Een week genieten in Senegal
In ongeveer 3 kwartier waren wij bij het hotel Royal Horizons Baobab, waar ik in oktober 2017 er nog iets meer dan 1.5 uur over deed om vanaf de luchthaven naar het hotel te komen. We konden meteen inchecken en werden door de bel boy naar de kamer gebracht. Toen we onze spullen hadden uitgepakt en een beetje gesetteld waren zijn we nog even gaan relaxen aan het zwembad.
In de avond genoten van het heerlijke uitgebreide diner. Daarna gauw ons bed opgezocht want we hadden er al redelijk wat uurtjes opzitten. In de ochtend was om 10.00 uur de bijeenkomst van de reisleiding met een kleine uitleg over de bestemming en de excursies. We hadden gelijk maar een aantal excursies geboekt, zodat we daar niet meer over na hoefde te denken. Verder de gehele dag lekker genoten van de zon aan het zwembad en de zee.
Op zaterdag zijn we in de ochtend naar de vismarkt van Mbour geweest. Na dat we met de bus waren aangekomen bij de vismarkt werden we verdeeld in 2 groepen, de Franstalige in de ene groep en de Engelstalige in de andere groep. Onze lokale gids kwam uit de wijk waar dat de vismarkt word gehouden. Wat vooral opviel was hoe verder je naar achter liep op de markt hou ouder de vis was, dit kon je ook heel goed merken aan de geur. Helemaal achterin is de markthal waar de beste vis wordt verkocht voor de export aan Europa en de hotels. Nadat we hier nog een korte rondleiding kregen zijn we naar een klein marktje gegaan waar de lokale mensen hun kleding kopen.
Op zondag zijn we naar Joal Fadiouth gegaan. Joal Fadiouth bestaat uit twee delen, Joal is een dorpje op het vasteland, Fadiouth een eiland dat eigenlijk bestaat bij de gratie van schelpen. De bewoners leven van de vangst van schelpdieren. De diertjes drogen ze op de daken van hun huizen, de schelpen gooien ze op de grond. Een metersdikke laag ligt er inmiddels op het eiland. Zonder die schelpen zou Fadiouth al lang onder zeeniveau liggen. Hier hebben we de kerkdienst bijgewoond. Het grootste gedeelte van de mensen op het eiland is christelijk. De overige bevolking is moslim, dit loopt op het eiland prima door elkaar heen zonder dat je er op wordt aangekeken. Nadat we een rondleiding op het eiland hadden gehad zijn we via de brug naar de grote begraafplaats gegaan. Hier zie je ook de christenen en de moslims op dezelfde begraafplaats liggen maar wel totaal gescheiden. Er is een denkbeeldige lijn getrokken tussen de twee geloven.
Op maandag zijn we naar Bandia Natuurreservaat en het Roze meer geweest. Deze excursie heb ik in oktober ook gedaan, helaas hebben we toen niet alle dieren kunnen zien. Nu was het echt iets minder groen, omdat het super droog is in Senegal in maart. Hierdoor heb ik nu wel de Neushoorn kunnen zien, die ik in oktober gemist had. Na de fantastische safari zijn we naar het roze meer gegaan. Na ongeveer 1.5 uur rijden kwamen we aan bij het roze meer. Hier zagen we hoe de dames het zout uit het meer halen. De dames die dit werk doen moeten om de dag rust houden en na 1 maand in het meer gewerkt te hebben mogen zij een maand niet werken in het meer. Dit omdat het zo slecht is voor je huid als je dit te lang doet. Na dit te hebben gezien zijn we gaan lunchen. Na een heerlijke typische Senegaleese lunch zijn we met een oude Dakartruck het laatste stukje van de Dakar gaan rijden zoals hij was tot 2004. Vroeger was daar altijd de Finish. Heerlijk door de duinen naar een prachtig stukje zee, terug naar waar we hadden geluncht om vanuit daar naar het stukje strand te gaan waar dat je het Rozemeer in kunt. Hier hebben we ongeveer 10 minuten heerlijk gedobberd. En om al het zout en de geur van het water van ons af te spoelen hebben we een Senegaleese douche gekregen (wat ijskoud water uit een emmer werd door Picasso over ons heen gegooid.
Dinsdag hebben we een dag heerlijk doorgebracht aan het zwembad en de zee. Ik heb een poging gewaagd om het water in te gaan, maar dit was ontzettend koud. Doordat Senegal aan de Atlantische Oceaan ligt word deze ook nooit heel warm.
Op woensdag zijn we naar de Brousse geweest. Onderweg hebben we geld ingezameld om etenswaren te kunnen kopen voor de mensen uit de omgeving van de Brousse. Bij een lokaal winkeltje zijn we gestopt en hebben we de inkopen gedaan. Hier hadden we voor de vele kinderen die om ons heen stonden en kwamen knuffelen een zak met lolly’s gekocht. Nadat we deze hadden uitgedeeld zijn we doorgereden naar een schooltje. In het lokaal aangekomen werden we verzocht om langs de kinderen te gaan zitten, de kinderen vonden dit ontzettend leuk en interessant (vooral die blanke huiden). Ze hebben voor ons vader Jacob gezongen. De kinderen moesten hier ontzettend om lachen. Ik had vanuit Nederland ontzettend veel pennen bij en een aantal schriftjes. De pennen hebben we uitgedeeld aan de kinderen en de schriftjes aan de leraar gegeven, deze worden dan weer uitgedeeld als hun schriftje waar ze in bezig zijn vol is. Ook hebben we brood en koekjes uitgedeeld.
Nadat we bij de school zijn vertrokken zijn we naar een dorpje gegaan waar wij het echte Senegaleese leven hebben gezien. Zij leven in kleine hutjes gemaakt van klei en riet. Hier werden we welkom geheten door de burgemeester. Deze deed een klein woordje in zijn dorpstaal om ons te bedanken voor al het meegebrachte eten. Daarna werden we uitgenodigd om te kijken in hun huisjes en in de keuken. De dames die mee waren werden voorzien van een mooie doek op hun hoofd en werden we allemaal uitgenodigd om mee te dansen. De burgemeester deed het voor en wij mochten het na doen tot grote hilariteit. Na het dansen was het weer tijd om terug te gaan naar het hotel.
Helaas was het al weer veel te snel donderdag en moesten we weer terug naar huis. Bij aankomst op de luchthaven bleek dat wij de enige vertrekkende vlucht waren. Dus was het lekker rustig op de luchthaven. Na een tussenlanding op Sal/Kaapverdië waar wij het vliegtuig moesten verlaten omdat ze gingen schoonmaken en tanken zijn we vanuit Sal weer in 6 uurtjes naar Amsterdam gevlogen.
Mocht je een keer iets anders willen zien dan anders dan is Senegal perfect!