22 October 2017

THAILAND 2017: FAMILIEREIS IN HET LAND VAN DE GLIMLACH Met een kind in de eindexamenklas, die misschien vanaf volgend jaar niet meer mee zal gaan met onze gezinsvakanties, besluiten we dit jaar om nog 1x met zijn vijven een mooie reis te maken. In 1991 was Thailand onze eerste verre reis met z’n tweeën. Nu, 26 jaar later, lijkt Thailand dan ook een logische keuze. Een land dat alles in zich heeft voor een geweldige vakantie. Cultuur, natuur, strand, lieve mensen en -niet onbelangrijk- HEERLIJK ETEN! We vliegen in juli, via Dubai, naar Bangkok. Onze zomermaanden is het regentijd in Thailand. Dat betekent dat we bijna dagelijks wel een fikse regenbui zullen hebben, maar omdat de temperatuur standaard rond de dertig graden ligt heb je nog steeds een zomers gevoel. Na een goede eerste nacht, willen we ons helemaal “onderdompelen” in wereldstad Bangkok (is er een leukere stad in Azië dan Bangkok? Ik geloof van niet). We gaan fietsen! Onder leiding van een gids maken we een 5 uur durende tocht door de smalle straatjes en markten van Chinatown, varen we de rivier over met een pontje, staan we opeens in het oude portugese gedeelte van Bangkok, fietsen we door de rijstvelden die aan Bangkok grenzen, bezoeken we tempels en varen we op een snelle “longtailboot” over de kanalen die door de stad lopen. Wauw, wat is dit gaaf! We vinden dit echt allemaal geweldig. Na Bangkok is het tijd om naar Kanchanaburi te gaan. Deze plaats ligt aan de beroemde River Kwai. Ons hotel ligt ook pal aan de River Kwai en het ontbijt wordt geserveerd aan de rivier met direct zicht op de “Bridge on the River Kwai”. Dat is echt genieten natuurlijk. Maar we zijn natuurlijk niet voor niets naar dit gedeelte van Thailand gegaan, want we willen niet alleen in ons hotel zitten. We willen wat leren van de geschiedenis in dit deel van het land. Een niet zo’n fraaie geschiedenis overigens. In de tijd van de japanse bezetting in Tweede Wereldoorlog, moesten krijgsgevangenen van de Japanners werken aan de Burma Spoorweg. De gruwelen die de gevangenen hebben moeten doormaken zijn met geen pen te beschrijven. Ziektes, mishandeling, honger en werken tot je erbij neerviel. We bezoeken het “Hellfire Pass Memorial”, het gedeelte van de Burma Spoorweg waar de meeste doden zijn gevallen, en lopen over het gedeelte waar de echte spoorlijn heeft gelegen. Iedereen heeft een koptelefoon op met een nederlandse audiotour. Al lopend door de Hellfire Pass hoor je verhalen van overlevenden. Zeer indrukwekkend. Terug in Bangkok brengen we een bezoek aan Wat Pho, de tempel met de enorme liggende gouden Boeddha. Dit is zo’n mooie tempel en een must als je in Bangkok bent. En we zijn uiteraard ook naar het Grand Palace gegaan, ook een van de hoogtepunten in Bangkok. Onze volgende stop is Sukhothai, in een ver verleden de hoofdstad van Thailand, waar de oude ruines prachtig gerestaureerd zijn. En wat is er als rechtgeaarde Nederlander leuker dan op ontdekkingstocht te gaan per fiets. In de hele vroege ochtend stappen we op onze gehuurde fietsen en rijden we naar het “historisch park” van Sukhothai waar we een aantal van de mooie ruines bekijken. De grootste tempel “Wat Mahathat” is bijzonder fraai. Het historisch park van Sukhothai is heel groot en je kan je hier uren vermaken. De pubers zijn echter van mening dat ze na het bezichtigen van vijf tempels wel genoeg hebben gezien. Het zwembad van het hotel lonkt naar ze. Ach, en dat is ook prima. Van Bangkok naar het Westen (Kanchanaburi) en naar Centraal Thailand (Sukhothai) is het nu tijd voor het Noorden. We gaan naar Chiang Mai! Hier hebben we ons echt op verheugd. Chiang Mai is de leukste stad van Thailand. Op iedere straathoek een tempel, leuke marktjes, eetstalletjes, hippe restaurants en buiten de stad geweldige natuur waar je ook allerlei outdoor activiteiten kan doen. Ons hotel, Tamarind Village, ligt middenin het centrum en we kunnen bijna alles te voet doen. We bezichtingen Wat Doi Suthep de belangrijkste tempel die op een berg net buiten de stad ligt en al wandelend door het centrum van Chiang Mai ontdekken we nog veel meer tempels. En tussendoor een goede cappuccino met carrot cake of sweet sticky rice with fresh mango. Dit is geen vakantie om af te vallen zeg maar. We maken ook een hele dag een wandeltocht door