25 september 2017

In Afrika kun je heel goed zelf rijden en kamperen. zo beleef je het continent met al zijn culturen en natuur nog intenser. Wel moet gezegd worden dat voor dat je dit gaat doen, enige ervaring met Afrika toch wel wenselijk is. Al is het alleen al omdat je je letterlijk tussen de wilde dieren gaat begeven en je ook echt op jezelf bent aangewezen. Daarom is ook een gedegen voorbereiding een "must" zodat je zo min mogelijk voor grote verassingen komt te staan. Onze reis ging van Johannesburg langs diverse wildparken naar het Botswana, richting de Okavango delta. Van daar verder Namibië in om daarna vervolgens weer richting de Kalahari te rijden en weer te eindigen in Johannesburg. In totaal 4 weken en 7000 km. Wat je allemaal vooraf moet boeken zijn de kampeerplaatsen. Vooral in Botswana is dat nogal een uitdaging omdat iedere kampeerplaats weer door een andere particulier wordt beheerd. Er is niet, zoals bijvoorbeeld in Zuid Afrika waar je Sanparks hebt, één overkoepelende organisatie waar je een kampeerplaats kunt boeken. Ook voor de afstanden per etappe moet een gedegen plan worden gemaakt. Kan ik in één dag die afstand rijden? Waar kan ik tanken? Wat is de gesteldheid van de weg? Waar kan ik proviand krijgen? Allerlei vragen die vooraf gesteld moeten worden en redelijkerwijs beantwoord moeten worden. Maar om daar alleen al thuis mee bezig te zijn geeft je al zoveel voorpret en wordt je ook goed ingevoerd in de reis die je gaat maken. Dan is succes verzekerd en wordt de reis extra intens beleefd.

08 september 2017

Op vrij korte termijn (een week op voorhand) hadden we besloten om een bezoek te brengen aan Schotland en te genieten van de ruige natuur, de mystiek en de cultuur. Nog nooit eerder hadden we Schotland bezocht en lieten ons verrassen. Nu was het moeilijk om op korte termijn in het hoogseizoen gewenste accommodatie te krijgen. Eind juli en begin augustus is het absolute hoogseizoen voor het toerisme en zijn er her en der vele festivals. Om niet te veel afhankelijk te zijn van de beschikbaarheid is het dus zaak om voor het hoogseizoen (mid juni t/m eind augustus) ruim op tijd te boeken. Zeker de ferry's naar de eilanden zijn snel volgeboekt. Wie buiten het seizoen kan reizen heeft daar minder last van. Er zijn vele mogelijkheden om naar Schotland te reizen. Per boot al of niet met je eigen auto of per vliegtuig. Per trein is zelfs een mogelijkheid via London met de eurostar. Een lange weg, maar zeker een ervaring. Wij hadden gekozen voor de snelle manier per vliegtuig naar Glasgow van waaruit we verder zouden gaan met een huurauto. Ons doel waren de Schotse hooglanden en aan het einde van de reis Glasgow. De eerste indrukken waren al fantastisch. De Schotten zijn zeer vriendelijk en heel relaxed. Het eerste hotel in Newtonmore (halverwege Glasgow en Inverness) was al geweldig. Het midden in het dorp gelegen hotel diende ook als lokale pub. Alleen dat gaf al een geweldige atmosfeer. Heerlijk lokaal eten terwijl de dorpelingen aan de bar over een pint de dag bespreken. Die eerste indruk was toonaangevend voor de rest van de vakantie, alsof je direct in de Schotse familie wordt opgenomen. De volgende stop was Poolewe aan de Westkust. Rijden in Schotland valt erg mee, maar heb geen haast. Nu ben je ook op vakantie, dus waarom zou je haasten? Geniet van de geweldige natuur, de ruige bergen en de prachtige meren en baaien. Sommige wegen zijn zogenaamde "single track lanes". Je kunt elkaar op deze smalle wegen alleen passeren bij enkele daar voor bestemde uitwijk havens (passing places). Dat gaat allemaal zeer gemoedelijk. Naast het gebruikelijke verkeer maken ook de schapen gebruik van deze wegen en die nemen ten alle tijden voorrang! In Poolewe verbleven we in een kleinschalig boutique hotel met slechts 3 kamers, of liever suites. Het landhuis was eigenlijk tevens het woonhuis van de familie die het hotel runde. Je was dus eigenlijk (ook hier weer) deel van de familie. Het hele hotel ademde heel veel geschiedenis, mede door de hoeveelheid aan antiquiteiten die de 80 jarige eigenaar en patron door de jaren heen had verzameld. Daarbij komend zijn enorme levenservaring waaruit hij putte en de verhalen over zijn omzwervingen over de wereld die hij met ons deelde over een klassieke Schotse whisky en je had de perfecte setting en sfeer. De Pool House Hotel is een absolute aanrader. Van daaruit kon je geweldige wandelingen maken langs beken, rivieren, de heuvels of de kustlijn. Een prachtige samenkomst van ruige natuur elementen. Regenkleding is wel essentieel. In Schotland heb je twee typen weer, het regent of het gaat regenen. Eén van de eerste dingen die je te binnen schiet als je aan Schotland denkt is whisky en kastelen of ruïnes. Natuurlijk moet je een destilleerderij bezoeken om een beetje te weten hoe het Schotse levenswater wordt gemaakt. Wij bezochten de destilleerderij van Glenmorangie in Tain aan de Oostkust. De passie en zorg waarmee het gemaakt wordt als ook de rijke geschiedenis die er mee samen gaat geeft je pas het besef hoe whisky verankerd is in de Schotse cultuur. Ook kastelen dan wel ruïnes zijn natuurlijk erg Schots. Ook die zijn te bezoeken en een absolute aanrader om alleen al de sfeer te proeven van de Schotse adel en daarmee samenhangende clan cultuur. Dunrobin Castle, noord van Dornoch, wat nog altijd bewoond wordt geeft een fantastische inkijk en is een bezoek meer dan waard. Niet alleen om je te vergapen aan het interieur, maar ook de tuinen waar op gezette tijden een roofvogelshow wordt gehouden zijn prachtig om te bezoeken. Dan is er natuurlijk de natuur van de Schotse Hooglanden. Die natuur is overweldigend en puur. Er zijn plaatsen waar je de zalmforel letterlijk tegen de stroom ziet opzwemmen en kleine watervallen ziet overwinnen. Of maak een boottocht de zee op om dolfijnen, walvissen of zeehonden te spotten. En na al die ervaringen ga je de dag evalueren in een echte Schotse pub, genietend van een lokaal glas bier of rustig nippend aan één van de vele Schotse whisky's. Meestal is er dan ook nog live muziek, want ook dat zit in de Schotten. Na de Hooglanden hebben we deze reis afgesloten in Glasgow. Wat ooit een grauwe industriestad was is nu na London de meest trendy stad van Groot Brittannië. Hier zal je je nooit vervelen. Shoppen, uitgaan, eten, er is ontzettend veel keuze. Een prachtige bestemming voor een eventuele city trip. Al met al heeft Schotland ons zo verrast dat we bij thuiskomst nog dagenlang een gevoel van heimwee bleven houden en een terugkeer zal dus alleen maar een kwestie van tijd zijn.

16 augustus 2017

In april kreeg ik de gelegenheid om een zeer afwisselende rondreis door India te maken. India, een land waar ik al jaren naar uitkeek om te verkennen, maar ook de schrik had, dat ik niet opgewassen zou zijn tegen de drukte en de overweldigende mensenmassa's. Ik ben er geweest en de hele reis was net een boeiende film die aan mij voorbijtrok, India heeft mij betoverd ! We vlogen met Etihad en maakten een stop over in Abu Dhabi van een dag. Een heerlijke onderbreking met veel luxe, goede service, mooie hotels en een prachtige Moskee. Ik zat al meteen in andere sferen; 1001 nacht ..... We startten ons India avontuur in Jaipur, de hoofdstad van Rajastan, de meest kleurrijke en exotische provincie van India. Mooie, kleurrijke mensen, heerlijke Indiase keuken, sprookjesachtige paleizen, gigantische forten en niet te vergeten de kleurrijke chaos in het verkeer, 24 uur per dag leven op straat,een heksenketel van brommertjes, tuktuks, fietsers, riksjas, mediterende en marktwaar verkopende mensen, bedelaars, loslopende geiten en heilige koeien. Je hersenen en ogen houden de indrukken niet bij. Na een dag in India was ik volkomen in de ban van dit land dat met geen ander land te vergelijken is. Hier bezochten we ook een Bollywood film in een populaire bioscoop, een hilarische ervaring, we verstonden geen woord van wat er gezegd werd, maar de gekte van de mede filmkijkers die volledig uit hun dak gingen,was werkelijk aanstekend . Na Jaipur stond een bezoek aan Agra op het programma. De Taj Mahal mag natuurlijk niet ontbreken in een reis naar India. Overweldigend om dit wereldwonder te mogen aanschouwen ! Sprakeloos als je uitkijkt op de tuinen en de Taj Mahal vanaf hotel The Oberoi. De zonsondergang aanschouwen met zicht op de Taj Mahal is wel een must tijdens een reis naar India. Of s'' ochtend bij zonsopkomst, dat zijn de mooiste momenten. Aansluitend stond ons een lange reisdag te wachten, per trein reisden we in 6 uur van Agra naar Bhopal. Het station was overigens al een belevenis op zichzelf, in alle vroegte ’s morgens werden onze zintuigen direct weer geprikkeld. De omstandigheden waarin mensen soms leven, voor zover je dat vanuit de trein kunt beoordelen, zijn nauwelijks te vatten. De trein was erg comfortabel, wij reisden eerste klas per Shatabdi Express en hadden een zee aan beenruimte. Water werd direct uitgedeeld en voor wie wilde kon men zelfs een maaltijd nuttigen. Op aanraden van onze gids hebben wij de maaltijd overgeslagen. De treinreis is een belevenis op zich en ik maak kennis met een Indiase familie die haar dochter naar de schoonfamilie brengt voor het geregelde huwelijk, gelukkig is de bruid ook daadwerkelijk verliefd op haar as echtgenoot, vertelt ze vol trots. We hebben samen gedanst en gezongen in de trein en voor we er erg in hadden, waren we gearriveerd in de tijgerstaat Madhya Pradesh. Jungle Time ! Madhya Pradesh wordt niet voor niets de tijgerstaat van India genoemd. Meer dan 10% van de totale wereldpopulatie tijgers leeft hier, in deze provincie van India, en het is onderdeel van het Satpura Maikal Landscape programma van het WWF. In het jaar 2020 moet hier de tijgerpopulatie met 75% zijn toegenomen. Wij bezoeken 2 parken, Satpura & Pench. Tijdens onze 4 x 4 safari’s heerst er een doodse stilte in onze Jeep, samen met de chauffeur en ranger zijn we op zoek naar de tijger, best inspannend om te turen in de wirwar van hoge bomen, struiken en gras. Het is zeker niet vanzelfsprekend om de tijger ook werkelijk te spotten, het weerhoudt ons team er niet van door fanatiek ons best te doen en veel geduld te hebben. Het blijft een kwestie van geluk hebben, want wilde dieren zijn en blijven onvoorspelbaar. Pench National Park is altijd al rijk geweest aan wildlife. Het wordt gedomineerd door gemengde bossen met veel struikgewas en open grasland. Door deze diversiteit is het park een ideaal leefgebied voor een grote populatie van axis- en Aristoteles herten, de prooi van de tijger. Het park heeft de hoogste dichtheid hoefdieren in India: 90,3 dieren per vierkante kilometer! Door zijn enorme rijkdom aan prooidieren diende dit park als decor voor Kiplings Jungle Book. Maar eerlijkheidshalve waren wij natuurlijk vooral in de ban van het spotten van tijgers. De manier waarop de chauffeurs en de parkgidsen zoeken naar de tijger is uiterst professioneel en plezierig. De vreugde was dan ook onbeschrijflijk toen onze naturalist ineens riep “tiger!”. Wat een mooi cadeau, wij waren nog geen 10 minuten in Pench National Park en we hebben de tijger op minimale afstand vol in beeld. Wat een majestueus dier, hij komt op ons toe lopen en de volledig open jeep. Mijn grootste wens is uitgekomen en ik heb deze betoverende tijger nu echt in het wild gezien. Wat een mazzel, wat een mooi dier, de koning van het dierenrijk, zo zeldzaam en hij was zo dichtbij. Als doorgewinterde Afrika safarispecialist was ik enorm onder de indruk van de gamedrives, de sfeervolle, prachtige lodges met hun gepassioneerde management en het enthousiasme en de kennis van de rangers. Vanuit Pench reizen wij naar Nagpur en vliegen vanaf hier naar Bombay. We verblijven nog een paar uur in Bombay buiten het vliegveld in een hotel en daarna vliegen we Via Abu Dhabi met Etihad naar Amsterdam. Einde van een sprookjesachtige reis ! India : ongelooflijk in al haar facetten. Het overtreft alle mogelijke in te beelden chaos en magie. India is als een achtbaan die je in moordtempo langs hoogte- en dieptepunten voert. Waar je ook besluit om heen te gaan: laat je meevoeren. Of je nu op je teenslippers door Jaipur wandelt, op blote voeten door de Taj Mahal of per safari op zoek gaat naar de tijger in imponerende nationale parken. Het ongeloof en het avontuur ga je absoluut beleven in Incredible India.

