Vakantie Zuid-Afrika en Mozambique deel 1
Ruim drie en halve week waren we met vrienden naar Zuidelijk Afrika. Super was het en vooral het weer voor deze tijd van het jaar was fantastisch. Heerlijk warm, af en toe zelfs te warm, maar het was vooral genieten.
En ja wat hebben we dit keer een geluk gehad. Eerst waren we vanuit Johannesburg voor een kleine week naar Mabalingwe waar we ons time-share huis hebben in een privé wildpark. Heerlijk eerst even uitrusten en bijkomen. Tijdens dat weekje kwamen vrienden van ons uit Nederland, waar we de rest van de vakantie mee verder zouden reizen, want dit jaar hadden we het plan opgevat om naar Mozambique te rijden.
Na ons weekje Mabalingwe (ten noorden van Pretoria in de buurt bij Bela Bela) zijn we naar Mjejane aan de Olifantsrivier ten zuiden van de Krugerpark gereden, waar we een prachtig huis hadden wat zo over de rivier uit kijkt. Het voordeel hiervan is, dat in de droge periode veel wild naar de Rivier toe trekt. En wat een geluk hebben we gehad, want de eerste dag dat we er waren, zagen we meteen al de BIG FIVE!
Nu ben ik toch best al redelijk wat keren in wildparken geweest, maar op één dag de Big Five zien is toch wel redelijk uniek te noemen. Onze dag kon dan ook niet meer stuk.
Na ons verblijf in Mjejane zijn we richting de grens van Mozambique gereden. Dit ligt ongeveer een uur rijden vanaf Mjejane. We vertrokken vroeg, want we hadden die dag toch eigenlijk wel een ambitieuze route op de planning staan en je weet nooit hoe lang het duurt bij de grens.
Nou dit is een verhaal apart om de grens over te gaan en ook een ware belevenis, zoals wij die hier in Europa niet gauw tegen komen. Het begint al met een behoorlijke rij met allerlei auto´s en laadbakken vol met troep en ingekochte spullen in Zuid-Afrika die duidelijk de grens over moeten. En zo hoog opgestapeld, dat je bij jezelf denkt, dat die auto er wel onder moet gaan bezwijken. En alles gaat mee, want je kunt het zo gek niet bedenken. Zodra je bij de eerste controle komt, krijgt je een briefje met je kenteken erop. Vervolgens stormen er allerlei personen op je af die beweren dat zij je er veel sneller doorheen kunnen helpen. Uiteraard tegen betaling, want voor niets gaat de zon op. Nou goed, ik wilde dat wel mee maken of het dan ook werkelijk sneller ging. Binnen bij het kantoor voor de paspoortcontrole en de nodige stempels (een visum hadden we al in Nederland geregeld) werden we gewoon naar de volgende rij verwezen. Uiteindelijk toen we allemaal onze stempel hadden moest er nog een stempel op ons briefje met kenteken geplaatst worden en een extra briefje ingevuld worden, wat alleen in het Portugees beschreven was en in dit geval was onze jongen die het dan wel even snel zou regelen, toch wel handig, want hij vulde het briefje met alle vragen keurig in voor ons.
Vervolgens konden we weer naar onze auto toe en mochten we verder. Bij de volgende controle moesten we het gestempelde briefje met kentekennummer weer inleveren en nu denk je dat je het gehad hebt, maar dat is toch wel even anders, want dan ben je pas Zuid-Afrika uit en daarna begint het hele ritueel weer opnieuw, want nu krijg je de grenscontrole van Mozambique en begin je weer met briefjes van voren af aan. Tenslotte moet iedereen toch aan het werk gehouden worden niet waar?!
Dit alles nam ons ongeveer een klein uur. En ja hoor we reden in Mozambique. De eerste stop was na ongeveer een uur, want dan zit je al in Maputo. We waren hard toe aan een verfrissing en iets te eten. Na de versnaperingen moesten we onze reis toch wel weer snel vervolgen, want we hadden toch zeker nog wel 5 uur rijden voor de boeg. Maputo is een rommelige en smoezelige stad. Chaotisch is eigenlijk een beter woord. Nu waren we al gewaarschuwd, dat de politie om de haverklap controleert en vooral buitenlandse auto´s zijn hun doelwit. We reden nog maar net of ja hoor we werden al aangehouden door politie. Keurig aan de kant, maar ja een gewaarschuwd mens telt voor twee. Riemen om, ook achterin, 4 gele veiligheidsvestjes, 2 gevarendriehoeken en vooral niet over de toegestane snelheid (60km in de bebouwde kom) heen. Aan alles voldeden we. Maar goed, eerst de papiercontrole, van verzekeringen,autopapieren en rijbewijs (internationaal rijbewijs is toch wel aan te raden). Toen hij eigenlijk niets kon aanmerken, bedacht hij dan maar dat we een brandblusser moesten hebben. Ik wist hem te vertellen dat het niet in de voorwaarden stond en ook niet verplicht was. Ja maar een bus, begon hij als maar. Maar wij waren geen bus. Dus uiteindelijk kon hij het niet winnen en vroeg hij of we dan toch niet iets hadden van een koud biertje voor hem. Helaas alleen warm water hadden we. Onze vriend was daarin niet geïnteresseerd. Jammer dan en uiteindelijk konden we verder rijden. Wat een hilariteit en tja dit zou ook zeker niet de laatste keer zijn. De politie is gewoon corrupt en probeert aan alle kanten wat bij te verdienen.