het bergachtige Noorden. Onder leiding van een gids lopen we door de dorpen van de verschillende etnische groepen die in dit gebied wonen. We eten bij de Palong bevolkingsgroep vers gegrilde kip met onze handen en verse ananas en meloen. Een eenvoudige maar voedzame lunch. En dan komt voor de kinderen (en stiekem ook voor ons) een echt hoogtepunt van de vakantie: THE FLIGHT OF THE GIBBON! In het oerwoud zijn 17 ziplines gespannen waarvan er één zelfs 800 meter lang is. Samen met twee “flightrangers” die ons steeds heel goed zekeren, ziplinen we door het oerwoud. Vaak alleen, maar er zijn ook duo-ziplines waar je met z’n tweeën naar de overkant zwiert. En een zipline waar je voorover als een soort superman de sprong maakt. Niet goedkoop, maar eigenlijk niet te missen als je met je gezin in Chiang Mai bent. Met pijn in ons hart verlaten we Chiang Mai en stappen we op de nachttrein terug naar Bangkok. Dit is de tweede klasse maar die is echt uitstekend. Om een uur of negen komt er een medewerker van de trein je bed uitklappen en je bed opmaken. Met een gordijntje ervoor. Echt een belevenis en de kinderen vinden het geweldig. De volgende ochtend komen we aan op het station van Bangkok en staat onze chauffeur voor ons klaar om ons naar onze laatste bestemming te brengen: Hua Hin. Hua Hin is ligt ongeveer 3 uur rijden ten zuiden van Bangkok en ligt aan de kust. We eindigen onze vakantie dus aan het strand. Hua Hin is geen tropisch eiland met palmen, maar meer een stedelijke strandbestemming. Hua Hin heeft nog een leuke oude visserskern en een avondmarkt. En op vrijdag, zaterdag en zondag is er een weekend avondmarkt, de Cicada nightmarket. Hier staan allemaal geweldig leuke eettentjes bij elkaar waar je van alles kan bestellen en dan met je bord aan een van de vele tafeltjes gaat zitten om het op te eten. Zeer goed eten en heel netjes allemaal. Een aanrader voor iedereen die in Hua Hin is in het weekend. We genieten aan het mooie zwembad van het Anantara hotel. Na al die activiteiten vinden vooral de kinderen het heerlijk om even te chillen. En zo komt er een einde aan onze vakantie. Thailand is geweldig, er is zoveel te zien en te doen dat we het liefst komend jaar weer gaan. Ja, 26 jaar later is Thailand veranderd. Zoals iedere samenleving verandert. In Nederland liepen vroeger mensen in klederdracht, nu niet meer. Zo is dat ook met Thailand. In het Noorden lopen niet alle etnische bevolkingsgroepen meer in hun mooie kleurrijke kleding van weleer. Maar er is zoveel dat Thailand één van de fijnste vakantielanden van Azië maakt. Een veilig en betaalbaar land waar je vakantie kan houden zoals een vakantie hoort te zijn.

30 May 2017

GRIEKENLAND 2017: PER BOOT LANGS DE PELOPPONESOS EN DE CYCLADEN In mei 2017 mocht ik met een aantal collega’s op reis naar Griekenland. Omdat ik Griekenland alleen kende van de Ionische eilanden Corfu en Lefkas, was het natuurlijk fantastisch dat ik ook een deel van het vaste land en een aantal Cycladen kon bezoeken. En natuurlijk starten we de reis in Athene waar we de Akropolis en het oude Olympisch stadion zien. De overnachting is echter in Cape Sounio, ongeveer 50 minuten rijden van Athene. Bij Cape Sounio heb je een schitterend uitzicht over de Poseidon tempel en dat is echt wel een aanrader om te zien. Daarna is het tijd om in te schepen op het kleinschalige cruisejacht en varen we naar het eiland Poros met een gezellige haven. Maar de twee dagen daarna komt voor mij de echte verrassing: Nafplion en Monemvasia, beide op de Pelopponesos. WAT EEN GAVE PLAATSEN ZIJN DAT! Nafplion is een super gezellige plaats met mooie straten vol met bougainville en prachtig gelegen aan het water. Leuke winkels, traditionele en design hotels, leuke koffietentjes. En ’s avonds stroomt het hele plein vol met mensen en is het een en al gezelligheid. En vanuit Nafplion is het een half uur rijden naar het indrukwekkende amphitheater van Epidaurus. Nafplion en Athene kunnen heel goed gecombineerd worden in een stedentrip. Ik ben om. Monemvasia is het Gibraltar van de Pelopponesos en is alweer zo’n geweldige plaats om te bezoeken. Piepklein en direct aan de intens blauwe zee ligt het tegen een rotswand aan. En op de rots staat het fort met de eeuwenoude Hagia Sofia. De hotels zijn ook kleinschalig, wat het des te leuker