Olifanten spotten in Sri Lanka

In oktober 2018 was ik in Sri Lanka. Met een groep zijn we daar in drie weken met een bus en soms met de trein, over het hele eiland gereden. Onze gids legde ons op een van de eerste dagen onderweg uit waar het schrikdraad langs de weg voor diende. Dit houdt de olifanten van de weg af waardoor de kans op ongelukken verkleind wordt. Ja hoor, dacht ik. Alsof olifanten zo dichtbij de beschaving komen en de weg opwandelen.

Uiteraard had onze gids, Mahendra, gelijk. Olifanten komen wel degelijk zo dichtbij de weg dat schrikdraad geen kwaad kan. De vraag blijft natuurlijk of de olifanten dichtbij de weg komen of dat de weg dichtbij de olifanten komt. Uiteraard is het laatste het geval want hoe je het wendt of keert, olifanten waren er eerder dan asfaltwegen, tuk tuks, auto’s en bussen.

Zodra we langs de weg weer schrikdraad zagen, startte er in de bus een wedstrijdje spot de olifant. En niet onverdienstelijk. Met elkaar hebben we heel wat olifanten gespot langs de weg. Meer dan een ieder van ons verwachtte te zien zomaar terwijl je niet op safari bent. Deze olifanten zijn wild en woonachtig in het natuurgebied waar we langs of door reden.

In de weken in Sri Lanka hebben we twee Nationale Parken bezocht om olifanten en ander wild te spotten. Het eerste park wat we bezochten was Kaudulla National Park, samen met Minneriya National Park vormt dit een enorm groot gebeid waar grote families met olifanten leven. Ze zijn vrij om zich van het ene park naar het andere te begeven. Dit wordt wel in de gaten gehouden dus de jeeps met toeristen weten wel in welk park ze moeten zijn. We werden gewaarschuwd dat het in het park druk zou zijn met jeeps en dat was het. Het park is eigenlijk een grote vlakke open ruimte waardoor de olifanten heel goed te zien zijn (en de jeeps dus ook).

Zodra we de open vlakte opreden, was het direct duidelijk dat wij vandaag veel olifanten zouden gaan zien. We zagen in de verte al genoeg donkere vlekjes in het gras en de jeeps zetten koers die kant op. Door het enthousiasme over de olifanten zou je bijna vergeten om goed om je heen te kijken om te zien in wat voor mooi gebied we rond reden. De jeeps zorgden daar wel voor door niet rechtstreeks naar de olifanten te rijden maar ook hun best deden voor het spotten van ander wild. Heel veel verder dan wat vogelsoorten kwamen ze echter niet.

Eenmaal bij de olifanten aangekomen was het in mijn ogen nog meer bijzonder dan verwacht. We stonden aan de rand van een groot stuk gras waar een heel grote familie olifanten stonden. Ze deden gewoon lekker hun ding, gras en bladeren eten en hier en daar wat bladeren en/of zand over zichzelf heen gooien. Het allerleukste waren de kleine olifantjes, de jongste in de familie waren pas een paar maanden oud. Zo grappig om te zien dat ze eigenlijk nog niet zo goed overweg kunnen met hun lijf met die te grote oren en zo’n slurf.

Het kon echter nog beter, of beter gezegd spannender. Op een gegeven moment kwam van de vlakte een mannetje aanlopen die dwars door de familie heen liep, recht op onze jeep af. Hij wilde blijkbaar aan de andere kant van de jeep zijn. In de foto’s bij deze blog zie je zogenaamde stills uit het filmpje wat ik hiervan heb gemaakt. Op zowel film als foto is echter niet vast te leggen wat het met je doet als zo’n gevaarte op je af komt lopen en voor je gevoel pas vlak voor de jeep afbuigt om er omheen te lopen. Overigens wel een teken dat hij (helaas) erg gewend is aan jeeps want anders had hij wel anders gereageerd op het obstakel op zijn weg.

Ik had nog uren kunnen blijven kijken, maar helaas zat dat er niet in. Achteraf maar goed want tegen de tijd dat we open vlakte af reden, barste er een enorme regenbui los. Snel werd het dak en de zijkanten weer op en aan de jeep bevestigd. Ook dit keer hadden we geluk met het weer, zodra we klaar waren ging het los.

Het tweede park waar we op safari geweest zijn, was Udawalawa National Park wat een compleet ander park is. Er is daar veel meer begroeiing waardoor je meer moeite moet doen om wilde dieren te spotten. En zeg nou zelf, dat heeft ook wel zijn charmes. Zeker omdat elke boomstronk in de verte tussen het groen ineens op een wild dier lijkt. Echt wild spotters hoor, de Nederlanders ;-)

Voordeel van de begroeiing is dat je ook het idee krijgt dat je alleen rond rijdt in je jeep. Dat is natuurlijk niet zo want zodra er iets te zien is, verschijnen er meer jeeps. Het zijn er wel stukken minder dan in Kaudulla. Het wild, en meer specifiek de olifanten, wat we gespot hebben in het park viel wat tegen. Het park was echter zeer de moeite waard om in rond te rijden. Daarnaast rijd je in de natuur rond en wilde dieren doen wat ze willen.

Al met al zijn de drie weken die ik in Sri Lanka doorbracht fantastisch geweest. Elke keer als ik er aan terug denk, komen de olifanten als eerste omhoog in mijn herinneringen. Wat een machtig mooie beesten!