Oeganda, op bezoek bij de berggorilla's

Maar natuurlijk blijf je altijd dromen houden en zo schreef ik eens op dat ik heel graag de berggorillas in Oeganda wilde bezoeken. En zoals het werkt; je schrijft het op, visualiseert je droom en zo kreeg ik in 2018 de uitnodiging om op bezoek te komen in Oeganda. Ivm mijn zwangerschap moesten de gorilla’s even een jaartje wachten op mijn komst maar afgelopen 1 november zat ik in het KLM toestel op weg naar Entebbe (Oeganda).

In de late avond kwam ik aan en een gezellige Afrikaanse drukte komt je tegemoet op de luchthaven. Daar stond Dunn ons op te wachten, een geweldig ervaren gids die ons begeleid heeft deze dagen. Een goede ervaren gids is goud waard tijdens je reis!

De volgende ochtend vertrekken we richting Bwindi Impenetrable NP, met 1 overnachting in Lake Mburo NP, waar we slapen in een mooie boomhut in de Mihingo Lodge en het avontuur meteen begint. Na onze avond game drive zitten we aan het diner en wordt ons verteld dat er die vanavond bezoek was geweest in onze tent. Een baviaan heeft ingebroken en de boel over een hoop gehaald in onze hut. Gelukkig had de security hem snel door en weggejaagd. Die nacht kregen we extra security. Zoals ik al zei; het avontuur was begonnen.

Na deze gelukkig rustige nacht, zetten we onze reis voort naar Bwindi NP, het leefgebied van de berggorillas.

Momenteel leven er 459 berggorilla’s in Oeganda. Door natuurbeschermers en goede samenwerking met de lokale bevolking is dit aantal erg gestegen. Langzaamaan lijkt er een solide toekomst voor de berggorilla’s in aantocht.

Onderweg naar Bwindi verandert het landschap van vlak naar heuvelachtig en van heuvelachtig naar hoge bergen. Steeds dieper komen we in het regenwoud en slingeren over prachtige zandweggetjes. Dichtbegroeid en mistig. ‘Ja! Zo stel je het voor, zo leven de gorilla’s! We komen aan in een schattig dorpje, kinderen zwaaien, we worden ontvangen in de Bakiga Lodge gerund door locals. Het is eenvoudig maar past ook wel bij de sfeer.

De volgende ochtend is het zover om 8 uur briefing. We worden door de ranger geïnformeerd over het hoe en wat, we gaan op bezoek bij de familie van Silverback Mukiza. Er leven verschillende gorilla-families in het regenwoud en zij kennen ze allemaal. Vroeg in de ochtend vertrekken er al een paar trekkers om op zoek te gaan naar de locatie van de gorilla’s en informeren ons over de richting.

De trekking is best zwaar. Op 2200 meter wandelen, omhoog en naar beneden valt me iets tegen maar we klagen niet en lopen stoïcijns door. Na een poosje wandelen is er ook geen pad meer. Met kapmes en begeleiders wanen we ons een weg door het dichtbegroeide regenwoud. Even gaat er een seconde door mijn hoofd ‘zijn hier ook slangen en spinnen?’ Niet aan denken, gewoon doorlopen!’

Na een paar uur lopen krijgen we via de walkietalkie bericht dat de trekkers de familie Mukiza hebben gevonden. Een sprongetje van blijdschap en spanning raast door je lijf. Ja we zijn close! Het laatste stuk is echt hiken, we fluisteren en met armen en voeten wanen we ons een weg over de bergrug door het woud en ja ineens daar zie ik wat zwarts zitten! Ik volg de ranger op de voet. Balanceren met camera in de hand, hartslag in je keel probeer je je staande te houden. Steeds dichterbij en steeds meer zwart zie ik tussen de groene bladeren zitten. Ja daar is de familie van Mukiza. De ranger en zijn hulpjes kappen wat ruimte voor ons om lekker rustig te gaan zitten.

En daar zit je dan op bezoek bij de berggorilla’s! Nog geen 2 meter bij ons vandaan zit deze familie te luieren, elkaar te vlooien, de babygorilla geeft een slingershowtje weg. Mukiza, maakt soms was brulgeluidjes waarop onze ranger hem antwoord met dezelfde brul, dat het goed is.

Een uurtje zijn we bij ze op bezoek en ze vinden het prima! Wat een prachtige dieren en wat lijken wij toch op ze.

Dankbaar voor hun gastvrijheid vertrekken we weer terug. Weer een droom vervuld.