maakt. Dan vervolgen we onze tocht naar het eiland Hydra met een pittoreske haven en weer een hele andere huizenbouw dan we tot nu toe hebben gezien. Door de ligging in een kom tussen de bergen klinkt de donder van het opkomende onweer als kanonslagen. Ons schip komt in de nacht in een behoorlijk pittige storm terecht. Gelukkig op tijd geanticipeerd door een “anti-zeeziekte-pil” in te nemen en door een “blijf-liggen-en-verroer-je-niet-houding” aan te nemen blijft het boven de wc-pot hangen achterwege. Via het eiland Serifos dat heel erg rustig is, komen we aan op Santorini en daarna Mykonos. Hier heb ik mij op verheugd want deze beroemde eilanden ken ik vooral van de mooie foto’s en nu kan ik het met eigen ogen zien. Vulkanisch Santorini is zo fotogeniek en de hoofdstad Fira en het plaatsje Oia zien er precies zo uit als wat je ervan verwacht. Wat misschien minder bekend is, is dat er naast het rotsachtige deel met de wit/blauwe dorpjes ook nog strandplaatsen zijn in wat vlakker land. Het plaatsje Kamari bijvoorbeeld. En daar zijn ook niet de cruisetoeristen die Fira en Oia overdag overspoelen. Heel leuk om daar dus in een hotel te verblijven en met een auto het eiland verder te verkennen. En ”last but not least” het eiland Mykonos. Eigenlijk vind ik het nog leuker dan Santorini. Relaxed en hip. Alles heel erg smaakvol. In Mykonos stad kan je heerlijk door de kleine straatjes dolen en shoppen tot je erbij neervalt. En dan dat prachtige stuk aan het water dat ook wel Klein Venetië wordt genoemd vlakbij de beroemde windmolens. Net zoals op Santorini zijn er naast Mykonos Stad ook nog fijne strandplekken. Het strand bij Ornos is gezellig en vooral heel erg “loungy”. Zowel Santorini als Mykonos zijn wel prijzig en je moet wel een gevulde portemonnee hebben zeg maar. Griekenland is geen land om lang op 1 plek te zitten. Griekenland moet je ontdekken. Lekker van eiland naar eiland en overal een paar dagen blijven om de sfeer van het eiland te proeven. Het is zo leuk dat ieder eiland ook echt anders is. Ook de Pelopponesos is zo mooi. Vliegen naar Athene, auto huren en GAAN!

22 September 2016

OOSTENRIJK EN TSJECHIË 2016: ACTIEVE FAMILIEVAKANTIE MET EEN SNUFJE CULTUUR Dit jaar eens iets heel anders! Na in het najaar met het gezin in Nepal te zijn geweest, zoeken we het in de zomer 2016 een stukje dichterbij. De reis gaat naar Oostenrijk en Tsjechië. Qua klimaat vinden we het wel spannend, je weet niet of het lekker warm en droog zal zijn. Na een te lange autorit over de duitse Autobahn, die tot aan de grens met Oostenrijk één lange “Baustelle” lijkt te zijn, komen we aan in ons hotel in Zauchensee. Hier zullen we de komende twee weken verblijven. En omdat alle maaltijden en drank inclusief zijn, schuiven we vermoeid aan voor een heerlijk avondmaal. Eigenlijk is het gelijk heel relaxed. Leuk hotel, lekker eten en midden tussen de bergen, want Zauchensee ligt aan het einde van een dal en er is dus geen doorgaand verkeer. De volgende dag schrijven de kinderen zich in voor Magic Mountains. In de winter is Zauchensee een echt winterportdorp, in de zomer is het een feest van sportieve activiteiten. Dit heet Magic Mountains en alle hotels in Zauchensee doen daaraan mee. Hoe jong of hoe oud je ook bent, er is altijd wat leuks te doen. Onze kinderen doen mee met de activiteiten voor teenagers (ze zijn tenslotte 15, 14 en 11 jaar oud), maar ook voor de allerkleinsten wordt van alles georganiseerd. Zo gaan onze kinderen zwemmen, zomerrodelen, mountainbiken, boogschieten, rotsklimmen, voetballen, trampolinespringen, kampvuur stoken etc. En de hele dag door zijn er gratis sportmaterialen te verkrijgen, waardoor er bijna iedere avond fanatiek getafeltennist wordt. Met een groepje om de tafeltennistafel rennen, u kent het misschien nog uit uw eigen middelbare schooltijd. De kinderen hebben heel veel lol met hun leeftijdgenoten en zijn de hele dag actief. We zien ze vooral bij ontbijt, lunch en diner. Vader en moeder hebben de tijd om lekker op een terras te zitten onder het genot van een cappuccino (en als de vijf in het uur zit iets alcoholisch natuurlijk). Maar ook wordt er heel veel gewandeld en bezoeken we Salzburg. Omdat we naast Salzburg nog wel wat meer willen zien, nemen we de kinderen mee naar de Eisriesenwelt bij het plaatsje