30 januari 2017

Na jarenlang het Afrikaanse continent op verschillende manieren bezocht te hebben vonden we dat het nu tijd was om de laatste stap te maken, een volledige campingsafari in Zuidelijk Afrika. Nu hadden we al menig selfdrive gedaan door diverse landen als Zuid Afrika en Namibië, maar altijd van accommodatie naar accommodatie. Deze keer was het echt avontuur met letterlijk rijden buiten de paden naar de meest afgelegen plekken en slapen in een tent. Waar in vorige reizen je geen zorgen hoefde te maken over de dagelijkse verzorging omdat er altijd een maaltijd, drankje, bed en douche stond te wachten aan het eind van de dag, moesten we nu met alles rekening houden. Je bent compleet op jezelf aangewezen en een goede planning is van levensbelang. Het is daarom dat ik dit soort reizen ook niet adviseer voor beginners die voor het eerst naar Afrika gaan. Enige kennis van het continent en de bush is toch wel een vereiste naar mijn mening. Onze reis was een tocht van een dikke 7000 km door Zuid Afrika, Botswana en Namibië. Hierbij werden verschillende wild- en natuurparken bezocht . Zuid Afrika is een land met goede infrastructuur. Ook de wildparken (Sanparks) hebben een goede infrastructuur en de voorzieningen op de kampeerplaatsen zijn ook goed en schoon. Verder heeft het land voldoende plaatsen waar je voorraad kunt inslaan. Tot zover geen probleem. Houdt wel rekening met de grotere afstanden in Afrika, die kunnen tegenvallen. Botswana is anders. Het land is veel dunner bevolkt dan Zuid Afrika waardoor je goed moet kijken waar je kunt winkelen om de voorraad aan te vullen. De hoofdwegen zijn prima, maar daar buiten wordt het een uitdaging. Gelukkig hadden we een auto die paste bij deze wegen. Een Ford Ranger 4x4 met alle faciliteiten en een tent op het dak waardoor we compleet zelfvoorzienend waren. De eerste echte test was dan ook Kubu Island, een eiland vol baobab bomen gelegen midden in een zoutvlakte. In een straal van 50 km is er geen dorp te vinden en op het eiland zijn geen faciliteiten. Een oase van stilte waar de natuur je overweldigt. Nxai pan, iets ten oosten van Maun is een parel. Een klein park wat veel te bieden heeft. Omdat veel kampeer plekken in Botswana, in tegenstelling tot Zuid Afrika en Namibië, geen hek hebben, lopen de dieren hier vaak dwars doorheen. Zo ook hier. We hadden de auto nog niet staan of de eerste olifanten liepen al langs. Dat zelfde tafereel deed zich ook voor in Moremi en Linyanti in de Okavango delta, ware het dat het hier niet alleen olifanten betrof. Hyena’s, buffels, bavianen en wilde honden kwamen ons met een bezoek vereren. Ook de sporen van luipaarden om de auto waren het bewijs dat deze dieren ons ’s nachts met een bezoek vereerden . Het is die ervaring wat het uniek maakt. Jij en jij alleen, één met de natuur. Nu is het zo dat wanneer je zelf op safari gaat, je de natuur redelijk goed moet kennen. Natuurlijk om het wild te spotten en te weten wat je ziet, maar vooral ook om te kunnen anticiperen op de gedragingen van de dieren. Vooral olifanten want een boze olifant legt zo de auto op z’n zij. Gelukkig zijn deze grote dieren over het algemeen erg relaxed en leggen ze je geen strobreed in de weg. Namibië is weer een Afrikaans land wat weer beschikt over een goede infrastructuur en wat dat betreft op Zuid Afrika lijkt. Wel is het zo dat de Caprivi, een smalle landstrook in Noord Oost Namibië qua bevolking en vegetatie compleet anders is dan de rest van het land. Duidelijk ben je hier meer in “donker” Afrika dan in het savanne- en woestijnland wat de rest van het land beslaat. In dien nodig kun je hier ietwat grotere afstanden per dag plannen omdat de meeste wegen goed en niet druk zijn. Een van de parken waar wij verbleven was Erindi. Door haar ligging relatief dicht bij de hoofdstad Windhoek is het een populair park. Laat je echter hier niet door misleiden. Vele beroemde wildlife fotografen hebben hier al de mooiste foto’s gemaakt en geven hier cursussen en houden workshops. Het kampeer gedeelte is super geoutilleerd waardoor je het bush gevoel ietwat kwijtraakt. Echter door het zien van het uiterst zeldzame aardvarken aldaar wisten we direct waarom Erindi zo geliefd is bij de kenner. Onze route vervolgde zich richting de Kalahari woestijn en bij Mata Mata gingen we vervolgens de grens over om weer in Zuid Afrika te komen. Direct over de grens ligt het Kgalagadi Transfrontier park. In dit park heb je weinig mogelijkheden qua route. Je rijdt in principe door de rivierbedding van Auob of de Nossob rivier. De wilddichtheid is echter erg groot en de kans om de Kalahari leeuw te zien even groot. Bij het kamperen in het Nossob kamp kwamen ze zelfs tot 20 meter van onze camper om ons met hun majestueuze gebrul wakker te houden. En daar kom je voor!!! Fantastisch als de hele auto trilt van dit vocale geweld. Vanaf Kgalagadi ging het in etappes terug naar Johannesburg en werd de ronde voltooid. Maar ook daar hield het niet op met avontuur en werden we door een privégids nog een dag meegenomen in Soweto om te zien hoe de mensen daar leven. Ook dat is Afrika en een echte aanrader. Zo ga je de zaken weer even in een ander perspectief zien. Wie het echte Afrika wil proeven , voelen en beleven moet absoluut zelf op pad gaan en kamperen tussen de wilde dieren. Eenmaal goed voorbereid is dit een ervaring om nooit te vergeten. Ik help je hier graag mee!

27 januari 2017

Het mooie van de lowcost maatschappijen is dat ze bestemmingen aanvliegen die de traditionele netwerk maatschappijen links laten liggen. Zo kwamen wij bij Krakau uit. Aan gevlogen door Wizzair die vanaf Eindhoven of Maastricht naar Katowice vliegt. Van daar is het een uur rijden naar Krakau. In ons geval hadden we een auto gehuurd om de afstand te overbruggen en ons wat vrijheid te geven. Krakau, gelegen aan de Wisla is de tweede stad van Polen en herbergt heel veel oude en moderne geschiedenis, dankzij het feit dat het ongeschonden de tweede wereldoorlog heeft overleeft. Dat is dan ook te zien aan de prachtige historische gebouwen in de relatief kleine binnenstad, die erg levendig is. Krakau is een katholiek bolwerk en paus Johannes Paulus II is hier, voordat hij paus werd, jarenlang bisschop geweest. Zuid van de binnenstad ligt Kazimierz, de oorspronkelijke Joodse wijk. Het moge duidelijk zijn dat deze wijk tijdens de tweede wereldoorlog al haar bewoners heeft verloren. Sinds enkele jaren is de wijk echter weer levendig en vol van horeca en winkels waarbij de Joodse invloeden ook weer langzaam terug komen. Ons hotel lag in Kazimierz wat een heerlijke basis was om de stad en omgeving te verkennen. Het centrum lag op 10 minuten lopen en de restaurantjes en cafés voor de deur. Opvallend was ook de behulpzaamheid en vriendelijkheid van de locale bevolking. Met Engels kun je je overal verstaanbaar maken. De tweede wereldoorlog heft een belangrijke stempel gedrukt op Krakau. Zo ligt net even buiten het centrum de voormalig fabriek van Oskar Schindler, bekend van de Steven Spielberg verfilming "Schindler's List". In het gebouw is een museum wat de geschiedenis van Krakau weer geeft over de periode 1939-1945. Ook wordt er aandacht besteed aan Oskar Schindler en de manier waarop hij ongeveer 1000 joden uit handen van de Nazi's hield. Op en klein uur rijden van Krakau is Auschwitz-Birkenau. Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de mensheid. Al kennen we het verhaal, een bezoek brengen aan deze plaats waar zwavelen zijn vermoord is meer dan indrukwekkend, Slechts twee en een halve dag verbleven we in Krakau en dat was veel te kort voor een stad met zo 'n geschiedenis en waar zo veel te zien is, dat je er een week makkelijk om krijgt.

14 januari 2016

De laatste jaren is Zimbabwe niet echt positief in het nieuws gekomen. Economisch rommelt het al jaren doordat de regering Mugabe, die al decennia aan de macht is, nou niet bepaald doortastende maatregelen neemt. Het gevolg is dat het land geen eigen valuta meer heeft en de US dollar of Zuid Afrikaanse rand als betaalmiddel wordt geaccepteerd. Verder zijn er de verhalen van het stropen en de illegale jacht. De dood van de leeuw Cecil die door een Amerikaanse tandarts werd bejaagd is daar een voorbeeld van. De andere kant van het verhaal is nog altijd de prachtige natuur die in de diverse nationale parken te bewonderen is. De Victoria watervallen, ooit ontdekt door de tot de verbeelding sprekende ontdekkingsreiziger, dr. Livingstone. Daar deze watervallen als ook de parken Hwange en Mana Pools op mijn verlanglijstje stonden om toch ooit eens met een bezoek te vereren, greep ik de kans met beide handen aan toen de mogelijkheid zich voordeed. Nu kon ik de schoonheid van het land en de vriendelijkheid van de mensen zelf ervaren. Om Zimbabwe te bereiken was gekozen voor vliegen naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Daar werd overnacht in het hippe en uitstekende Latitude15* hotel om vervolgens de volgende morgen via een 3 uur durende wegtransfer naar de grens met Zimbabwe te rijden. Vanaf hier ging het verder per boot over de "Mighty Zambezi". De Zambezirivier is met 2700 km. de 4e rivier van Afrika. Het feit dat deze rivier ons het snelst naar Mana Pools brengt geeft al aan dat we echt in de wildernis zijn beland, daar infrastructuur ontbreekt. Het is natuurlijk ook al te merken aan de vele nijlpaarden in, en olifanten langs het water. Na een dik uur varen werd Mana Pools bereikt. Ruckomechi wilderness camp, gelegen aan de oever van de Zambezi was de eerste stop. Het in een privéconcessie gelegen camp is één van de weinige camps in Mana Pools. De ligging is direct aan de Zambezirivier en de concessie ligt aan de westkant van het park. Op hun concessie is er een enorme dichtheid aan wild, alsof de Ark van Noah daar net is aangemeerd. Buiten de game drives kun je daar ook wandelsafari’s doen, iets waar Mana Pools bekend om staat. Het kan maar zo dat je oog in oog komt te staan met een olifant. Het volgende camp was Kanga. Dit camp ligt dieper in het park verscholen en is gelegen aan een drinkplaats. Omdat er in een straal van 20km nergens anders water is kun je hier genieten van de zogenaamde “armchair safari”. Blijf lekker zitten op het platform onder de boom en je ziet een ware show van dieren bij de drinkplaats aan je voorbij trekken. Je hoeft echt niet te gaan rijden, want hier zie je echt alles. Olifanten, leeuwen, luipaarden, wilde honden, jagende visarenden en nog veel, veel meer. Zambezi lifestyles was het laatste camp dat werd bezocht in Mana Pools. Dit is een semi-permanent camp dat meestal te vinden is aan de oevers van de Zambezi. Waar Ruckomechi en Kanga nog luxe bieden, is het in Zambezi lifestyles iets primitiever. Maar juist dat geeft een nog beter bush gevoel. Dat was ’s nachts te merken aan de geluiden maar ook de activiteiten waren hier spectaculair. Kanovaren en zwemmen in de Zambezi, en tijdens een wandelsafari tot op 15 meter afstand van een troep wilde honden komen. Spectaculairder kan bijna niet! De volgende stop was Changa camp in het Matusadonai National Park. Gelegen aan Lake Kariba kun je hier volop genieten van je rust, het water of een verrassende game drive. Vooral de vele dode mopanibomen die al meer dan 50 jaar de tand des tijds hebben doorstaan en als silhouetten laten zien van wat eens was, is iets heel bijzonders. Omdat de infrastructuur in Zimbabwe een snelle verplaatsing over land in de weg staat, is verplaatsen in kleine vliegtuigjes toch wel de beste optie. Zo ook de transfer naar Hwange. Een klein uur vliegen en je staat midden in het park, waar de game drive begint zodra je de vliegtuigtrap hebt verlaten. Hier werden 2 camps bezocht. Linkwasha, een modern wilderness camp op een mooie locatie en het iets noordelijker gelegen Somalisa. Vooral dat laatste was een regelrechte beleving daar de olifanten voor je neus uit het zwembad kwamen drinken. Qua wildbeleving en natuur is Hwange één van Afrika’s mooiste parken. De reis werd afgesloten bij de Victoria watervallen. Eén van de wereldwonderen en als je oog in oog staat met de watervallen weet je waarom. Een absolute must. Wie in het droge seizoen gaat, doet er goed aan de Zimbabwaanse kant te bezoeken omdat de watervallen aan de Zambiaanse kant dan grotendeels zijn opgedroogd. Zimbabwe is een parel wat natuur betreft en omdat de parken zo geïsoleerd liggen, één van de laatste wildernissen. Wie een safari van hoge kwaliteit wil beleven met een verscheidenheid aan dieren, wandelen door de bush en oog in oog wil staan met wilde dieren en dat alles in een fantastisch mooi landschap, die moet naar Zimbabwe gaan.

