is. Natuurlijk is dat niet de reden om naar Ierland te gaan, maar het maakt het een stuk makkelijker en laag drempellig. De eerste keer dat wij Ierland bezochten was in december 2004 en dat maakte al zo'n enorme indruk op ons dat er een vervolg moest komen. Wie in december naar Ierland gaat, houdt natuurlijk rekening met laag hangende wolken en regen die van West naar Oost door het beeld schuift. Het tegendeel was echter waar en dat was niet de enige verrassing. Doordat Ierland een eiland is, omringd door de Atlantische oceaan en Ierse zee, is het jaren lang vrij geïsoleerd geweest wat duidelijk haar sporen achterlaat in het landschap en de cultuur.

Wie in Dublin aankomt per vliegtuig en de stad bezoekt, komt in een moderne Europese stad die veel cultuur, historie maar vooral ook gezelligheid herbergt. Een pub zonder muziek (meestal live) is dan ook niet voor te stellen noch te vinden. Omdat het echte Ierland daar volgens ons nog niet te vinden was, gingen wij al snel per (huur) auto het land in. Binnen een uur rijden zaten wij dan ook midden in de Wicklow mountains waar je al snel het gevoel hebt alleen op de wereld te zijn. Het enige wat we nog tegen kwamen was een kudde herten die onverstoord doorgingen met grazen. Hier had de tijd stil gestaan en waande je je eigenlijk in de Middeleeuwen. We besloten te overnachten in een hotel in Glendalough, het dal van de twee meren.

Buiten het hotel, wat er duidelijk was om een slaapplaats te bieden aan toeristen die dit prachtige dal wilden bezoeken, was er nagenoeg niets. Het was dan ook erg verwonderlijk dat in de pub van het hotel 's avonds vele lokalen een pint Guinness kwamen drinken. Waar kwamen ze vandaan? Waar woonden deze mensen? Kijkend naar ons vroeg de Ierse pub bezoeker zich dat ook af en een gezonde wederzijdse nieuwsgierigheid was geboren. Al heel snel zaten we met enkele Ieren rond een typisch met turf gestookte open haard, druk gebarend met de linker hand en met de rechter hand een pint Guinness in bedwang houdend. Toegegeven, een Guinness moet je leren drinken, maar eenmaal in deze fantastische omgeving met de geur van turf in de neus kan de smaak van Guinness in de mond er nog wel bij... en het is dan nog lekker ook.

Naast het hotel bevonden zich in dit fantastische dal de ruïnes van een religieuze nederzetting uit de 6e eeuw welke gedrappeerd lagen tussen en langs de twee meren. je kon je een goede voorstelling te maken van hoe men hier vroeger geleefd had. Niet alleen in Glendalough maar door heel Ierland kom je met regelmaat ruïnes van kerken uit de Middeleeuwen of zelfs daarvoor tegen. Mooi is het dan om te zien dat deze ruïnes oude maar ook nieuwe graven herbergen, onder het mom van, eens gewijde grond, altijd gewijde grond. Het maakt niet uit of je in het oosten, noorden, zuiden of westen van Ierland bent, de bevolking blijft altijd even vriendelijk en heeft altijd tijd voor je. De zuidkust is prachtig en bekend om haar tuinachtige landschap. De film "saving private Ryan" is hier grotendeels opgenomen. De westkust is ruig en getekend door de Atlantische oceaan die al eeuwen tegen de kust beukt. Zo zijn de beroemde cliffs of Moher ontstaan door de enorme krachten van een "boze" oceaan. Ook het directe achterland wordt duidelijk gegeseld door de oceaan wind en de regen die zij meebrengt. Gigantische rotspartijen staan als reuzen hun mannetje in dit ruige landschap.

Vanaf de cliffs of Moher tuur ik naar het westen en kijk uit over de oceaan. Heel in de verte zie ik de Titanic achter de horizon verdwijnen, op weg naar haar laatste rust plaats. Al snel wordt ik wakker en realiseer ik mij dat ik bevangen ben door de mystiek van dit land. Een mystiek die overal aanwezig is en mij anno nu kan laten terug gaan in de tijd. En met een paar muis klikken heb je op internet zo een low cost maatschappij gevonden die voor een paar tientjes retour een tijd capsule ter beschikking stelt.