Werfen. Dit is de grootste natuurlijke ijsgrot ter wereld, maar liefst 42 km diep. De uur durende tocht onder leiding van een gids door een deel van de grot is prachtig (neem warme kleding mee!!!), maar vooral de enorm spectaculaire tocht naar de ingang van de grot maakt indruk op ons. Wauw, wat is het daar mooi. Je wandelt ongeveer 20 minuten, daarna ga je met een enorm steile kabelbaan omhoog en dan moet je weer 20 minuten lopen naar de grot. Een aanrader voor iedereen die in dit deel van Oostenrijk verblijft. Na twee heerlijke ontspannen en sportieve weken waarin we absoluut niet mochten klagen over het weer, gaan we nog wat cultuur snuiven in buurland Tsjechië. Maar voordat we Tsjechië inrijden, maken we nog een stop in het fotogenieke maar zeer toeristische plaatsje Hallstatt. We gaan met de tandradbaan omhoog en hebben een prachtig uitzicht over Hallstatt en de Hallstätter See. Daarna wat rondgelopen door het stadje en geluncht aan het meer. Leuk om gezien te hebben en prima te doen op weg naar Tsjechië. Het is bijzonder om zo’n duidelijk verschil te zien als je de grens over gaat. Er zijn nog niet zo veel snelwegen in Tsjechië, waardoor de rit naar onze volgende stop over hele mooie secundaire wegen leidt. We komen aan in Çesky Krumlov, een middeleeuws stadje dat op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Volledig autovrij en ons hotel staat middenin het oude centrum. Het zonnetje schijnt en het is echt prachtig. We zijn heel erg gecharmeerd van dit plaatsje. Iedereen die ooit naar Tsjechië gaat en alleen Praag wil zien, zou ik willen aanraden om ook een dag naar Çesky Krumlov te gaan. Na twee dagen hebben we iedere steen verkend en rijden we door naar Praag. Ook hier het grootste deel nog geen snelweg, hoewel we zien dat daar wel hard aan gewerkt wordt. Praag is een hele mooie stad. Het doet denken aan Parijs met de Moldau die door de stad stroomt in plaats van de Seine. Praag is alleen een stuk kleiner waardoor alles te belopen is. Als je hotel in het centrum van de stad ligt, heb je absoluut geen openbaar vervoer nodig. Lekker wandelen (of een Segway huren) is veel leuker. Ons hotel ligt direct aan de beroemde Karelsbrug en we verkennen de stad dan ook volledig te voet. Overal gaan we heen. Naar de Praagse Burcht, de Oude Markt met het astronomisch uurwerk en de Joodse wijk. Het is allemaal erg mooi. We eten heerlijk bij trendy thais restaurant NOI en doen koffie met taartjes bij het statige Savoy café. Ook gaan we naar de “John Lennon Wall”, een muur waar lokale kunstenaars graffiti-kunst op hebben gemaakt. De muur was in de communistische tijd een teken van vreedzaam verzet. Ook staat er langs de Moldau wat moderne beeldende kunst. Onze pubers voelen zich vooral aangetrokken door 3 beelden van blote levensgrote baby’s. Daarmee moet uitgebreid geposeerd worden en dat leidt tot grote hilariteit. De beroemde Karelsbrug is in de zomermaanden (hoogseizoen) echt verschrikkelijk druk. Omdat ons hotel echt aan de brug staat, staan we in de ochtend heel vroeg op en lopen over de brug die dan nog heel stil is. De zon komt op en het licht is dan erg mooi. Het klassieke plaatje van de Karelsbrug. En zonder mensenmassa. De stad is nog in rust. Daarna gaan we lekker ontbijten. We brengen een bezoek aan het communistisch museum en in de middag doen de kinderen aan “Zorbing”: opgesloten in een grote doorzichtige plastic bal “lopen” ze over het water van de rivier de Moldau. Ook weer succesverzekerd! En op de achtergrond de Karelsbrug en de Praagse Burcht. Wat wil je nog meer. Dan is helaas het einde van de vakantie aangebroken en hebben we gelukkig een heel voorspoedige terugreis. Kortom: Oostenrijk is niet alleen in de winter een leuke bestemming. In de zomer is het landschap prachtig en er wordt veel geïnvesteerd in toerisme. Er zijn echt heel veel leuke (sportieve) activiteiten te doen. Voor ieder wat wils. Bezienswaardigheden als de Eisriesenwelt en stedenbezoeken aan Salzburg en Hallstatt zijn zeer de moeite waard. In plaats van over de Autobahn linea recta terug te rijden naar Nederland, kan je ook een tussenstop maken in Tsjechië. Een actieve vakantie in Oostenrijk in combinatie met cultuur in Tsjechië is echt een aanrader. Dat maakt de vakantie heel divers. Praag en Çesky Krumlov zijn hoogtepunten in Tsjechië.