28 oktober 2015

Van Zuid Afrika wordt wel eens gezegd dat het de wereld in één land is. Qua natuur is dat zeker het geval. Waar in de Afrikaanse winter de toppen in de Drakensbergen met sneeuw bedekt zijn, vind je in hetzelfde land een woestijn in de vorm van de Kalahari. Ditmaal was die Kalahari dan ook één van de bestemmingen. Gelegen in het noordwesten van Zuid Afrika ligt het Kgalagadi trans frontier park. Het park is een onderdeel van de Kalahari woestijn, welke zich uitstrekt over Zuid Afrika, Namibië en Botswana. De Kalahari is kenmerkend om zijn uitgestrekte duinlandschap. In het park zijn eigenlijk maar twee wegen die door de rivierbeddingen van de Nossob en de Auob rivier lopen. Hier bevinden zich grote concentraties wild, van antilope tot katachtige. Van oorsprong is dit ook het leefgebied van de Bosjesmannen of san. De Xuas Lodge die zich aan de rand van het park bevind is er één die bijvoorbeeld helemaal gerund wordt door de san. Zo kan ook een san dorp bezocht worden. Men kan via het Kgalagadi park ook Botswana of Namibië in gaan. Wij gingen vanaf Kgalagadi in etappes richting Kaapstad. Semi woestijn in het noorden tegen de grens met Namibië waar de kokerbomen het kale landschap sieren. Dit is vooral goed te zien in het Augrabies national park. Zo puur als het landschap daar is, zo puur zijn ook de mensen. Het stadje Springbok is hier een mooi voorbeeld van. Het is hier alsof de tijd heeft stilgestaan en een bezoek aan de plaatselijke lunchroom is dan ook een aanrader. Wie een tafeltje kan krijgen ziet hier het dorpsleven aan zich voorbij trekken. Verder naar het zuiden komt men door Namakwaland. Nog steeds semi woestijn, maar in september één bloementapijt. Gevoed door de vochtige zeemist ontluiken de bloemen hier in de lente wanneer de dagen lengen en de nachten weer wat warmer worden. Het gevolg is een bonte bloemenpracht. Verder richting Kaapstad kom je langzaam aan steeds meer in de bewoonde wereld. En ook al zit je nog een halve dag rijden van Kaapstad af, ook hier zijn wijngebieden. De West Coast wijngebieden zijn natuurlijk veel minder bekend dan de gebieden dicht bij Kaapstad zoals Stellenbosch, Franschhoek en Paarl. Maar hier kom je ook uitstekende en heel verrassende wijnen en wijnproef locaties tegen. Je moet ze alleen wel verteld worden door de lokale bevolking, anders vind je ze nooit. Zo was er een wijnproeverij in een vissershaven waar je, als je het niet zou weten, compleet aan voorbij zou zijn gereden. Op de pier zit je tussen de vissers wijn te proeven van stokken die direct aan de zee liggen. Een verse vis erbij en je hebt een heel speciale lunch die de papillen doet tintelen. Zo blijft de Westkust verassen en blijf je je tot aan Kaapstad verbazen over de schoonheid van het land, de kust, de dorpjes en de op de meest uiteenlopende plaatsen liggende eetgelegenheden. Dit alles dan nog een paar dagen laten bezinken in het mooie, trendy en vooral lekkere Kaapstad en je hebt een hele dynamische vakantie.

10 februari 2015

Slechts 10 dagen mochten we tijdens deze reis Kenia bevolken. Het was een weerzien met oude bekenden en met een bekend land en gebied en juist dat maakte het zo intens. Je merkt juist dan hoe oprecht de hartelijkheid van de Keniaan is en dat raakt je. Misschien is dat ook wel de reden dat we na de reis als een ontheemde rondlopen en even niet weten of we nu "habari ya asubuhi" of ''goedemorgen" moeten zeggen bij de slager. Vanaf de aankomst tot het vertrek was alles perfect. Onze lokale agent had alles tot in de finesse geregeld. Het eerste camp dat we in de Mara bezochten, Sentinel, was nieuw voor ons en heeft ons aangenaam verrast. Als je daar het bushgevoel niet krijgt, krijg je het nergens. Dat onze gids een bekende was maakte het natuurlijk allemaal extra mooi. Sentinel is in combinatie met Olonana, het tweede camp wat wij bezochten, een perfecte keus. Olonana is een luxueus camp waar je toch in de bush zit maar ook verzekerd bent van warm en koud stromend water, een zwembad en een spa. Tevens bezit Olonana de zogenaamde "golden ticket". Dat houdt in dat ze zowel oost als ook west van de Mara rivier mogen gaan. Sentinel ligt midden in het spektakel waar je een paar honderd meter buiten het camp al de buffels en leeuwen een strijd op leven en dood ziet uitvechten. Je blijft echter oost van de Mara rivier waar wel heel veel te zien en te beleven is. Olonana gaat meer naar de westkant van de rivier, de zogenaamde "Mara Triangle". Daar kun je een dag rijden zonder iemand tegen te komen en genieten van alle dieren en natuurlijk het prachtige landschap. Als je dan ook nog een bekende als gids hebt die dus ook zijn "klanten" goed kent, kun je echt van de spreekwoordelijke paden afgaan. De druk bij de gids is weg om binnen een dag de "Big Five" te scoren wat de kwaliteit van de game drive aanmerkelijk verhoogd. In Nairobi hebben we in twee verschillende hotels geslapen waar we nog niet eerder waren geweest. Het EKA Hotel en Ole Sereni Hotel. Beide liggen naast elkaar aan de rand van Nairobi en het Nairobi National Park op zo'n twintig minuten van de internationale luchthaven. Deze hotels zou ik een ieder aanbevelen omdat Nairobi van zes uur 's morgens tot acht uur 's avonds een verkeersinfarct heeft. De Ole Sereni is bijvoorbeeld ook het crew hotel van KLM en British Airways. De hotels zijn gegarandeerd voor een internationale standaard en perfect om te slapen voor of na een dagvlucht tussen Europa en Nairobi. Terugkijkend op deze tien dagen Kenia is wel weer gebleken dat Kenia een fantastisch vakantieland is met een hele oprechte en vriendelijke bevolking en waar je "value for money" krijgt. Dat ze in zwaar weer zitten is duidelijk. Dit hoofdzakelijk door het wegblijven van de Amerikaanse en Japanse tourist die bang zijn voor ebola en terrorisme. De ebola haard ligt net zover van Europa af als dat het van Kenia ligt en de kans op een terroristische aanslag is in Europa nu hoger dan in Kenia. Op dit moment is er geen reden te bedenken om niet te gaan, maar heel veel redenen om juist wel te gaan.

20 november 2014

In juni 2014 had ik het voorrecht om een gedeelte van Tanzania te mogen bezoeken. Deze keer betrof het een aantal natuurparken in het noorden van het land. Noord-Tanzania staat bekend om zijn grote diversiteit aan dieren. Dat geldt niet alleen voor het wild op de grond maar ook in de lucht. De vogelliefhebber komt hier dan ook flink aan z’n trekken met maar liefst 500 verschillende soorten vogels. De bekendste wildparken zoals Tarangire, Lake Manyara, de Ngorongoro krater en de Serengeti liggen redelijk dicht bij elkaar zodat ze prima te combineren zijn. Daarnaast is er een dagelijkse rechtstreekse vlucht vanaf Amsterdam met de KLM naar Arusha/Kilimanjaro en de hoofdstad Dar Es Salaam. Het relatief dicht bij Arusha gelegen Tarangire was het eerste park dat ik bezocht en is toch één van mijn favorieten, met een prachtig, heuvelachtig landschap, afgewisseld door vlaktes met de vele eeuwenoude Baobab bomen. Grote kuddes olifanten trekken in dit toch wel typisch Afrikaanse landschap de aandacht. Jong, oud, groot en klein, je kunt er nooit genoeg van krijgen…….. Iets noordelijker ligt Lake Manyara. Hier vindt je vooral een prachtig meer waar duizenden roze flamingo’s te bewonderen zijn. Daarnaast vind je hier ook de grootste concentratie bavianen ter wereld. Het park is niet groot, maar zeker een bezoek waard. Weer iets verder ligt de beroemde Ngorongoro krater, die op de World heritage lijst staat. Het is één van de grootste kraters ter wereld en heeft ongeveer 300 vierkante kilometer voornamelijk open graslanden waar heel veel wild te bewonderen is. Een ark van Noah op zich zelf. Verder zijn de uitzichten fenomenaal. Een bezoek is een must. Het grootste park is natuurlijk de wereldberoemde Serengeti met z’n uitgestrekte vlaktes met immense kuddes wildebeest en zebra’s. Duizenden van deze grazers trekken over deze vlaktes in een vaste cyclus. Ze zijn constant op zoek naar het verse gras dat door nieuwe regens iedere keer weer ergens anders ontluikt. In hun schaduw de katachtige, zoals leeuwen, luipaarden en cheeta's die in deze grazers hun bron van voedsel hebben. Als decor van de beroemde Disney klassieker, "the Lion King", spreekt de Serengeti natuurlijk tot een ieders verbeelding. Zeker in het vroege voorjaar wanneer in het zuiden van de Serengeti duizenden wildebeest kalfjes worden geboren. Het geheim van een goede safari zit in de afwisseling van de prachtige, overweldigende natuur in combinatie met sfeervolle overnachtingsplekjes. U kunt kiezen uit zeer persoonlijke, kleinschalige lodges of een wat groter opgezette lodge. Om nog meer één met de natuur te voelen kunt u verblijven in een tented bush camp. En ondanks dat het anders doet vermoeden, is dit alles heerlijk comfortabel. U kunt namelijk nog steeds genieten van echte bedden en een sfeervol gedekte tafel. Als u bij de ondergaande zon met een drankje op uw veranda het landschap in een rode gloed ziet veranderen terwijl een kudde olifanten voorbij trekt en u in de verte een leeuw hoort brullen, dan kan het niet anders of u moet zich betoverd voelen. Wat geen onderdeel van deze reis was, maar zeker het vermelden waard is, is dat de safari uitstekend te combineren is met een paar dagen strand op het mooie eiland Zanzibar. Zo kunt u na een prachtige maar vermoeiende safari heerlijk uitrusten op het strand. Tanzania is adembenemend en divers, en is daarom het beleven meer dan waard. Ik weet dan ook zeker dat dit prachtige land een onvergetelijke indruk achterlaat.

