Namibië 2; klimmen en klauteren, de zee, kleine en stinkende dieren
In plaats van alleen maar een hek met krakkemikkig bord, bestaat de ingang van Spitzkoppe nu uit een informatiecentrum, toiletten en restaurantje. Wauw, hier is heel veel veranderd in al die jaren! Omdat hier geen gevaarlijke dieren leven, mag je gaan en staan waar je wilt. Zo kon Jimmii lekker zijn energie kwijt door te klimmen en klauteren op de rotsen en zijn we samen met een gids ver naar boven geklommen om oude rotstekeningen te zien. Natuurlijk moest Jimmii ook zijn eigen tekening in het park achterlaten, waardoor er meerdere routes voorzien zijn van zijn teken in het zand ;-) Natuurlijk zijn we ook naar The Arch geklommen en hebben we lekker pizza gegeten bij het restaurantje. Halverwege de middag werd het zo warm, dat het tijd was voor een verfrissende plons in het zwembad, een filmpje kijken en een spelletje doen, want ook relaxen hoort bij vakantie natuurlijk. Omdat je hier in de Middle of Nowhere zit, hebben we wederom bij de lodge gegeten en vervolgens lekker vroeg naar bed. Het wordt hier toch al heel vroeg donker en ’s ochtends zijn de temperaturen aangenaam.
Op naar de volgende bestemming, de kust. Maar niet voordat we eerst een aantal uren moesten rijden over gravelwegen, ‘salt roads’ en geasfalteerde wegen. Helaas ging het bij de eerste weg al mis… we hoorden een harde knal en de auto slingerde; lekke band. Gelukkig is Rutger daarin erg handig, dus nieuwe band erop en door. Hoewel het hem niet helemaal lekker zat, dus onderweg zijn we wel een aantal keren extra gestopt om de band te checken, want de velg was ook beschadigd. Dat lossen we straks wel op, nu eerst via een lange rechte weg naar de zeehondenkolonie van Cape Cross. We wisten dat die dieren lawaai maken en stinken, maar dit overtreft al onze verwachtingen. Wow, wat een stank! Het was zelfs misselijkmakend. En ze maken inderdaad gezellige herrie, wat voor ons betekende dat we er maar heel kort geweest zijn. Na maximaal 20 minuten zaten wij weer in de auto, met de ramen open om de stank uit onze neus te halen. Voor ons persoonlijk geen prettige plek. Dan nu op naar Swakopmund, waar we middenin de stad in een heerlijk appartement verbleven. Voor 12 jaar geleden vonden we het geen prettige stadje, maar dat is nu compleet anders. Je loopt hier lekker door de straten, het is er schoon, iedereen is vriendelijk en de supermarkt is goed gevuld. Doordat Namibië een Duitse kolonie is geweest, vind je op diverse plekken nog Duitse invloeden en in Swakopmund zijn ze in overvloed. Prachtige gekleurde gebouwen sieren iedere straat. Echt super leuk om lekker door heen te wandelen.
Naast dat Swakopmund erg leuk is, ligt het ook dichtbij de Namib woestijn met hoge zandduinen. Speciaal voor de mannen had ik geregeld dat we een dag later op de quad door de duinen gingen rijden en wat ging dat goed. Jimmii zat op een eigen quad en dat zag er super stoer uit! Ik ben niet zo’n held, dus zat bij Rutger achterop. Om het voor mezelf ook nog leuk te maken zijn we op zoek gegaan naar de Little Five, waarvan we er drie gezien hebben; de ‘shovel-snouted lizard’, de ‘palmato gekko en de ‘fitzsimons burrowing skink (mini adder). Helaas ontbreekt de ‘namaqua kameleon’, maar dat we de ‘cartwheeling spin’ niet gezien hebben, vind ik zelf niet zo erg ;-) Een hoogtepunt van de tocht was het sandboarden vanaf een hele hoge duin. Wat gaat dat snel en wat is dat gaaf! Als je de instructies goed opvolgt is het echt heel leuk. Helaas begon Rutger te spinnen en was Jimmii vooral aan het zandhappen, wat dan voor de filmpjes wel weer leuk is, hihi!
Vanuit Swakopmund reden we de volgende dag verder zuidwaarts. Via de prachtige C14 route door de Kuiseb Canyon, die schitterend groen is, over de Steenbokskeerkring, met als eerste stop Solitaire. Een plek omringd door weidse landschappen en beroemd vanwege de beste appeltaart van het hele land, die moeten we proeven! Hoewel we het bord ‘beste appeltaart van het land’ vaker tegengekomen zijn, was die in Solitaire toch wel heel erg lekker. Ondertussen kon Rutger ook zijn hart ophalen door de vele oude auto’s die er buiten stonden en heeft Jimmii genoten van de grondeekhoorntjes. Via het Namib Naukluft Park kwamen we uiteindelijk uit bij de lodge dichtbij Sesriem en Sossusvlei, dé bekendste plek in Namibië. Omdat de rit erg lang was, hebben we lekker relaxt aan het zwembad gelegen en een filmpje gekeken op de bank en ’s avonds genoten van heerlijk eten en het gezelschap van onze eigen hagedis in de badkamer ??
De bekendste plek van Namibië is Sossusvlei, maar omdat we aan de late kant waren, besloten we vandaag eerst naar Sesriem Canyon te gaan en dat voor morgen te bewaren. En dat bleek een hele goede keuze te zijn, want je kunt ook in Sesriem Canyon wandelen waardoor je lekker in de schaduw wandelt en door het water kunt lopen. Vooral dat laatste in combinatie met klimmen en klauteren is voor Jimmii natuurlijk super! Aan het eind van de middag zijn we naar een andere lodge gereden voor een sundowner gamedrive. Onderweg zagen we meerdere neushoorns (we hadden er in Etosha National Park maar eentje gezien die grotendeels achter een struik stond), zebra’s, gemsbokken, eland en lechwe antilopen en een megagroot wevernest onderaan een boom. En als kers op de taart stonden er twee neushoorns te grazen en drinken bij de waterdrinkplaats dichtbij de lodge. We wilden eigenlijk terugrijden zodat we niet zolang in het donker terugreden, maar nu konden we natuurlijk niet weg. Als we gewild hadden, hadden we de neushoorns kunnen aanraken, zo dichtbij waren ze. Wauw, om stil van te worden!
De volgende dag gingen we naar de bekendste plek van Namibië. Benieuwd waarom dit een unieke ervaring werd, lees dan snel verder in mijn volgende blog.