Wandelend naar het hoogste punt van Madeira
Zes jaar na ons eerste bezoek aan Madeira zijn we weer terug. Nu met de intentie meer moois van het eiland te bekijken door het doen van meer wandelingen. Het eiland staat bekend om zijn Levada wandelingen. Dit zijn wandelingen over de paden langs irrigatiekanalen. Deze paden werden vroeger alleen gebruikt voor onderhoud, maar nu dus ook voor recreatie. Hierdoor kom je op plekken waar je alleen te voet kan komen.
Naast de Levada wandeling zijn er nog vele andersoortige wandelingen op het eiland te vinden. Eén van die wandelingen is naar het hoogste punt van het eiland, de top van de Pico Ruivo. Deze ligt op 1862 meter hoogte. Volgens de Rother wandelgids is er geen spannendere bergwandeling te vinden op Madeira en zou deze ongeveer 5 uur moeten duren. We kennen onszelf goed en weten dat wij daar veel langer over gaan doen. We zijn geen echte wandelaars en ook onze conditie is niet optimaal. We willen dit wel heel graag doen en op pure wilskracht kom je een heel eind.
We zijn vroeg opgestaan en zaten als de eersten aan het ontbijt. We hebben veel energie nodig dus we eten goed en nemen nog wat extra dingen mee voor onderweg. Een kleine drie kwartier nadat we zijn vertrokken, parkeren we de auto op de parkeerplaats van Pico do Arieiro. Dit ligt op 1818 meter hoogte.
De snelle rekenaar denkt nu, ach…. dat is maar 42 meter hoogteverschil tussen de top. Dat klopt, echter zullen we eerst afdalen tot 1590 meter voordat we weer naar boven gaan klimmen. Oh ja, terug precies hetzelfde want je loopt van a naar b en weer terug naar a. Ondanks dat we weten dat het zwaar gaat zijn en we echt wel stuk zullen gaan, gaan we vol enthousiasme en moed op pad.
Vanaf het allereerste moment dat we gaan lopen, is het genieten. Het is een heldere dag dus we hebben prachtige vergezichten. Het ene moment loop je op een kale rotsvlakte en het volgende op een pad langs een stuk bergwand begroeid met groen. Onderweg komen we een aantal tunnels tegen. Onze hoofdlampen zijn zeer welkom want de tunnels lopen bijna allemaal in een bocht waardoor de uitgang bij het naar binnengaan, niet te zien is.
Na een aantal uur komen we aan bij de berghut van de Pico Ruivo. Daar lunchen we en verzamelen we moed voor de laatste klim naar de top, 90 meter omhoog via trapjes en rotspaden. Dan komt het moment dat je het eerste uitkijkplatform opstapt. Dit is het zo waard geweest! Rondlopend op de top heb je uitzicht over alle kanten van het eiland. Er beginnen wat wolken te vormen onder ons en daardoor heb je het idee dat je echt heel hoog bent.
Omdat we weten wat ons te wachten staat op de terugweg, blijven we niet te lang hangen op de top en beginnen we aan de wandeling terug. Ook al is het precies dezelfde weg, toch is het geheel anders. Je ziet het immers van de andere kant. Het is doorbijten, maar op een bepaald moment komt het eindpunt toch echt in zicht. Het restaurant is nog net aan open en wat smaakt een koud drankje met een stuk chocolade heerlijk zeg. Wel verdiend!
Na een warme douche in het hotel en een zeer goede maaltijd bij een restaurantje in de buurt van het hotel duiken we vroeg ons bed in. De dagen erna doen we niet al te gek van de kuiten protesteren toch wel een beetje als er weer een klimmetje gedaan moet worden.