20 november 2014

Afgelopen juni was ik in de gelegenheid om Zambia voor een tweede keer te bezoeken. Althans de eerste keer was een bliksembezoek van 2 nachten aan het einde van een 14 daagse reis door Zimbabwe, ook een machtig land qua natuur en dierenwereld. Toentertijd verbleef ik op een uur rijden van Livingstone in de bijzondere Tongabezi lodge, gelegen aan de Zambezi rivier. Van hieruit heb ik toen de Victoria Watervallen bezocht zowel vanaf de grond als vanuit de lucht, beide excursies waren zeer indrukwekkend ! Deze keer echter bezocht ik twee belangrijke natuurparken , South Luangwa en Lower Zambezi. Ik trad in de voetsporen van Norman Carr, de oprichter van Norman Carr safaris, Deze wildlife conservationist begon als pionier met hunting safari's en kreeg het lumineuze idee om foto safari's te organiseren. Net als met jagen, gedeeltelijk en of zelfs hoofdzakelijk ging men toen te voet op safari. Dit is trouwens ook de high light en het unieke van een safari in Zambia; wandelsafari's , en wel van camp tot camp lopen onder begeleiding van een zeer ervaren gids en zijn trackers. Een beleving die ik niet kan omschrijven op papier, dit moet je een keer in je leven meemaken als je een safari- en natuur liefhebber bent. Niks is zo mooi als de stilte van de bush met enkel de geluiden van de dieren om je heen en als je de eerste keer oog in oog staat met een olifant is dit wel een ultieme ervaring. De Camps waar ik verbleef waren zeer kleinschalig, meestal maar 4 tenten of kamers, gelegen in The Middle of Nowhere maar toch van alle gemakken voorzien; safari zoals safari bedoeld is, puur en ongerept ! je waant je Robert Redford of Meryl Steep in de film ""Out of Africa "" . Slapen in een droge rivierbedding onder die fantastische Afrikaanse sterrenhemel met alleen een muskietennet over je heen, een vuurtje om je heen om de wilde dieren op afstand te houden………Dichtbij het janken van hyena’s, verder weg de brul van een leeuw, ook dit behoort tot de mogelijkheden tijdens je verblijf in South Luangwa en dat heb ik uiteraard uitgeprobeerd, fantastisch! Na het bezoek aan South Luangwa en zijn diverse Camps vlogen we eerst van Mfuwe weer terug naar Lusaka en daar stond een kleine Cesna klaar om ons naar Lower Zambezi te vliegen. Hier verbleven we in een sfeervol camp gelegen aan de Zambezi Rivier, weer een totaal andere omgeving en natuur. Langs de oevers van de rivier kwamen de olifanten en andere dieren drinken, de nijlpaarden lagen in het water voor onze kamer en om ons heen een pracht aan kleurrijke vogels. Maar liefst 300 vogelsoorten telt Lower Zambezi national park. We hebben gekanood op de machtige Zambezi rivier, ook dit is weer een beleving die je alleen in Zambia of Zimbabwe kunt meemaken, de rust en stilte is bijzonder en het is zo anders om de dieren vanaf het water te zien en ook wel een beetje spannend met de nijlpaarden die heerlijk lagen te zonnen in het water. Ook hier weer hadden we de beste gidsen die ons begeleidden en precies wisten wat wel en niet te doen. Deze mensen kennen de bush en zijn bewoners als geen ander. Ik kan nog veel opschrijven, maar ik ben meer een mens van vertellen en foto's, dus neem gerust contact met mij op als u plannen heeft of als uw interesse is gewekt. Ik vertel u graag meer over dit bijzondere land!

03 juli 2013

Een interessante nieuwe regio in de Masai Mara en nog niet bezochte camps en lodges. Dat was het programma voor mijn zoveelste bezoek aan Kenia. Het noorden van de Laikipia-regio, hier was ik ook al eens geweest , maar het blijft gewoonweg fascineren. Minder groot wild maar prachtige natuur. Natuur die je uitnodigt om lange wandelingen te maken, af en toe een klipspringer weg te zien springen; in de verte een olifant te zien drinken in de rivier aan het einde van de dag. Slapen onder de sterrenhemel en gewoon lekker niks doen, genieten van het Afrikaanse ritme onder het genot van je favoriete drankje bij het knapperend kampvuur. 's Ochtends bij zonsopgang een kameelrit maken om op een prachtige plek een vers opgediend ontbijt te nuttigen. Zelfs de eitjes werden ter plekke gebakken. Dit alles met een uitzicht waar je stil van werd. Onthaasten gaat hier gewoon vanzelf. Het gebied grenzend aan de noordzijde van de Masai Mara en de Mara zelf, waar geen dag hetzelfde is. Weidse vlakten met hier en daar een boom, bosjes waar luipaarden zich verschuilen en vele, veelal kleurrijke vogelsoorten nestelen. Waar in de tijd van de migratie duizenden wilde beesten en zebra's op zoek gaan naar vers groen gras. Achtervolgd door de leeuwen, cheeta's en de luipaarden met in hun kielzog de hyena's en de jakhalzen. BBC's Big Cat Diary wordt hier opgenomen. De lodges en camps waar we overnacht hebben, straalden het ultieme "Out of Africa" gevoel uit. De laatste nachten brachten we door in de Loita Hills. Loita Hills en Forest is het gebied waar de jaarlijkse rituelen van de Masai bevolking plaatsvinden. We wandelen met Masai krijgers die ons veel verteld hebben over hun eeuwenoude gewoontes. We zaten om het vuur waar ons eten gekookt werd. Sliepen in een tentje bij de ezels - zij droegen onze tassen - om de volgende ochtend door het kwetteren van de vogels en het gezang van de Masai wakker te worden. Opnieuw een schitterende wandeling door Masai-land eindigend bij de lodge van een landgenoot die al 40 jaar in Kenia woont en de Masai, hun gewoonten maar ook het wildleven een warm hart toedraagt. Nieuwsgierig geworden? Bel of mail gerust voor meer informatie.

25 juli 2012

Italië is een populaire vakantiebestemming, Rome,Venetië, of Sicilië en de idyllische Toscane worden door vele toeristen gevonden. Apulë is echter een wat minder bekende bestemming. Een verre reis voor wie met de auto reist, maar de luchthavens van Bari en Brindisi worden regelmatig door diverse luchtvaartmaatschappijen aan gevlogen. De provincie die een groot deel van de Italiaanse hak beslaat wordt hoofdzakelijk door de Italiaanse toerist gevonden, en juist dat maakt het zo puur. Naast stranden en mooie landschappen zijn er veel culturele hoogtepunten gezien de zeer rijke geschiedenis. Plaatsen als Otranto, Lecce, Ostuni en Alberobello hebben veel te bieden. Maar ook vindt u zonder veel moeite de Italiaanse eetcultuur op iedere hoek van de straat en in elk restaurant. De plaats Alberobello, wat tussen Bari en Brindisi ligt, staat op de UNESCO wereld erfgoed lijst. Het stadje kenmerk zich door de trulli huizen die een groot deel van de bebouwing vormen. Het zijn ronde witte puntige huisjes die zonder cement zijn gebouwd en bestaan uit op elkaar gestapelde stenen. Ze zijn kenmerkend voor dit gebied en zijn een bezoek meer dan waard. In deze mooie omgeving verbleven we in een zogenaamde Masseria, een landgoed waar olijfolie werd gemaakt en tevens als sfeervol hotel dienst deed, een aanrader. Een ander cultureel hoogtepunt is de barokke stad Lecce. Men noemt deze stad ook wel het Florence van het zuiden. Het oude centrum mag dan een veelvoud aan oude gebouwen en kleine steegjes herbergen, het autoverkeer wordt er niet geweerd. Juist dat maakt het zo levendig en geeft je minder een gevoel van door een museum lopen. Loop rond de middag een restaurant binnen en je voelt je meteen een figurant in een Fellini film. Verder naar het zuiden is het havenplaatsje Otranto ook een bezoek meer dan waard. Hier verbleven we in een uiterst charmante guesthouse met adembenemend mooi uitzicht op de haven. Ook hier kleine steegjes en historische gebouwen, maar ook een helderblauwe Adriatische zee die het plaatsje extra cachet geeft. Wie op het strand wil liggen heeft in Otranto veel keuze en het zwemwater is heerlijk. Het idyllische vissersplaatsje telt ongeveer 5500 inwoners maar dat zou je 's avonds niet zeggen. Als de avond valt is het gezellig druk op de boulevard waar (Italiaanse) toeristen en lokale bevolking heerlijk flaneren op de boulevard of langs de terrasjes van de diverse cafés en restaurants, waar natuurlijk vis op het menu staat. Apulië of Puglia zoals het op z'n Italiaans heet is een pure en verrassende bestemming die ik een ieder aan kan raden. Wij gaan in ieder geval nog eens terug !

05 december 2011

Namibië is een van de meest diverse landen op het Afrikaanse continent. De natuur strekt zich uit van de Namibwoestijn in het zuidwesten, tot aan de mopanebossen in de noordoostelijke Caprivi strip. De demografische verscheidenheid is zoniet nog groter. Reden te meer om ons in het zuid westen van Afrika eens te laten verassen. We besluiten deze keer de noordelijke helft te doen van dit weidse Afrikaanse land. Met een rechtstreekse vlucht vanuit Dusseldorf vliegen we naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Het land is meer dan 20 maal zo groot als Nederland. Er wonen echter niet meer dan 2 miljoen mensen. Met onze huurauto zullen we dus weinig mensen tegen komen in dit uitgestrekte land. Vanuit Windhoek gaat het richting Swakopmund, een oude Duitse kustplaats waar veel nog doet herinneren aan de tijd dat Namibië een Duitse kolonie was. Het ligt omgeven door de Namibwoestijn enerzijds en de Atlantische oceaan anderzijds. “Dune Seven” is een van de bekendere woestijnduinen in de omgeving. Het Zuid-Afrikaanse leger had hier jarenlang een kamp en liet de militairen o.a. voor straf met volle bepakking de 100 meter hoge duin op en af lopen. Wij begrijpen tijdens onze beklimming waarom, maar het waanzinnige uitzicht over dit kale stuk Namibië vergoed heel veel. We verlaten de kust en de woestijn richting Erongo. Hier overnachten we in luxe tenten tussen de typische kopjes van Erongo. De droge woestijnlucht zorgt voor een schitterend zicht op de talloze sterren die zich van horizon tot horizon in de maanloze Afrikaanse nacht uitstrekken. Nooit geweten dat er zoveel sterren waren. Het gebrul van de bavianen maakt het kompleet. Dit is een beleving die met geen pen te beschrijven is. Om het echte wild te zien moeten we naar het Etosha national park gaan. Rondom het nationale park zijn talloze lodges, maar ook in het park zelf is er, verdeeld over 3 basiskampen, voldoende ruimte om te overnachten. Op een oppervlakte ter grote van noord Nederland is hier al het grote en kleine wild volop te zien. In de dagen dat we daar doorbrengen komen we de meest uiteenlopende diersoorten tegen. Soms liggen antilopen midden op de weg en gaan geen strobreed aan de kant. Na veel droge, stoffige gebieden te hebben doorkruist komen we aan in de Caprivi strip. Hier begint donker Afrika. Water is er volop aanwezig dat via diverse rivieren uit de Angolese hoogvlakten wordt aangevoerd. Uiteindelijk vindt het water haar rustplaats in de Okavango delta in Botswana. Het spreekt voor zich dat de Caprivi strip een springplank is naar deze “Garden of Eden” en als voorportaal al veel van dat natuurschoon te bieden heeft. Een netwerk van kleine riviertjes biedt huisvesting aan vele nijlpaarden en krokodillen. Peddelend langs knorrende nijlpaarden in deze wirwar van riviertjes kan ik mij bijna niet voorstellen dat we enkele dagen geleden nog op een van de hoogste zandduinen van de Namibwoestijn stonden. En toch is dit alles in een land te vinden. Een groter contrast is er in de wereld bijna niet te vinden. Hoelijk tot heel gauw weer !

