Lanzarote, vulkaaneiland met bountystranden

In de herfstvakantie hebben wij de zon opgezocht op Lanzarote, één van de Canarische Eilanden. Na een comfortabele vlucht met Transavia van iets meer dan 4 uur, maakten we kennis met een eiland dat in eerste instantie vooral leek te bestaan uit zwarte lava en witte huisjes. De huisjes allemaal niet meer dan 4 verdiepingen hoog, zoals bepaald door Cesar Manrique, een invloedrijke architect die de hoge gebouwen op andere Canarische Eilanden verafschuwde en niet wilde dat hetzelfde zou gebeuren op zijn eiland, Lanzarote. Met een gemiddelde temperatuur van 24 graden, was het aangenaam weer om strandbezoek af te wisselen met een tour over het eiland. Per huurauto prima te doen, de wegen zijn goed en met een grootte van 60 x 20 kilometer is op Lanzarote alles binnen handbereik.

Zo maakten we tijdens onze eerste rondrit in het zuiden kennis met de zoutvlaktes van Janubio, de woeste kust bij Los Hervideros, het bijzonder groen gekleurde meertje El Golfo en het Nationale Park Timanfaya: een gebied dat bestaat uit een uniek maanlandschap. Dit landschap ontstond door diverse vulkaanuitbarstingen tussen 1730 en 1736. Verspreid liggen er 25 kraters, waarvan je er enkele van dichtbij kunt zien tijdens een bustour door het landschap. In het noorden van Lanzarote is een bezoek aan de grot Cueva de los Verdes zeker de moeite waard. Zelfs als je al meerdere grotten hebt gezien, voegt deze, door een bijzondere verrassing aan het einde van de rondwandeling, toch zeker iets toe. Aan elke bezoeker wordt gevraagd om deze verrassing geheim te houden, dus dat doe ik ook. En dan de bountystranden: naast zwarte zandstranden zijn er in en rond Playa Blanca ook prachtige, witte zandstranden te vinden, waarvan Playa Papagayo en Playa Dorada zeker het vermelden waard zijn. Ook heel leuk om te snorkelen!

Wij hebben genoten op Lanzarote, als ik u enthousiast gemaakt heb om ook een bezoek aan dit bijzondere eiland te brengen: laat het me gerust weten, ik kijk graag naar een passende reis!