Cambodja deel 2
‘s Avonds ging het per Tuktuk naar een wijk ergens in Battambang voor een diner ‘bij de locals’ Dit bleek een gids van mijn leverancier te zijn die op aanvraag – en dus eigenlijk best exclusief – een heel diner voor je kan koken. Inclusief het tonen van (en je mag het ook proberen) van obscure gerechten als vogelspin en rode mier. Terwijl we aten hoorden we in de verte een feestje gaande zijn. Vergunning? Nee. Geluidsoverlast? Zacht uitgedrukt. Plezier? Zeker! Want het ging om een trouwfeest. Onze gids stelde voor ernaartoe te gaan en te vragen of we het feest mochten bijwonen. Want: Cambodjanen zijn gastvrije mensen en ze vinden het heel erg leuk wanneer je hen respectvol aandacht geeft. Zo gezegd, zo gedaan en een hartelijke ontvangst viel ons ten deel. Inclusief een vasthoudende moeder van de bruid die ons vrijwel allemaal het podium opsleurde om te komen dansen. Geweldig! Zo’n ervaring staat niet in een reisgids… We namen afscheid van het bruidspaar en kregen zelfs een cadeau mee: een doos met blikjes Anchor bier voor onderweg. Na een heerlijk ontbijt klommen we andermaal achterin de Tuktuks voor een regionaal rondje dat in het teken stond van de smaakpapillen. We kregen te zien hoe rijstnoedels worden gemaakt, rijstwhisky wordt gestookt (ik was druk op zoek naar Ma Flodder) rijstpapier voor de loempia’s ontstaan en wat bamboo sticky rice nou zo bijzonder maakt.
Op weg naar een ritje op de kunstmatig aangelegde Bambootrein hielden we halt bij een stalletje langs de weg waar heerlijk werd gebarbecued. Alweer Streetfood, jummie! Daar lag in een rode marinade een heel bataljon CFR te garen. CFR?? Cambodian…Fried….RAT. Ja mensen, achterblijven of wegduiken had geen zin: Wallie heeft rat gegeten. Hoe het smaakt? Naar kip. Het gegeven dat het vies is zit tussen de oren.
Omdat ook ik erg moest wennen hieraan heb ik de stukjes rat daarna wel weggespoeld met een Anchor biertje…. Onze laatste verblijfplaats deze reis was Siem Reap. De plaats is is gelegen bij het Tonle Sap meer en is veel meer westers dan de andere steden die we bezocht hebben. Het uitgaansleven bevindt zich rond Pub Street met leuke horeca, de overdekte markt en de night market. Massage? Buiten het hotel kun je voor een fractie van de tarieven terecht.. Must have in je kledingcollectie is een Ali Baba-broek, zo’n broek met wijde pijpen die lijkt op een drollenvanger. Kijk maar eens de film Aladin… Bij een marktstalletje kun je er eentje scoren. Wel moet je je afdingvaardigheden ter hand nemen. Aangezien ik die niet bezit, was een collega zo aardig deze sport voor mij te bedrijven. Ik moest namelijk een lang shirt hebben voor de volgende dag: een dag lang naar het Angkor tempelcomplex met als klapstuk van de reis de Angkor Wat tempel. ’s Avonds bezochten we het Phare Circus. Dit gezelschap bestaat uit kansarme jongeren die zich in de kunsten hebben bekwaamd. Bepaald niet onverdienstelijk. In een circustent kregen wij een theatervoorstelling met een mix van een hoogstaand staaltje acrobatiek en snoeiharde rockmuziek voorgeschoteld: iets wat je je niet 1-2-3 kunt voorstellen. Het circus is ook buiten Cambodja bekend en sinds 2009 hebben ze 250 voorstellingen over de hele wereld (Japan, USA, Korea, Noorwegen, Duitsland en Australië) gespeeld. Een geweldige prestatie, wanneer je weet dat dit circus geen grote budgetten ter beschikking heeft. Overigens waren er in het circus geen dieren betrokken, daar dit anno 2018 eigenlijk overal op maatschappelijke bezwaren stuit. In mijn reizen zullen geen dieronvriendelijke activiteiten zijn opgenomen (denk dan aan olifantenritjes en wandelingen met tijgers) Onze 2e dag in Siem Reap stond in het teken van de tempels. Aanrader in zo’n geval: begin vroeg, om te voorkomen dat je in een situatie terechtkomt die wij noemden ‘Death by Temple’ Want hoe later je begint, hoe heter het wordt en dat is niet goed voor je rikketik. Zorg dus voor een vroege start, lichaamsbedekkende doch luchtige kleding (eerbied en tegen de zon), een hoofddeksel en voldoende water. Wij hielden ons in het programma aan de meeste van bovenstaande aanwijzingen…behalve het vroeg beginnen. Als eerste ga je naar het visitorcenter om je toegangsticket op te halen. Verbaas je over het hoge tarief voor de toegang en leg het direct naast je neer. Dit moet je gewoon zien, wat het ook kost. Want zo snel kom je er niet opnieuw. Wel kun je je afvragen wie er wijzer wordt van die inkomsten. Ook dat is politiek en maatschappelijk te bediscussiëren met je zelf, maar ook hiervoor geldt dezelfde tip: gewoon niet doen. Verwondering mag je hebben over de busladingen Chinezen en Japanners. Maar eigenlijk: die zie je overal. Bedenk wel dat je je mannetje staat: ze zijn weinig hoffelijk en eigenlijk best asociaal naar hun omgeving. Ik kreeg halverwege een duw omdat ik niet snel genoeg opzij ging. Ik duwde gewoon resoluut terug en liep weg. Daarna de bus in en naar het eerste complex: Ta Prohm. Voor mensen die Tomb Raider hebben gezien is dit je van het. Allerlei locaties uit de film kun je nu zelf staan. Je merkt aan de manier waarop ik dit schrijf, dat ik er weinig warm van werd. Ik had het warm zat van de verzengende hitte om 09.00 uur. De volgende was Angkor Thom, bekend om de Bayontempel met 54 torens met elk 4 gezichten erop. De laatste (die we eigenlijk als eerste hadden moeten doen en welke ik in een reisvoorstel ook altijd als eerste zal laten opnemen) is Angkor Wat (Angkor betekent stad en Wat betekent Tempelgronden) Een enorm complex met een gigantische slotgracht eromheen. Het is nog altijd een religieus centrum en wordt bewoond door diverse monniken in de bekende oranje gewaden. Angkor Wat is ook opgenomen in de Cambodjaanse vlag.