05 december 2011

Donderdag 10 november vertrek ik voor de zoveelste keer aan boord van de KL 591 richting Johannesburg. Voor mij altijd een geliefde vliegroute. Vanuit Johannesburg zijn de diverse omringende safari landen bereikbaar en deze keer vlieg ik weer naar Namibië. Dat is voor mij geen onbekend land , ook gezien het feit dat de roots van mijn man daar liggen en het altijd weer als thuiskomen voelt. Deze reis maak ik op uitnodiging van een gespecialiseerde Afrika Touroperator die mij kennis laat maken met een luxe Fly Inn Safari in Namibië waar ik o.a. Namib Naukluft, Damaraland en Etosha zal bezoeken. Dit sluit perfect aan op de andere reizen die ik door Namibië en omringende landen heb gemaakt en kan zo mijn kennis weer uitbreiden en up to date brengen. Allereerst bezoeken we in de hoofdstad Windhoek diverse hotels en het kantoor van onze lokale agent. De volgende dag vliegen we naar Little Kulala , een luxe woestijnresort gelegen in het Namib Naukluft nationaal Park en maken diverse nature drives in dit adembenemend mooie natuurreservaat. Ook beklimmen we “” Big Papa “”. Dit is één van ’s werelds meest beroemde rode duinen in Sossusvlei ! Er zijn een drietal duinen die men kan beklimmen en het is raadzaam om dit zo vroeg mogelijk te doen aangezien de temperatuur kan oplopen to ver boven de 40 graden. Een verblijf dicht bij deze duinen is dan ook aan te raden. Na 2 dagen worden we weer opgehaald door een vliegtuig van Wilderness Air, een Cessna Caravan. We vliegen vervolgens richting Damaraland waar we op zoek gaan naar de met uitsterven bedreigde zwarte neushoorns. Allereerst worden we getrakteerd op een scenic flight over Sossusvlei, Deadvlei, Namib Naukluft en de ruige kust tot aan Swakopmund. Ik heb vele foto’s gezien van dit soort vluchten boven dit eindeloze land, maar als je het zelf meemaakt is het overweldigend. Men moet weten dat Namibië na Mongolië het dunst bevolkte land ter wereld is! Een leegte en schoonheid die voor deéén prachtig is en voor de ander misschien bizar of zelfs deprimerend. Ik vind het onbeschrijfelijk mooi en wil dit graag overbrengen. Van Swakopmund naar Desert Rhino Camp is een klein uur vliegen . De transfer van de airstrip naar ons luxe tentenkamp is al een gamedrive op zich. Onderweg zien we al diverse antilopensoorten die je alleen in dit gebied aantreft. Namibië kent sowieso vele soorten die alleen hier voorkomen, soorten die zich aangepast hebben aan dit droge , hete klimaat. ‘s Avonds worden we tijdens de game drive meteen verrast door het bericht dat onze trackers 2 Black Rhino’s en een viertal leeuwen hebben gezien. We gaan de laatste meters te voet naar de Rhino’s met de leeuwen op een afstand, de leeuwen lopen weg en zijn waarschijnlijk bang voor ons ! De gidsen weten precies wat ze doen want de zwarte neushoorn is zeer gevaarlijk , Rhino tracking (het zoeken en volgen van de neushoorns) is de hoofdactiviteit in dit woestijnreservaat waar door de aanwezigheid van enkele natuurlijke bronnen een opvallend grote wildpopulatie is! In Desert Rhino Camp wordt elke neushoorn nauwkeurig geregistreerd en zijn er speciaal daarvoor opgeleide gidsen die zich hier fulltime mee bezig houden. Een deel van de opbrengst van het toerisme in dit gebied gaat naar Het Rhino Trust. Na 2 dagen verblijf in dit enorme reservaat gaan we verder per vliegtuig naar Etosha. We verblijven in een zgn privé concessie in Ongava Tented Camp en maken diverse gamedrives in en om het Etosha Nationaal park, ook bezoeken we nog een paar interessante accommodaties. Doordat het ontzettend droog en warm is, zijn er enorme concentraties wild te vinden bij de diverse drinkplaatsen. Het is een typisch beeld voor Etosha dat alle soorten dieren bij elkaar drinken hetgeen een bijzondere belevenis is en nergens anders zo te zien is. Helaas komt aan dit bijzondere safariavontuur door Namibië een einde en vliegen we weer terug naar de hoofdstad Windhoek waar we nog 1 nacht verblijven in een luxe spa en welness farm. Daar heeft men natuur, wildlife, spa en welness met elkaar gecombineerd. Een perfecte afsluiter voor een rondreis door Namibië . Heeft u vragen of bent u van plan naar Namibië te gaan, neemt u dan gerust contact met mij op en ik zal u zo goed mogelijk adviseren voor de passende reis door Namibië, gebruik makend van alle kennis die ik de laatste jaren in dit bijzondere land heb opgedaan. De veelzijdigheid van dit immense land zal u zeker fascineren.

01 juni 2011

Er gaat geen jaar voorbij of wij brengen wel een bezoek aan Afrika om daar te genieten van de unieke natuur die dit continent herbergt. Wij houden van die natuur. Zo kunnen wij ook genieten van de prachtige koraalriffen en haar kleurrijke vissen die de Rode Zee bevolken. Tijdens een heerlijke strandvakantie aan de Rode Zee kun je dit alles gewapend met een duikbril en snorkel gemakkelijk in alle rust bekijken. Ik zie het als een soort zee safari waar ik dobberend aan de oppervlakte de schoonheid onder mij bekijk. Maar telkens als je naar onder kijkt, krijg je toch een enorme drang om de diepte in te gaan om onder die rots te kijken en te kijken waar die gele vis naar toe is gezwommen. Er is maar een mogelijkheid om dat te doen en dat is om een duikopleiding te volgen. Bij het hotel bevond zich een duikschool genaamd Marina Divers die PADI (internationaal) erkende opleidingen verzorgde op alle niveaus. Voor mijn man zou het een PADI open water duikcursus worden en hij werd voorgesteld aan Mohammed Ahmed Housin. Hier volgt zijn verhaal... Mohammed was een grote vriendelijke egyptenaar die heel veel rust uitstraalde. Met een ervaring van rond de 6000 duiken kende hij het klappen van de zweep. Zoals bij elke opleiding is er ook een gedeelte theorie en bestond tot mijn grote spijt de eerste ochtend uit het doorspitten van de eerste twee hoofdstukken van het 260 pagina tellende dikke boek. Gelukkig werd die theorie ondersteund door twee dvd's die de theorie nog een keer samenvatte en visualiseerde. 's Middags was het dan eindelijk zover, ik ging mijn eerste duik maken. Nu zijn wij als mens niet gemaakt om te vliegen als een vogel en te zwemmen als een vis. Als privepiloot weet ik als geen ander dat wanneer je je begeeft in een andere wereld dan de onze je goed de regels in acht moet nemen om ongelukken te voorkomen. Al snel werd het mij duidelijk dat dit voor de onderwaterwereld niet anders is. Met engelengeduld legde Mohammed alles duidelijk uit en verzekerde hij zichzelf ervan dat ik alles begreep. Toen kwam het moment van de eerste duik. Met een 9 kg zware loodgordel om de middel, een zware fles op de rug en diverse slangen en andere attributen liepen we naar de steiger. Een sprong in het water zorgde ervoor dat al het gewicht op en aan mijn lichaam nu door het water werd gedragen. Een laatste check van alle apparatuur en na het O.K. sein zakte ik met Mohammed in een lichte paniek omlaag naar de bodem naar een totaal nieuwe wereld. Eenmaal op de bodem kwam ik tot rust en zag ik de eerste vissen al nieuwsgierig op mij afkomen. Helaas, ik had geen tijd om naar ze te kijken want ik moest mijn oefeningen doen die mij uiteindelijk tot een volleerd duiker zouden maken. Zo maakte ik in 4 dagen een totaal van 9 duiken en werd iedere dag afgesloten met een examen. Vele oefeningen moest ik doen waaronder klaren, zwemmen zonder duikbril, loodgordel af- en weer aan doen, buddy breathing, trimmen, bodemtijd berekenen en nog veel meer. Dat in combinatie met de theorie en de examens aan het eind van iedere dag gaven mij een gevoel dat hier heel serieus met de materie werd omgegaan. Dat aangevuld met de ervaring en rust van Mohammed zorgde ervoor dat ik mij na 4 dagen een PADI open water duiker mocht noemen. De dagen daarna maakte ik nog twee duiken waaronder een nachtduik. Lopend over de steiger in de schemering keek ik naar het verlaten strand met voor mij het grote silhouet van Mohammed. We sprongen met een plons in het water en na het checken van de lamp en de rest van de apparatuur zakten we langzaam af in een donkere, duistere wereld. Bij het inschakelen van de verlichting zagen we de mooiste vissen gevangen in een bundel van licht die onverstoord doorgaan met datgene wat ze deden. Bij de gedachte dat de enige opdracht die Mohammed mij bij deze duik meegaf genieten is, voel ik een geluk en trots tot in elke vezel van mijn lichaam. Ik ben nu namelijk duiker en verplaats mij in een wereld die ik tot voor kort alleen maar van de televisie kende.

01 juni 2011

Safari voor gevorderden. Oost Afrika, en met name Kenia blijft, mede dankzij de film “Out of Africa”, voor velen tot de verbeelding spreken. Het zeer gevarieerde landschap met Afrika’s hoogste berg, de Kilimanjaro, is uniek. Nergens ter wereld kun je een kudde olifanten zien voortsukkelen in een decor van subtropische savanne met een toefje eeuwige sneeuw. Omdat voor ons de dieren nog altijd de hoofdreden is om een reis naar Afrika te maken wilden we deze keer eens voor kwaliteit in plaats van kwantiteit gaan. Dit hield in dat we de safari zouden beperken tot 1 gebied, 1 lodge, en een eigen auto met gids. Het voordeel hiervan is dat je het gebied en je gids goed leert kennen waardoor je veel gerichter op safari kunt gaan. Bovendien heb je als alleen gebruiker van de auto de mogelijkheid om je eigen plan te trekken en vooral de tijd te nemen. Het resultaat was de beste safari aller tijden. Omdat we pas ’s avonds laat landden op de luchthaven van Nairobi was een overnachting in Nairobi noodzakelijk. De keuze viel op Giraffe Manor. Dit is een oud in Schotse stijl gebouwd landhuis in de buitenwijken van Nairobi. Buiten het feit dat het slapen op stand is, is het speciale van de Manor, de om het huis vrij rondlopende Rothschild giraffen. Ook al gaat het hier om wilde dieren, dat neemt niet weg dat ze toch aan mensen gewend zijn en je ontbijt niet veilig is. Terwijl de gasten in de zonnekamer het ontbijt nuttigen steken enkele giraffen brutaal hun hoofd door de geopende ramen in een poging een graantje mee te pikken. Een waanzinnige ervaring waar je minimaal 2 nachten dient te verblijven om dit alles optimaal te kunnen beleven. Vanuit de Manor gelegen in Karen area, is het een kort ritje naar Wilson airport. Van hieruit worden de airstrips in de diverse wildparken met kleine vliegtuigen aangevlogen. Wij vliegen van hieruit naar de Masaai Mara om 10 dagen in Olonana Camp te verblijven. Het camp, grotendeels beheerd door Masaai, is gelegen aan de Mara rivier in de westelijke Masaai Mara. Dit is het gebied waar de BBC de natuurserie “Big Cat Dairy” opnam. Katachtige was ook tevens waar onze voorkeur lag tijdens deze safari. We hadden dit dan ook reeds voor aanvang van de reis doorgegeven aan Olonana Camp. Een prachtige grote nieuwe tent met uitzicht op nijlpaarden in de Mara rivier vormt onze uitvalsbasis voor de komende 10 dagen. Jozef, een Masaai van in de dertig is onze gids. We staan versteld van zijn kennis van de omgeving, dier en plant, maar bovenal zijn respect daarvoor. Het feit dat hij zelf ooit door een leeuw werd aangevallen weerhoud hem niet ons deze reis maar liefst 92 verschillende leeuwen te tonen. Soms komen ze tot aan de auto liggen. Jozef laat ons al snel zien dat geduld het sleutelwoord is. Waar we bij eerdere safari’s niet de tijd hadden om 50 minuten naar slapende leeuwen te kijken, hoe mooi ook, nemen we die tijd nu wel en wordt ons geduld rijkelijk beloond. Een troep van 6 zien we na geruime tijd gewacht te hebben langzaam ontwaken. De eerste 3 leeuwinnen rekken zich uit en gaan op zoek naar water wat in overvloed door de eerste regens verspreid in plassen te vinden is. Al gauw wordt na een paar slokken hun aandacht getrokken door een kudde zebra’s die luid hinnikend over de savanne trekt. Dit is de ideale gelegenheid voor ze en binnen een mum van tijd ontvouwd zich een aanvalsplan waarin elke leeuwin haar specifieke taak vervuld. De spanning stijgt. Nog nooit zijn we zo opgewonden geweest tijdens een safari. Wij zijn hier echt getuige van een spel op leven en dood zonder de afloop te kennen. De zebra’s hebben nog niets in de gaten totdat de eerste leeuwin haar jump begint. Vanaf dat moment is het seconden werk en volgen wij met ingehouden adem het schouwspel. Gelukkig voor de zebra was de leeuwin nog niet scherp deze ochtend en gaf ze te vlot haar schuilplaats op. De zebra ontsnapt op het nippertje een gewisse dood. Dit is slechts een voorbeeld van de vele momenten waarvan wij die 10 dagen getuige waren. De “circle of life” speelt zich letterlijk voor ons af, mits je er oog en geduld voor hebt. Mede dankzij onze gedreven gids die ons alle facetten van deze “Garden of Eden” liet zien zit Afrika weer dieper in ons hart en onder onze huid.