22 September 2016

MOUNT EVEREST BASECAMP TREK 2015: DE KLASSIEKE ROUTE We hebben besloten om onze droom waar te maken om met het hele gezin naar het Mount Everest Basecamp te lopen in Nepal. In 1996, toen nog met z’n tweeën, hebben we ooit besloten om terug te keren naar dit fantastisch mooie land. In mei 2015 gaan we met onze drie kinderen voor een maand naar Nepal. We kiezen voor de klassieke route, welke Sir Edmund Hillary ook gelopen heeft toen hij in 1953 als eerste mens samen met Tenzing Norgay Sherpa de top van de Mount Everest bereikte. De meeste mensen vliegen naar het dorpje Lukla op 2800 meter en lopen van daaruit in twee weken heen en terug naar het basiskamp. Bij de klassieke route vlieg je niet naar Lukla, maar loop je het hele stuk. Dat duurt 7 dagen langer en het is behoorlijk zwaar omdat je “tegen de rivieren in” loopt en dat betekent continu stijgen en dalen. Maar het is zo mooi omdat je echt in het middengebergte start (op 1900 meter), je loopt langs landbouwvelden, door bossen, door tropische begroeiing, door mooie dorpjes en het is verschrikkelijk rustig. Je komt amper een toerist tegen, alleen maar hele lieve Nepalezen die het geweldig vinden dat je daar loopt. Omdat je in die 7 dagen drie passen van meer dan 3000 meter over moet, went je lichaam heel goed aan de hoogte en ben je een stuk beter geacclimatiseerd dan de mensen die invliegen. Iedere dag kom je dichter bij het hooggebergte en uiteindelijk bereik je na 7 dagen Lukla waar je opeens een stuk meer toeristen tegenkomt. We gaan dus 22 dagen lopen en aansluitend verblijven we nog 5 dagen in Kathmandu om de stad en omgeving te bezichtigen. We bereiden ons goed voor. Iedere reisgids van Nepal wordt zo’n beetje gelezen, goede slaapzakken worden aangeschaft, bergschoenen worden ingelopen. Overigens hoef je geen echte looptraining te doen voordat je vertrekt. Iedereen kan deze trek lopen en nadat je de eerste paar dagen behoorlijk aan het hijgen en puffen bent (ja, ook inclusief spierpijn) heb je een dusdanige conditie opgebouwd dat je de tocht prima kan volbrengen. We hebben vele senioren zien lopen, dus de trek is geschikt van jong tot oud. Het enige waar je op moet letten is hoogteziekte, maar daarover later meer. We hebben geregeld dat we alleen met ons eigen gezin lopen (dus niet met een groep), met 1 gids en 3 dragers. Zelf hoeven we dan alleen een day-pack en onze camera te dragen. We slapen in zogenaamde teahouses onderweg, kleine lodges met eenvoudige slaapkamers en met een restaurant (én een kachel die ’s avonds wordt opgestookt, op grote hoogte een zeer welkom meubelstuk). We hebben er zin in, we zijn er klaar voor!! De rugzakken zijn al grotendeels ingepakt. En dan, 1 week voor vertrek……. OP 25 APRIL 2015 DIE VERSCHRIKKELIJKE AARDBEVING IN NEPAL Duizenden doden, gebouwen zijn ingestort, sommige wandelroutes zijn ernstig beschadigd, het land verkeert in chaos. We zijn intens verdrietig. Nepal is al zo’n arm land en dan ook nog zo’n verschrikkelijke ramp. Zelf moeten we ook even “schakelen”, onze reis moeten we annuleren en hoe moet dat nu met onze droom? Het is ook voor de Nepalezen een ramp als toeristen massaal gaan wegblijven. Toerisme is waar veel mensen van afhankelijk zijn om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Na ons “schakelmomentje” zijn we dan ook vastberaden om Nepal niet in de steek te laten en onze droom waar te maken. We boeken onze reis om naar oktober/november 2015, het beste wandelseizoen in Nepal. Geluk bij een ongeluk is ook dat we nu het Mani Rimdu festival kunnen bijwonen in het klooster van Tengboche. Tengboche is een dorp op de Everest basecamp route met een beroemd boeddhistisch klooster. Hier vindt één keer per jaar