Gevarieerd Georgië
Het enige dat ik van het land wist, was dat het in de vorige eeuw langdurig onderdeel was van de Sovjet-Unie en recent in oorlog is geweest met Rusland. Eenmaal aangekomen verwachtte ik dus een grauw en oninteressant land met grove, in zichzelf gekeerde en ongastvrije mensen. Het tegendeel bleek gelukkig waar.
De hoogtepunten: - Hoofdstad Tblisi - Skiresort Gudauri - Ananuri Fort - Wijnregio Kachetië - Gastvrije bevolking
Natuur
De eerste dag reden we naar Kazbegi bij de Russische grens, via de Georgian Military Highway. Een spectaculaire reis waarbij de bergen snel steeds hoger en grilliger werden. Het viel meteen op dat de wegen goed tot redelijk goed onderhouden zijn. Maar de natuur! Prachtige vergezichten met besneeuwde bergtoppen en liefelijke dalen; tegen het eind van de rit waren we op 5000 meter hoogte en reden we in de sneeuw. Niet voor niets ligt hier het prachtige skiresort Gudauri, waar alle faciliteiten als in populaire skigebieden in bijvoorbeeld Oostenrijk aanwezig waren. Misschien een wat kleinere schaal, maar met moderne liften, geprepareerde hellingen en goede hotels, appartementen en pensions.
Wat erg leuk is, dat je een combinatie kunt maken, waarbij je ’s morgens skiet en ’s middags aan het strand van de Zwarte Zee kunt liggen. Dat ga je in Oostenrijk niet redden…
Onderweg kwamen we veel wandelaars en fietsers tegen. Nu is er weinig verkeer in Georgië, maar het is van levensbelang om de Georgische weggebruikers in de gaten te houden. Deze rijden erg gevaarlijk, zeker als ze haast hebben. Gelukkig wordt er veelvuldig getoeterd om je te waarschuwen dat ze er aan komen.
Fietspaden en wandelroutes bestaan niet, maar met opletten en een goede gps kom je door de mooiste gebieden. Verder staat de Georgische bevolking altijd klaar om je hartelijk de weg te wijzen. Wees niet verbaasd als je uitgenodigd wordt om te blijven eten of zelfs overnachten. Buiten de hoofdstad Tblisi wordt weinig Engels gesproken, maar met handen en voeten kom je een heel eind.
(Wijn)cultuur
Onderdeel van de geschiedenis is het Sovjet-tijdperk. Interessant om te weten, is dat Jozef Stalin in Georgië in het stadje Gori is geboren. Zijn geboortehuis is nu een klein museum. Gori ligt vlakbij Mzcheta, de voormalige hoofdstad en een religieus centrum. Hier is de Georgisch-orthodoxe kerk gesticht en je vindt er bezienswaardigheden als de Svetitskhovelikerk en het Jvari klooster, beide op de Unesco-werelderfgoedlijst.
Wat ik ook niet wist, is dat Georgië een van de oudste wijnculturen ter wereld heeft. In Kachetië brachten wij een bezoek aan de wijntunnels van het Khareba wijnhuis. Naar een eeuwenoud recept vindt de fermentatie van de druiven plaats in stenen vaten onder de grond, wat zorgt voor luchtdichtheid en een constante temperatuur. Het resultaat kan ook geproefd worden. Opvallend is dat er in de basis twee soorten doelgroepen worden onderscheiden: westers en oosters. De ‘westerse’ wijn heeft een lager tanine-gehalte en is wat droger, de ‘oosterse’ variant bestempelen wij als ‘hoofdpijnwijn’, maar is erg geliefd bij o.a. de Russische afnemers.
Na afloop van het proeven mochten we zelf brood bakken in een traditionele houtgestookte oven en leerden we hou Churcxela gemaakt wordt. Dit is een worstvormige, zoete lekkernij met walnoten in gedroogd, ingedikt druivensap. Als afsluiting kregen we cha-cha, een destillaat van wat er na persen van druiven overblijft. Veel Georgiërs maken dit thuis. Het heeft een alcoholpercentage van 40-80%. De rijstijl van de Georgiërs kwam me ineens een stuk logischer over…
Parijs, maar dan anders
Tblisi is een geweldige mix van oost en west en wordt ook wel het Parijs van het Oosten genoemd. Ook weer niet verwacht: wat een bruisende en moderne stad! Rustaveli Avenue heeft inderdaad veel gelijkenissen met de Champs d’Elysée in Parijs, alle grote modemerken zijn hier vertegenwoordigd en de oude, goed onderhouden gebouwen geven de stad een vergelijkbare grandeur. Hier is ook het museum van de Sovjet-repressie gevestigd, dat een goed beeld geeft van de gruwelijkheden die in dit land zijn begaan.
De oude stad is een wirwar van oude straatjes en pleinen met veel restaurantjes, terrassen en winkels. De huizen hebben karakteristieke balkons, die overigens een opknapbeurt zouden kunnen gebruiken. Vanuit het Narikala fort heb je een prachtig uitzicht. Dit hooggelegen fort is bereikbaar per kabelbaan. Midden in de stad liggen de sulfaatbaden, waar je privé of met de lokale bevolking van de heilzame werking kunt genieten. Tblisi heeft een bruisend nachtleven, met gezellige bars en clubs waar internationale DJ’s draaien. Eten en drinken is van uitstekende kwaliteit en niet duur. Taxi’s zijn goedkoop, mits je goed afdingt.
Veiligheid
Georgië is een veilig land. Corruptie komt niet voor, naar het schijnt omdat politie tijdens het bewind van president Saakasjvili uitgerust werd met bodycams, die feilloos registreerden als agenten steekpenningen aannamen. Dit werd voor die tijd als ‘normaal’ gezien en was nu binnen de kortste keren geschiedenis. Ook de politiebureau’s moesten figuurlijk, maar ook letterlijk transparant worden en zijn voorzien van een glazen gevels. De rechterlijke macht werd ook aangepakt in die tijd en politici weden gedwongen opgave van hun neveninkomsten te doen.
Georgië heeft een plaats in mijn hart veroverd in de 3 dagen dat ik er was. Ik zal er dan ook zeker weer naar teruggaan, maar gelukkig heb ik in Nederland een vriendin die me af en toe in gedachten terug laat keren…