01 juni 2011

Tijdens eerdere reizen had ik al gezien dat Zuid Afrika zich van andere Afrikaanse landen vooral onderscheidt door de diversiteit. Bij andere Afrikaanse landen komen de meeste mensen vooral voor de safari. Zuid Afrika heeft dat natuurlijk ook te bieden in vele soorten en maten. Nu was ik al vaak op safari geweest op verschillende manieren en op verschillende plaatsen. Meestal was dat in een “traditioneel” safariland. Tijd dus om eens te proeven hoe de safari in Zuid Afrika smaakt. Begin mei ging ik een week een kijkje nemen in en rond het Krügerpark. Nu weet ik dat er in Zuid Afrika veel meer (private) safari mogelijkheden zijn, echter deze keer wilde ik mij concentreren op het Krügerpark en zijn omgeving. Dat is toch waar de meeste mensen, eenmaal op vakantie in Zuid Afrika, naar toe gaan. Het Krügerpark is eigenlijk enorm uitgebreid. Om de dieren meer ruimte te geven is een groot gedeelte van het hek met Mozambique weggehaald. Ook aan de west kant zijn veel hekken weg en zijn grote farms wat nu privé lodges zijn bij het park getrokken. Zo is er een gebied ontstaan wat veel groter is dan Nederland. Buiten sommige privé lodges mag je in het Krügerpark niet van de weg af. Ook is er een snelheidslimiet van 50 km/u op asfaltwegen en 40 km/u op zandwegen, en er wordt gecontroleerd! Dit alles natuurlijk voor de dieren en het beschermen van de natuur. Als je dan ook nog eens bedenkt dat je vanaf de wegen in het park maar 3% van de totale oppervlakte van het park kunt zien, dan kunnen de dieren zich goed verschuilen en is het echt hun park. Er zijn vele biotopen in en om het park maar de meeste zijn toch al dan niet voorzien van dichte bosschages. Waar je bijvoorbeeld in de Keniaanse Masaai Mara over een vlakte kijkt en bijna tot aan de dieren kunt rijden, zou je denken dat het zien van dieren hier erg lastig is. Het tegendeel is waar. En juist omdat de wegen zo goed zijn is het ook erg laagdrempelig voor elke vakantieganger. Iedereen kan in principe zelf rijden, mits je je aan enkele regels houdt. Rijdt rustig en kijk goed om je heen. Vergis je vooral niet in de afstanden. Men moet voor donker het park uit zijn of in één van de kampen in het park. De grote kampen hebben alles, zowel rondavels die netjes zijn en van alle gemakken voorzien, als ook camping plaatsen voor de kampeerders. Restaurants, winkels, een bank, etc,etc. Er zijn ook voor de echte avonturier wat meer basale kampen waar alleen gekampeerd kan worden en men eigen proviand mee moet nemen. Er is alleen maar sanitair aanwezig. Buiten het park liggen de privé lodges in vele soorten en maten. Van erg luxe tot erg basic. Vaak zijn dit oude farms die tot natuur farm zijn omgetoverd. Het nadeel kan zijn dat de farm relatief klein is en je safari gebied beperkt is. Soms heeft men afspraken met de buren en wordt er op elkaars terrein gereden om de dieren te vinden waardoor het gebied direct wat groter wordt. Je hebt hier wel een heerlijk gevoel van privé safari en dat vaak tegen zeer redelijke prijzen. Binnen een dag zag ik in het Krügerpark, zonder gek te doen, de “Big Five”. Natuurlijk is dat geluk maar als je dan ook nog jagende wilde honden ziet (bijzonder) en sabel antilopen (zeer bijzonder) dan zie je dat er in het Krügerpark veel te zien is. Al met al kun je in Zuid Afrika van een fantastische safari genieten die je als je wilt helemaal in eigen regie kunt doen of je laat je heerlijk all inn verzorgen in een mooie privé lodge. Voor elk wat wils.

01 juni 2011

Als Travel Counsellor is het van groot belang dat je op de hoogte blijft van de producten die je aanbiedt aan je klanten. Eén van de manieren om dat te realiseren is het maken van een studiereis en ter plaatse het land en accommodaties te bekijken. In Maart 2009 ging ik met een collega Travel Counsellor naar Kenia om daar lodges te bekijken van Kicheche Camps. Kicheche Camps is een kleine organisatie die 4 luxe tented camps heeft in Laikipia en de Masai Mara. Nairobi wordt 2 maal daags rechtstreeks aangevlogen vanaf Amsterdam. Eenmaal door de KLM en eenmaal door Kenian Airways, die onderdeel zijn van KLM. Wij vlogen heen en weer via Londen Heathrow met KLM en Kenian Airways. Na een uiterst plezierige nachtvlucht met een Boeing 777-200 van Kenian Airways komen we half zeven ’s morgens toch uitgerust aan in Nairobi. Onze gids staat ons al op te wachten om ons voor de spits even door Nairobi te rijden om wat geografische indrukken op te doen. Natuurlijk gaan wij ook wat hotels bekijken in Nairobi. Zo bezichtigen wij o.a.de Nairobi Serena, het Norfolk hotel, en Giraffe Manor. We eindigen in the House of Waine waar we de lunch nuttigen, rusten en de nacht doorbrengen. De volgende ochtend gaat het vroeg naar Wilson Airport. Deze tweede luchthaven van Nairobi is één van de drukste van Afrika. Vanuit hier worden alle safari gebieden in Kenia met kleine vliegtuigjes aangevlogen. Wij vliegen richting Nanyuki airstrip dat op 30 minuten rijden van Kicheche Laikipia ligt. Kicheche Laikipia is gelegen in het Ol Pejeta conservancy aan de voet van Mount Kenia. Het ligt praktisch op de evenaar in een 9000 hectare grote privé concessie waar alleen wij als gast toegang hebben. In de concessie bevind zich Kenia’s grootste populatie van zwarte neushoorns als ook vele olifanten, leeuwen, luipaarden, jachtluipaarden en antilopen. Zes luxe tenten aan de rand van een drinkplaats zorgen ervoor dat u vanuit uw tent de dieren kunt zien. Andy en Sonja Webb zijn de gastheer en gastvrouw die ons hartelijk verwelkomen. Echte Afrikaanse mensen van de bush. Na het inkwartieren staat de lunch al uitgeserveerd. De keuken is hier voortreffelijk! Terwijl wij genieten van de lunch en het uitzicht komt er een grote olifant door het kamp naar de drinkplaats gelopen om zijn dorst te lessen. Ongestoord vult hij zijn slurf ons compleet negerend. Al snel volgt de game drive. Eén van de dieren die je juist in dit gebied ziet is de Gravy Zebra. Het is een zeldzame zebra met een hele fijne tekening. We komen heel veel dieren tegen en geen andere auto’s. Wij zijn helemaal alleen in dit geweldige gebied. Eén met de natuur. De volgende ochtend vliegen we vanaf Nanyuki airstrip richting de Masai Mara. We verblijven eerst in het luxe Kicheche Main Camp in de Olare Orok Conservancy. De Mara is de “Garden of Eden” en ook hier worden we weer één met de natuur. De tenten in het camp liggen verspreid rondom de hoofd tent waarvan het merendeel uitzicht over de Mara heeft. Helaas is het verblijf slechts voor één nacht, echter het wordt nog mooier. De volgende dag rijden we verder door de Mara richting Kicheche Bush Camp. Twee dagen op safari en de big five, en nog veel meer is al voorbij gekomen. Aangekomen in het Bush Camp worden we warm onthaald door Greg Poole, onze gastheer. Hij laat ons het camp zien dat bestaat uit 6 zeer luxe tenten die midden in de bush liggen, zonder hek eromheen . Opmerkelijk was dat er laatst nog een luipaard voor één van de tenten ongestoord een prooi zat te eten. Dit is echt de bush! We sluiten de studiereis in stijl af aan de kust. Een twee uur durende vlucht brengt ons van de Masai Mara naar het Msambweni Beach House bij Ukunda dat iets ten zuiden van Mombassa ligt. Het is een unieke plaats waar we worden ontvangen door Frederique, de Belgische gastheer. Het is alsof hij zijn eigen familie verwelkomt. Elke kamer is hier uniek en in authentieke stijl ingericht. Natuurlijk heeft Frederique zijn culinaire kennis uit België meegenomen en kunnen we het uitgebreid testen op het privé strand dat aan het Msambweni House gelegen is. Genietend van de zee, het uitzicht, het eten en alle indrukken van de laatste dagen is dit een prachtige afsluiting van onze studiereis. Dankzij dit veldwerk kunnen we onze klanten met een gerust hart op pad sturen, want mooier dan dit is bijna niet mogelijk.

01 juni 2011

Veelzijdig Andalusië Onlangs besloten mijn man en ik een lang weekend weg te gaan naar de Costa del Sol. De keuze viel op Torremolinos op basis van bereikbaarheid en accomodatie. Het hotel was gelegen aan de boulevard in Torremolinos. Nu kan ik mij wel een voorstelling maken van hoe het daar zomer’s zal zijn als populaire zonbestemming. In februari verwacht daar je echter al gauw gesloten horecagelegenheden, wachtend op warmere tijden, met pensionados als enige toeristen, ons koude winterweer ontvluchtend. Het was verrassend anders. Om in zuid Spanje te geraken zijn er volop mogelijkheden. Veel maatschappijen vliegen op Sevilla of Malaga. Dat betekent dat er altijd wel een passende vlucht te vinden is tegen een passende prijs. Wij kozen een vlucht naar Malaga. Een aanrader is toch om een auto te huren. Zeker als zon en strand slechts bijzaak is en men toch meer de omgeving wil verkennen. Het rijden daar is zeer eenvoudig. Langs de kust mag het dan wat drukker zijn, de wegen zijn mede dankzij het toerisme uitstekend te berijden. Eenmaal wat meer in het binnenland is het verkeer een stuk rustiger. Eigen vervoer geeft ook een enorme vrijheid om dingen te ondernemen en die mogelijkheden zijn er volop. In slechts 20 minuten waren we vanaf vliegveld Malaga in Torremolinos. Ons hotel lag direct aan de sfeervolle boulevard en het erachter gelegen strand. Langs de boulevard en op het strand lagen veel eettentjes waar natuurlijk volop verse vis en schelpdieren op het menu stonden. Veel Spanjaarden hadden zich reeds genesteld aan een tafeltje genietend wijn en verse vis in de winterzon. Mooi om te zien is hoe eten bijna als een ritueel in de mediterrane cultuur zit verweven. Torremolinos is een goede uitvalsbasis om Andalucië te gaan verkennen. Zo kun je de kustweg afrijden richting het westen. Op die route ligt Marbella en een bezoek aan het historisch centrum is zeker de moeite waard. In het doolhof van kleine straatjes en steegjes kun je heel wat uren zoet zijn. Een aanrader is de plaza waar je op één van de terrassen heerlijk kunt genieten van Spaanse lekkernijen. Het mondaine Puerta Banus is de tegen Marbella aan liggende havenplaats met een grote jachthaven. Aan de haven zijn diverse restaurantjes en cafés van waar men prima zicht heeft op de grote dure en soms extravagante jachten. De winkels rondom de jachthaven verkopen hoofdzakelijk dure merken en een wandeling langs de etalages is een absolute aanrader. Verder rijdend langs de kust naar het westen passeren we Estepona en zien we in de verte de rots van Gibraltar al liggen. Gibraltar is Brits en kan bezocht worden. Zo ook de apen op de rots van Gibraltar. DeBritten geloven nog altijd dat zolang de apen daar op de rots zitten, Gibraltar Brits blijft. Die uitzonderingspositie heeft van de apen geen lieverdjes gemaakt. Het achterland heeft heel wat te bieden. Er liggen steden zoals Sevilla en Granada. Wij kozen er echter voor om het in de bergen gelegen Ronda te bezoeken. Tussen Marbella en Estepona gaat er een weg de bergen in die goed berijdbaar is en uitzicht bied op een prachtig landschap. Na een uurtje rijden komen we aan in Ronda, als veste gelegen op een rots. Dat is ook de redenen dat deze plaats door de eeuwen heen zo goed bewaard is gebleven. Het is heerlijk lopen door de authentieke straatjes en steegjes van de stad waar de invloeden van diverse culturen goed zichtbaar is. Bij binnenkomst vanuit het zuiden valt de Puente Nuevo op. Een prachtige brug welke het nieuwe van het oude gedeelte scheidt. In het oude gedeelte bevindt zich de arena voor stierenvechten, welke de oudste van Spanje is. In de arena bevindt zich een museum wat een overzicht geeft over de wel van de toreadors en het wee van de stieren door de jaren heen. De arena zelf is ook te bezoeken en wordt nog slechts 3 dagen per jaar gebruikt tijdens de volksfeesten van Ronda in september. Er is echt voldoende te zien in deze prachtige historisch plaats die ook nog eens in een adembenemend landschap ligt. Aan het eind van de dag rijden we terug naar Torremolinos, onze uitvalsbasis. Hier zitten we weer in een hele andere wereld dan waar we deze dag zijn geweest. Kijkend over de Middelandse Zee met een gegrilde vis op mijn bord is het contrast toch wel erg groot met de tapas en het berglandschap van deze middag. Dat is nu het mooie van veelzijdig Andalucië.