het Mani Rimdu festival plaats waarbij de monniken in prachtige kledij dansen en muziek maken. De boeddhistische sherpabevolking wordt gezegend door de belangrijkste lama van het klooster. Het is geweldig dat we hierbij aanwezig kunnen zijn. Half oktober komen we aan op de luchthaven van Kathmandu. We gaan naar ons fijne guesthouse middenin de gezellige toeristenwijk “Thamel”. Na een goed vullende pizza met ons eerste “Everest” biertje (ja, de kinderen fanta en coca cola uiteraard) gaan we lekker slapen want morgen na het ontbijt vertrekken we voor een lange rit per minibus naar ons startpunt van de trek. Na een rit van 8 uur komen we aan in het plaatsje Jiri van waaruit we morgen zullen gaan lopen. We eten en drinken in het restaurant van ons hotelletje en kletsen met onze gids en dragers die we die ochtend voor het eerst hebben ontmoet. Zij gaan ons de komende drie weken vergezellen op onze tocht. Ze zijn allemaal heel erg aardig dus dat belooft veel goeds. Op tijd naar bed omdat onze eerste etappe een lange zal zijn (we wilden aanvankelijk namelijk een dorp verderop starten, maar het bleek niet mogelijk om daar zonder fourwheeldrive te komen). Tot laat in de avond geeft de hotelier echter een feestje en mogen we, al liggend in onze gloednieuwe slaapzakken, nog lang genieten van de keiharde nepalese muziek. Ach ja, het hoort erbij. We zijn in Nepal tenslotte.

22 September 2016

MOUNT EVEREST BASECAMP TREK: DE KLASSIEKE ROUTE Als we beginnen met lopen de volgende morgen weten we dat de eerste 7 dagen behoorlijk zwaar zullen worden. Het is voortdurend stijgen en dalen en onze spieren zijn nog niet gewend aan het vele lopen. Ben je in drie uur tijd 1000 meter omhoog gelopen, volgt onherroepelijk een knieonvriendelijke afdaling van 800 meter. Bij tijd en wijle frustrerend (de kinderen lopen veel sneller en soepeler, wij “oudjes” sukkelen erachter aan), maar o wat is het ongelooflijk mooi!! Het landschap verandert continu. Iedere dag is anders, de witte toppen komen steeds dichterbij. Soms is het tropisch warm en vochtig en op de Lamjura pas (3530m) moeten we onze jas dan weer aan. We delen onderweg kleding uit die we hebben meegenomen uit Nederland. In onze lodge in het plaatsje Sete blijkt ’s nachts in de kamer van de kinderen een vleermuis rond te vliegen. Ze komen ons gierend van de lach wakker maken. Gewapend met het licht van de “flashlight” van de mobiele telefoon (er is geen elektriciteit) en een handdoek gaan we naar hun kamer. Vader zet het raam open en probeert met een handdoek de vleermuis, die in paniek heel snel rondjes vliegt, naar buiten te slaan. Moeder staat op veilige afstand bij te schijnen met het licht van het mobieltje. De vleermuis snapt het niet en vliegt overal heen behalve naar buiten. Ondertussen liggen we allemaal slap van het lachen. Net op het moment dat we denken dat het niet meer gaat lukken en dat de kinderen moeten verhuizen naar een andere kamer, vliegt de vleermuis toch naar buiten. Snel weer naar bed want morgen gaan we weer heerlijk stijgen en dalen. Op dit deel van de trek geen internet, wat voor onze internet-generatie-kinderen best een uitdaging is. Gelukkig pakken ze dan hun e-reader of doen we met z’n allen een kaartspel of yahtzee. We leren van de dragers ook een nepalees kaartspel dat heel erg leuk is. Wij leren hen yahtzeeën. Het is supergezellig. We komen ook heel veel ezelkaravanen tegen onderweg evenals lieve hondjes die soms hele stukken met ons meelopen. We worden overal even vriendelijk begroet door de plaatselijke bevolking. Na een aantal dagen is de spierpijn weg en gaat onze conditie met sprongen vooruit. In de komende week gaan we het echte hooggebergte in. We weten dat we uiteindelijk