18 januari 2011

Sinds de opkomst van de prijsvechters in de luchtvaart is het nog makkelijker om ad hoc een korte strandvakantie te regelen naar een bestemming die vroeger niet of nauwelijks bevlogen werd. Zo viel dit jaar de keuze op het Griekse eiland Lefkas voor een korte strandvakantie. Lefkas is een eiland dat voor de westkust van het Griekse vaste land ligt, net ten zuiden van het beter bekende Corfu. Door die ligging krijgt Lefkas relatief meer regen dan overige delen van Griekenland, waardoor de natuur op Lefkas mooi en groen is. Misschien is dat ook één van de reden geweest dat het privé eiland van de familie Onassis, Skorpios genaamd, direct voor de kust van Lefkas ligt. Door de lucht is het eiland bereikbaar via de luchthaven Preveza. De luchthaven ligt op het Griekse vasteland vlak voor de kust van Lefkas en wordt door o.a. Transavia en Air Berlin aangevlogen. Lefkas is vervolgens over de weg via een brug eenvoudig te bereiken. Een taxi bracht ons binnen een uur naar Vasiliki, een plaatsje wat direct aan de zuidelijke stranden van het eiland Lefkas ligt. Gelegen aan een baai is Vasiliki een sfeervol plaatsje met natuurlijk een karakteristieke haven omzoomd door taverne's waar de verse vis rijkelijk op het menu staat. Vanuit Vasiliki vertrekt er regelmatig een ferry naar andere eilanden. De relatief ondiepe baai biedt uitstekende mogelijkheden voor kite surfers. Er is altijd goede wind en omdat het op sommige plaatsen vrij ondiep is wordt er ook veel les gegeven in het kite surfen en zijn er diverse surfscholen aanwezig. Ook (Padi)duikscholen zijn hier aanwezig en de baai als ook verdere omgeving biedt volop mogelijkheden om de duiksport te beoefenen. Wij namen onze intrek in hotel Enodia wat direct achter het strand ligt op loopafstand van de haven (10 minuten). Hotel Enodia is een modern en net hotel wat in bouwstijl niet echt typisch Grieks is, wat echter door het personeel ruim gecompenseerd wordt. De mensen zijn zeer vriendelijk en behulpzaam en geven je het gevoel echt te gast te zijn. Via het hotel kun je een auto huren waardoor je wat meer mogelijkheden hebt om de rest van Lefkas te verkennen. Waar de stranden in Vasiliki uit kiezel bestaan, heb je aan de westkust van Lefkas mooie zandstranden en aan de oostkant idyllische kleine baaitjes waar het goed vertoeven is. Eén van zo'n mooie kleine baai is te vinden in Desimi aan de oostkant van Lefkas. Het strand is klein en gezellig en direct aan het strand liggen twee authentieke taverne's waar heerlijk Grieks gegeten kan worden. Hier kan ook een motorboot worden gehuurd om een dag de baai, de zee of een ander eiland te gaan verkennen. Natuurlijk moesten wij dit ook doen en hebben daar ook geen spijt van gekregen. Zo hebben wij een rondje gevaren om Skorpios, het privé eiland van de familie Onassis, geluncht in een taverne gelegen aan een jachthaven op een buurland en vervolgens op een klein strand aangelegd wat alleen vanaf het water toegankelijk was en die middag even ons provisoren was. Lefkas heeft duidelijk heel veel te bieden, actie maar ook rust, natuur maar ook cultuur en natuurlijk een heerlijke Griekse keuken. Voor wie er even lekker uit wil breken en op zoek is naar een middellandse zee bestemming met veel potentie, dan is Lefkas het eiland.

21 juni 2010

Er is een ander China waar je als toerist niet zo snel aan denkt maar waar je meer dan welkom bent. Dat is het China dat bekend is onder de naam Taiwan. Als afvallige provincie onder leiding van Chiang kai shek leeft dit eiland al jarenlang min of meer in onmin met de grote broer op het vaste land. Onlangs kreeg ik de mogelijkheid om Taiwan met een bezoek te vereren. Taiwan is een eiland dat ook wel bekend is onder de naam Formosa. Qua oppervlakte is het net iets kleiner dan Nederland maar in landschap en cultuur herbergt het veel meer diversiteit. Er zijn meerdere mogelijkheden om naar Taipei, de hoofdstad van Taiwan te vliegen, maar vanaf Schiphol met China Airlines, de nationale luchtvaart maatschappij van Taiwan, is er één die het meest voor de hand ligt. Taiwan is erg goed georganiseerd en erg modern. De Taiwanees is verliefd op hoogwaardige technologie, wat overal en in elke vorm terug te vinden is. Waar vroeger bijna alles wat oud was moest wijken voor vernieuwing, is er de laatste jaren een trend te bespeuren waar oudere gebouwen gespaard blijven en er een mix van oud en nieuw ontstaat. Het mooie is dat die mengelmoes zich niet alleen tot het architectonisch landschap beperkt. Vanaf de eerste dag vind ik hier een melting pot van Aziatische culturen in al haar vormen. De mensen zijn erg vriendelijk, zeer gemoedelijk en de hoofdstad Taipei is opvallend schoon. Eén van de dingen waar de mengeling van culturen zich in manifesteert is het eten. Alleen al de culinaire hoogstandjes die ik hier in vele getale mag beleven, is een bezoek aan Taiwan waard. Het eten staat centraal in hun cultuur en dat proef je. Ook het geloof neemt op Taiwan een zeer voorname plaats in, en uit zich in de vele prachtige tempels en offer plaatsen die het land rijk is. Op veel plaatsen ruik je wierook of zie je offerandes die je soms gewoon op de hoek van de straat kunt vinden. Het boeddhisme, taoïsme en confucianisme zijn de grootste religies in het land welke een erg filosofisch karakter hebben. Als je dit van dichtbij wilt beleven kan je een nacht in een klooster verblijven en kennis maken met de rust en reinheid van deze religies. Ook bijgeloof en rituelen nemen een voorname plaats in bij de Taiwanees. Voor wie van natuur houdt is Taiwan ook een land waar menig natuurliefhebber zijn hart kan ophalen. Een voorbeeld daarvan is het nationale park van Toroko. Eenvoudig te bereiken met de trein vanuit Taipei, wat al een belevenis op zich is. In het park bevindt zich de immens grote Toroko kloof waar je al wandelend kunt genieten van veel natuurschoon en witte rotsen met een parelmoerachtige gloed. Langs de oostkust van Taiwan is de kans om vanaf de kust dolfijnen of walvissen te zien in bepaalde periodes van het jaar erg groot. Maar dat is niet de enige reden om naar het strand te komen. In Fangshan is het genieten van een heerlijk wit strand en, hoe kan het ook anders, een voortreffelijk lunch in dat kleine pittoreske van riet gemaakte restaurantje. Het binnenland moet men zeker niet vergeten met een bezoek te vereren. Ondanks het feit dat Taiwan gevoelig is voor natuurgeweld zoals aardbevingen en tropische stormen is de infrastructuur perfect en het land geheel voorbereid om eventuele schade die dit met zich mee brengt direct te herstellen. Desalniettemin zijn er vele tempels uit de tijd van de Ming-dynastie die het natuurgeweld door de eeuwen heen hebben doorstaan. Wat zeker een bezoek waard is, is het Sun Moon meer wat midden op het eiland ligt. Omringd door bergen en vissersdorpjes, deels bestaand uit woonboten, geniet ik tijdens een boottocht op het meer van het prachtige uitzicht. Dit is weer zo anders dan wat ik tot nu toe heb gezien. In Taipei is de reis begonnen en zal hij ook worden afgesloten. Hier is nog zoveel te zien en te doen. Een bezoek aan de tot voor kort hoogste toren ter wereld, de Taipei 101 die met 508 meter de Vaalserberg ruim ontstijgt of meedoen met de “nationale sport” van Taiwan, het karaoke zingen. In de bijna 30 jaar dat ik in reisvak zit ben ik nog nooit een land tegen gekomen met zoveel diversiteit op zo’n relatief kleine oppervlakte. Of je nu van cultuur, natuur, strand of van verfijnd eten houdt, Taiwan heeft het allemaal en een aanrader voor iemand die echt iets anders wil.

27 december 2009

Ierland is een bestemming die vooral de laatste tijd dankzij de diverse low cost maatschappijen makkelijk en frequent aan te vliegen is. Natuurlijk is dat niet de reden om naar Ierland te gaan, maar het maakt het een stuk makkelijker en laag drempellig. De eerste keer dat wij Ierland bezochten was in december 2004 en dat maakte al zo'n enorme indruk op ons dat er een vervolg moest komen. Wie in december naar Ierland gaat, houdt natuurlijk rekening met laag hangende wolken en regen die van West naar Oost door het beeld schuift. Het tegendeel was echter waar en dat was niet de enige verrassing. Doordat Ierland een eiland is, omringd door de Atlantische oceaan en Ierse zee, is het jaren lang vrij geïsoleerd geweest wat duidelijk haar sporen achterlaat in het landschap en de cultuur. Wie in Dublin aankomt per vliegtuig en de stad bezoekt, komt in een moderne Europese stad die veel cultuur, historie maar vooral ook gezelligheid herbergt. Een pub zonder muziek (meestal live) is dan ook niet voor te stellen noch te vinden. Omdat het echte Ierland daar volgens ons nog niet te vinden was, gingen wij al snel per (huur) auto het land in. Binnen een uur rijden zaten wij dan ook midden in de Wicklow mountains waar je al snel het gevoel hebt alleen op de wereld te zijn. Het enige wat we nog tegen kwamen was een kudde herten die onverstoord doorgingen met grazen. Hier had de tijd stil gestaan en waande je je eigenlijk in de Middeleeuwen. We besloten te overnachten in een hotel in Glendalough, het dal van de twee meren. Buiten het hotel, wat er duidelijk was om een slaapplaats te bieden aan toeristen die dit prachtige dal wilden bezoeken, was er nagenoeg niets. Het was dan ook erg verwonderlijk dat in de pub van het hotel 's avonds vele lokalen een pint Guinness kwamen drinken. Waar kwamen ze vandaan? Waar woonden deze mensen? Kijkend naar ons vroeg de Ierse pub bezoeker zich dat ook af en een gezonde wederzijdse nieuwsgierigheid was geboren. Al heel snel zaten we met enkele Ieren rond een typisch met turf gestookte open haard, druk gebarend met de linker hand en met de rechter hand een pint Guinness in bedwang houdend. Toegegeven, een Guinness moet je leren drinken, maar eenmaal in deze fantastische omgeving met de geur van turf in de neus kan de smaak van Guinness in de mond er nog wel bij... en het is dan nog lekker ook. Naast het hotel bevonden zich in dit fantastische dal de ruïnes van een religieuze nederzetting uit de 6e eeuw welke gedrappeerd lagen tussen en langs de twee meren. je kon je een goede voorstelling te maken van hoe men hier vroeger geleefd had. Niet alleen in Glendalough maar door heel Ierland kom je met regelmaat ruïnes van kerken uit de Middeleeuwen of zelfs daarvoor tegen. Mooi is het dan om te zien dat deze ruïnes oude maar ook nieuwe graven herbergen, onder het mom van, eens gewijde grond, altijd gewijde grond. Het maakt niet uit of je in het oosten, noorden, zuiden of westen van Ierland bent, de bevolking blijft altijd even vriendelijk en heeft altijd tijd voor je. De zuidkust is prachtig en bekend om haar tuinachtige landschap. De film "saving private Ryan" is hier grotendeels opgenomen. De westkust is ruig en getekend door de Atlantische oceaan die al eeuwen tegen de kust beukt. Zo zijn de beroemde cliffs of Moher ontstaan door de enorme krachten van een "boze" oceaan. Ook het directe achterland wordt duidelijk gegeseld door de oceaan wind en de regen die zij meebrengt. Gigantische rotspartijen staan als reuzen hun mannetje in dit ruige landschap. Vanaf de cliffs of Moher tuur ik naar het westen en kijk uit over de oceaan. Heel in de verte zie ik de Titanic achter de horizon verdwijnen, op weg naar haar laatste rust plaats. Al snel wordt ik wakker en realiseer ik mij dat ik bevangen ben door de mystiek van dit land. Een mystiek die overal aanwezig is en mij anno nu kan laten terug gaan in de tijd. En met een paar muis klikken heb je op internet zo een low cost maatschappij gevonden die voor een paar tientjes retour een tijd capsule ter beschikking stelt.

22 december 2009

Veel mensen nemen het vliegtuig als vervoermiddel wanneer ze op vakantie gaan. Het is snel en bied je de mogelijkheid om tegen een redelijk tarief de hele wereld over te gaan. Een vliegangst probeert men dan vaak ten behoeve van het gemak te onderdrukken. Maar wat gebeurt er nu eigenlijk allemaal voor en tijdens zo´n vlucht achter de schermen? Ook ik voel mij niet altijd op mijn gemak in een vliegtuig, maar de angst is te licht om niet in te stappen, doch groot genoeg om er last van te hebben. Vandaag krijg ik de kans om vanuit de cockpit een vlucht mee te maken van Schiphol naar La Palma en terug. Het is het begin van de kerstvakantie en vlucht 487 naar La Palma op de Canarische eilanden zit met 190 passagiers tot de laatste stoel gevuld. Ik mag voordat de passagiers aan boord gaan met de bemanning mee het toestel in. Ik schuif aan op het derde (klap)stoeltje in de cockpit. Terwijl de gezagvoerder het toestel van buiten controleert is de co-piloot bezig met het opstarten van de systemen. Vooral het navigatiesysteem moet voor de gehele route worden geprogrammeerd waarbij ook de hoogte van wezenlijk belang is. Het vluchtplan wat de piloten van hun maatschappij krijgen aangeleverd is een route die voor die dag het snelst en het goedkoopst is. Er is gekozen voor een route die via Engeland en de golf van Biskaje gaat omdat daar het meeste met de wind mee gevlogen kan worden wat brandstof, geld en tijd bespaart. Er wordt nog 300 kg extra brandstof mee genomen ter compensatie voor het ijsvrij maken van het vliegtuig voor de start en een 200 kg extra voor het taxiën naar de polderbaan. Zo rollen we met 16,6 ton aan brandstof vanaf pier D43 richting de polderbaan. Met een half uur vertraging vanwege het noodzakelijke ijsvrij maken van het vliegtuig, staan we op de polderbaan. Tijdens de start mag met uitzondering van enkele commando’s niet worden gesproken. De start is opgebouwd in fases en elke fase wordt gekenmerkt door een snelheid. Langzaam schuift de gezagvoerder de gashendels naar voren totdat de boordcomputer de hendels verder neemt tot het startvermogen is bereikt. Het vliegtuig accelereert als een waanzinnige. Bij 250 km/u roept de co-piloot “ROTATE” ten teken dat de minimale vliegsnelheid is bereikt. De gezagvoerder trekt aan de stuurknuppel en we kiezen het luchtruim. Wanneer we voldoende hoogte hebben draaien we naar links richting Engeland. De automatische piloot wordt aangezet en boven de 3 kilometer wordt het lampje “stoelriemen vast” uitgezet. Al gauw krijg ik met een heerlijk vers kopje koffie in de hand een uitgebreide uitleg van alle systemen in het vliegtuig. Uitleg over hoogte, snelheid, koers, de te vliegen route, brandstof verbruik en communicatie met de verkeersleiding. Over de radio hoor ik andere vliegtuigen die met de verkeersleiding spreken. Het is een taal die voor een buitenstaander onbegrijpelijk is en voornamelijk uit commando’s bestaat. Tijdens de vlucht is er ook constant contact met het operationele centrum van de maatschappij. Het weer op La Palma laat daar nu geen landing toe en de mogelijkheid bestaat dat we moeten uitwijken naar Tenerife. Het is echter nog 3 uur vliegen en in die tijd kan er nog veel veranderen zegt Leon, de co-piloot. Een uurtje later komen er weer een berichten binnen. Het weer is opgeklaard en er kan geland worden. Gelukkig kunnen we onze klanten op de plaats van bestemming afzetten. Verder het bericht dat vlucht 659 voor ons, vanaf La Palma, voor de terugvlucht naar Schiphol onze retourpassagiers overneemt, zodat deze zonder vertraging hun thuisreis kunnen aanvangen. Dat betekent voor ons terugvliegen met een leeg toestel. We moeten alleen nog wat broodjes, die wij toch niet meer nodig hebben op La Palma naar het andere toestel brengen zodat zij voldoende catering voor de terugvlucht hebben. Dan is het tijd om het toestel klaar te maken voor de landing. De vliegers bespreken de te volgen landingsprocedure en eventuele noodprocedures. Daar gaan we echter niet van uit. Het weer is zo opgeklaard dat het eiland van veraf al te zien is en de gezagvoerder besluit om op zicht te landen in plaats van op zijn instrumenten. Met toestemming van de luchtverkeersleiding draaien we met een sierlijke bocht voor landingsbaan. Met een schok zet de gezagvoerder het vliegtuig op de landingsbaan van het Canarische eiland. Wat een fantastische ervaring en ik heb nog een terugvlucht voor de boeg. Nog nooit heb ik met zoveel plezier naar de volgende vlucht uitgekeken.

16 december 2009

Ieder jaar organiseert Travel Counsellors een conferentie die vele Travel Counsellors (TC) van over de hele wereld bij elkaar brengt. In 2009 werd het 3 daagse evenement in Manchester gehouden. De conferentie heeft een afwisselend formeel en informeel karakter. Tijdens het formele deel wordt aandacht besteed aan product informatie en optimalisering van de bedrijfsvoering. Het informele gedeelte geeft de TC de gelegenheid om informatie uit te wisselen met collega Travel Counsellors van over de hele wereld. Het hoogtepunt is de gala avond waarbij de jaarlijkse prijzen worden verdeeld voor o.a. beste TC, beste eerste jaars en meest behulpzame TC. Voor het vierde jaar op rij werd Anja genomineerd voor beste TC van Nederland. David Speakman, Chairman van Travel Counsellors vond dat dan ook een felicitatie waard (zie foto). Een prestatie om trots op te zijn! Natuurlijk wordt er van de gelegenheid gebruik gemaakt om de stad Manchester te verkennen en na de conferentie de karakteristieke Engelse country side te bezoeken. Ik kon mij van Manchester nauwelijks een voorstelling maken. Wetende dat het de bakermat van de industriële revolutie was in de tweede helft van de 19e eeuw en bekend van de serie Coronation street, verwachte ik een industriestad met alleen een plaatselijke voetbalclub die zich enige allure zou kunnen aanmeten. De verassing was echter groot. Een prachtig modern centrum waarbij oud en nieuwe architectuur harmonieus in elkaar overgaan. Oude pakhuizen en industriële gebouwen zijn omgetoverd tot prachtige appartementen en/of kantoren complexen wat weer veel mensen naar de stad heeft getrokken. Met die mensen kwamen de winkels, de restaurants en de uitgaans gelegenheden. Vooral in December is Manchester een geweldige stad om kerst inkopen te doen. Midden op het plein ligt een zeer sfeervolle kerstmarkt die menig Duitse weihnachtsmarkt overstijgt. Nader onderzoek leert dat de standhouders zelfs uit Nederland en Duitsland komen en stroopwafels, kaas of Beierse worst aan de man proberen te brengen. Het is heerlijk om hier even bij te komen van het winkelen. Wie zich toch bij het echte Engelse wilt houden kan natuurlijk ook even pauzeren in één van de vele pubs die in de binnenstad te vinden zijn. Hier kun je naast een overheerlijke publunch natuurlijk ook genieten van de vele soorten Engels bier. En overal zijn de mensen vriendelijk en behulpzaam. Natuurlijk huisvest Manchester ook één van de meest succesvolle voetbalclubs van de wereld. Tip, een bezoek aan het stadion Old Trafford van Manchester United is (zelfs voor de niet voetballiefhebber) een aanrader. Een adembenemende tempel waarbij traditie, liefde voor de club en historie met al haar hoogte en dieptepunten tot in de kleinste hoekjes van het stadion voelbaar is. Na afsluiting van de conferentie was het tijd om de country side te verkennen. Zuid van Liverpool, tegen de grens met Wales ligt het graafschap Chesire. In het plaatsje Tattenhall zouden we 2 nachten verblijven in de Pheasant Inn. Een herberg die midden op het land, half op een heuvel met prachtig uitzicht gelegen is. Iets na het middaguur kwamen wij daar aan en het was opvallend en aangenaam druk. De mensen uit de omgeving maakte tussen het wandelen door een tussenstop in de plaatselijke pub. Dit gaf de sfeer van een overvolle huiskamer waarin een ieder duidelijk van zijn of haar vrije zondag genoot. Zelfs voor de paarden van de diverse ruiters werd gezorgd. Buiten hing vers hooi aan de gevel om ook deze edele dieren van voedsel te voorzien terwijl hun baas binnen de Sunday special met een pint ale naar binnen werkte. Rondom deze karakteristieke herberg liggen ook tal van wandelpaden die, goed van bewegwijzering voorzien, door bossen en velden lopen. Een 3 uur durende wandeling naar een ruïne uit de 13e eeuw was dan ook een fantastische ervaring. Engeland is trots op haar historie en dat wordt dan ook duidelijk uitgedragen door het personeel dat werkzaam is voor deze musea. Op alle mogelijke manieren is men de bezoeker behulpzaam. Dit merken we tijdens ons gehele bezoek aan Engeland en komen tot de conclusie dat het een fantastisch land is voor een weekendje weg of een lange vakantie genietend van de cultuur en het landschap. We komen dan ook zeker terug om meer van dit prachtige land te verkennen.

09 november 2009

Mensen die voor de eerste keer naar Afrika gaan, kiezen vaker voor Zuid Afrika dan voor een ander Afrikaans land. Waarom? Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Ik heb wel eens iemand gekscherend horen zeggen dat Zuid Afrika het Afrika voor beginners is. Het is maar wat je ervan verwacht. Wat wel waar is, is dat Zuid Afrika een land is wat zo divers is, dat er voor elk wat wils is en het zich in vele opzichten onderscheidt van andere Afrikaanse landen waar safari vaak de hoofdmoot is. Wij vlogen op Johannesburg. Opvallend was het bijna splinternieuwe internationale vliegveld van Johannesburg. Later zagen wij nog veel meer werkzaamheden aan stadcentra en infrastructuur en dat alles met het oog op de WK voetbal van 2010. De infrastructuur is voor Afrikaanse begrippen sowieso al uitstekend. Daarom is zelf rijden met een huurauto in dit land heel goed te doen. Het eerste deel van de reis ging richting het Krugerpark in de Provincie Mpumalanga. Even ten westen van het Krugerpark was het verrassend groen met naaldbossen in een glooiend landschap. Stevige bergpassen in dit ruige gebied gaven ons niet het gevoel in Afrika te zitten. Een oud dorpje (Pilgrims Rest) gesticht door goud-en gelukzoekers boven op een pas gaven helemaal een gevoel dat we ergens in Noord Amerika waren geland. Maar dit is toch Afrika! Voor wie niet in het Krugerpark zelf zit kan vanuit deze omgeving eenvoudig het Krugerpark bezoeken. De entree kost ongeveer € 15,- per persoon en rond de € 10,- voor de auto per dag. Het park en de afstanden zijn erg groot en daar moet je je niet op verkijken. Ook omdat er een snelheidsbeperking van 50 km/u is, en er wordt gecontroleerd, is het raadzaam om niet te grote afstanden te plannen. Naast het feit dat het geweldig is om zelf tussen de olifanten, antilopen en andere wilde dieren te rijden is ook de natuur nog eens erg mooi en afwisselend. Diegene die niet zelf op safari wil kan in deze regio terecht bij de private parken waar men van eenvoudig tot luxe kan verblijven en met een gids de "gamedrives" kan doen. Vele van deze parken liggen aan of in het Krugerpark en hebben ook de "Big Five" op hun terrein rondlopen. Vanaf het Krugerpark ging het via het koninkrijk Swaziland naar Kwazulu Natal. Swaziland is qua infrastructuur net zo goed als Zuid Afrika en heeft een wegennet wat kwalitatief zeer goed is. In Kwazulu Natal verbleven wij in zo'n "privat game reserve" en wel Mkuze Falls waar op 20 000 ha veel wild waaronder de Big Five te zien is. Kundige gidsen en spoorzoekers zorgen voor een ultieme safari beleving. Via Santa Lucia, bekend van o.a. de nijlpaarden die daar door de straten lopen ging het naar Durban om het vliegtuig te nemen richting Port Elizabeth (PE). Het tussenliggende gedeelte wordt als minder interessant beschouwd. Vanaf PE kan de tuinroute gevolgt worden hetgeen een prachtige route is langs mooie kustplaatsen, gebergten en de wouden van het Tsitsikammapark. Het einde van de tuinroute brengt je via Hermanus, waar je de walvissen vanaf de kust kunt zien zwemmen, de wijngebieden van Stellenbosch en Franshoek naar Kaapstad. Bij Hermanus ligt het plaatsje Gansbaai waar het mogelijk is om, zei het gekooid, naar witte haaien te duiken. Wie sterke zenuwen heeft moet dit zeker doen. Een 6 meter lange witte haai onder water op 40 cm van je vandaan is zo iets adembenemendst dat het met geen pen te beschrijven is. In de wijngebieden was het vooral genieten van de schoonheid van het landschap en hoogstaand culinair Zuid Afrika. Vooral de prijs kwaliteit verhouding is uitstekend. Voor € 20,- per persoon kan men al heel goed eten, inclusief drank. Eenmaal in Kaapstad aangekomen was er toch wel het besef dat wie deze stad en omgeving goed wil verkennen daar toch zeker 4 dagen voor moet uittrekken. De ligging van de stad is fantastisch en heeft samen met haar omgeving veel te bieden. Zo is er de Tafelberg, Robben Island (waar Mandela gevangen zat), the waterfront, loopstreet en longstreet, maar ook een dagtocht over Kaap de Goede Hoop is zeker een aanrader. Kijkend vanaf Cape Point naar het zuiden bedenk ik me dat het volgende stuk land in die richting de Zuidpool is. Dat contrast is typerend voor Zuid Afrika, een land waar vele landschappen samen komen en in een dag over diverse continenten gereisd kan worden.