aan de voet van de Mount Everest zullen staan. Bij het plaatsje Phakding worden we samengevoegd met de toeristen die zijn ingevlogen naar Lukla. Het is dan ook opeens veel drukker op de wandelpaden. En de lodge in Phakding heeft Wifi! We hebben trouwens besloten om de hele trek vegetarisch te eten omdat het meeste voedsel naar boven wordt gedragen door dragers. Er zijn immers geen wegen. Dus vlees is soms dagen onderweg voordat het wordt bereid. Onveilig voor onze westerse magen. Door te voorkomen dat we ziek worden (vegetarisch eten en goed acclimatiseren) hebben we de meeste kans om ons doel te bereiken. Na Phakding gaan we naar Namche Bazar (3440m), het grootste en belangrijkste Sherpadorp in dit gebied. Hier nemen de meeste toeristen een rustdag, wij dus ook. De weg naar Namche Bazar is ook spectaculair, je moet namelijk over de hoogste hangbrug van de hele trek. We genieten van onze rustdag. We doen een was, lopen honderd meter omhoog zodat we vrij uitzicht hebben op de top van de Mount Everest en de schitterende berg Ama Dablam, brengen een bezoek aan het boeddhistische klooster, we eten taart in de German Bakery en we kopen wat leuke wollen mutsen. Namche Bazar: shopping paradise op de Everest route! Van Namche Bazar gaan we naar Tengboche waar we een extra dag zullen blijven om het Mani Rimdu festival mee te kunnen maken. Niets is echter zo veranderlijk als het weer in de bergen. De volgende dag sneeuwt het de hele dag en wordt het Mani Rimdu festival voor die dag afgelast. De vraag is of het morgen nog wel doorgaat. Als het weer nog steeds slecht is zal het pas weer volgend jaar plaatsvinden. De kinderen vermaken zich door een sneeuwpop te maken. Wij eten ook nog maar een stuk taart in de lokale bakkerij. Wat extra calorieën kan het lichaam prima gebruiken op deze hoogte en met zoveel lichaamsbeweging. En jawel….. de volgende ochtend is het helder weer. Het festival gaat vandaag dan ook door. We moeten vandaag echter wel verderlopen naar het plaatsje Dingboche, maar omdat dat dat ongeveer 4 à 5 uur lopen is besluiten we in de ochtend naar het festival te gaan kijken en daarna naar Dingboche te vertrekken. Het blijkt echt heel bijzonder te zijn om naar de dansende monniken te kijken. Steeds weer in andere kleurrijke kledij. Een “once-in-a-lifetime” ervaring. Als we op weg gaan naar Dingboche duurt het even voordat onze verkleumde voeten (het Mani Rimdu festival is buiten) weer warm zijn. Spannend is ook dat we vandaag voor het eerst de 4000 meter grens gaan overschrijden. Dat betekent toch aanzienlijk minder zuurstof in de lucht en we zijn benieuwd hoe onze lichamen daar op reageren. Het blijkt mee te vallen, ’s avonds hebben enkelen van ons een lichte hoofdpijn. De volgende dagen wordt het landschap steeds kaler en rotsachtiger, de bergen om ons heen steeds hoger. We passeren gedenktekens van bergbeklimmers die zijn omgekomen op de Mount Everest. We vieren de verjaardag van onze dochter die 11 jaar is geworden. De hele lodge met toeristen zingt happy birthday voor haar. De eigenaresse van de lodge maakt voor haar een chocolade pannenkoek. Dan is de dag aangebroken dat we de top van Kala Patthar gaan beklimmen van waaruit je een schitterend uitzicht hebt op de Mount Everest, de Nuptse en de Khumbu gletscher. We gaan dus de 5000 meter grens voorbij. Kala Patthar is 5545 meter hoog. Het lijkt niet zo’n lastige klim, maar we gaan echt stap voor stap naar boven. Er is hier nog maar 50% zuurstof in de lucht ten opzichte van zeeniveau, en dat merk je. Echt bizar wat dat met je lichaam doet. Je bent traag en je hijgt bij iedere stap. Maar we halen het! Allemaal! Wat een geweldig moment. Het uitzicht is letterlijk en figuurlijk adembenemend.

22 September 2016

MOUNT EVEREST BASECAMP TREK 2015: DE KLASSIEKE ROUTE De derde week van onze trek is aangebroken. We gaan teruglopen naar Lukla van waaruit we met het vliegtuig teruggaan naar Kathmandu. Maar niet nadat we eerst over de Cho La pas geklommen zijn op 5420 meter hoogte. Via deze pas kom je terecht in het Gokyo dal. We willen namelijk niet via dezelfde weg teruglopen als dat we heen gelopen zijn. De tocht over de Cho La pas blijkt ook een hoogtepunt te zijn. Wat een schitterende tocht. Om 04.30 uur beginnen met lopen, het is zo stil dat je alleen je eigen ademhaling hoort. Langzaam wordt het licht en komt de zon op. Letterlijk klauterend omhoog over grote rotsblokken, daarna lopen over de sneeuwvlakte van een gletscher en het laatste stukje voor de pas met een touw omhoog en dan op handen en voeten de laatste paar meter. Daarna glibberend en glijdend het eerste steile stuk omlaag. Aangekomen in het Gokyo dal hebben we prachtig uitzicht op de Cho Oyu (8201m) en de Ngozumpa gletscher (met 34 km de langste gletscher van Azië). We gaan teruglopen naar Namche Bazar. Onderweg in het plaatsje Dole op 4100 meter spelen de kinderen een potje voetbal met de dragers. In Namche Bazar nemen we een rustdag. Daarna nog twee dagen lopen naar Lukla. Lukla blijkt een leuke plek te zijn om een dag te verblijven. Er is een plaatselijke Starbucks (geen echte natuurlijk) en een Yakdonalds. Maar wat vooral erg leuk is, is om de vluchten te bekijken die aankomen en vertrekken vanaf het vliegveld. Je kan gewoon langs de start/landingsbaan staan. Echt bijzonder spectaculair. Hier kunnen namelijk alleen maar zogenaamde STOL vliegtuigen komen (Short Take Off and Landing) en alleen maar met goed weer. De vlucht terug in zo’n klein propeller vliegtuig blijkt enorm mee te vallen (of komt dat omdat moeder toch maar een diazepam heeft ingenomen?) en in 25 minuten tijd zijn we geland in Kathmandu. We genieten enorm van onze lunch op een terras in het zonnetje met een broodje kip. Heerlijk! De volgende dagen verkennen we Kathmandu en omgeving. We lopen naar de Swayambunath tempel, bekijken de openbare crematies bij Pashupatinath, gaan naar Bhaktapur en Patan en we gaan naar de Bouddhanath tempel waarvan de top helaas verwoest is door de aardbeving. Wat is het toch een geweldige stad. Van alle plekken die we in ons leven hebben gezien staat Kathmandu zeker in de top 3 van mooie steden. Ook de kinderen vinden het super. Tijdens de terugvlucht naar Nederland hebben we nog een schitterend uitzicht op de Himalaya. BYE BYE NEPAL, WE’LL COME BACK! Wil je ons reisverslag van dag tot dag lezen ga dan naar www.polarsteps.com/HanneloreVerschut Kortom: IEDEREEN die geen ernstige lichamelijke beperkingen heeft kan een wandeltocht maken in Nepal. Leeftijd, oud of jong, maakt niet uit. Het looptempo bepaal je zelf in samenspraak met je gids. Even lekker theedrinken onderweg, uitgebreid lunchen, stilstaan, heel veel foto’s maken? Doen! Lekker genieten! Of je nu aankomt op je overnachtingsplek om 13.00 uur of 17.00 uur maakt echt niks uit. Maak je loopschema niet te strak zodat je wat rust- en acclimatisatiedagen kan inplannen en voor onvoorziene calamiteiten. Mocht je bijvoorbeeld niet lekker zijn of het weer wordt opeens heel slecht dan kan je een dag besluiten niet verder te lopen zonder dat dan je schema in de soep loopt. Loop altijd volgens een conservatief schema. Het is boven de 4000 meter niet verstandig om meer dan 300 meter per dag te stijgen. Veel toeristen doen dat wel en dat kan levensgevaarlijk zijn. Velen moeten per helicopter worden geëvacueerd met hoogteziekte. De uitdrukking “hardlopers zijn doodlopers” is hier zeker van toepassing. Overnachtingsplekken in de lodges onderweg zijn eenvoudig, maar over het algemeen keurig netjes. Toiletten en wasgelegenheden zijn vaak gemeenschappelijk. Enkele lodges hebben een toilet en wastafel op de kamer. Wel je eigen slaapzak meenemen. Als het koud is heeft de eigenaar van de lodge genoeg dekens ter beschikking om over je slaapzak te leggen. Er zijn echt heel veel wandeltochten mogelijk in Nepal, van 3-daagse tochten tot wekenlange tochten, van relatief eenvoudig tot behoorlijk zwaar, maar wat je ook doet het is altijd schitterend. Nepal is een veilig land! Uiteraard is de schade van de aardbeving nog zichtbaar op sommige plekken, maar de Nepalezen zijn heel hard bezig om het land weer op te bouwen. Toeristen zijn meer dan welkom. En Nepal heeft nog zoveel meer. Naast de schitterende bergwereld is er ook nog het tropische laagland in het Zuiden, waar je op de rug van een olifant neushoorns en tijgers kan spotten. En natuurlijk niet te vergeten de hoofdstad Kathmandu en de omliggende koningssteden Patan en Bhaktapur waar je je in een openluchtmuseum waant. Ben je geïnspireerd geraakt door Nepal? Ik kan een mooie reis voor je uitstippelen die past bij jouw wensen en mogelijkheden. Het zal echt onvergetelijk worden!

22 September 2016

MAROKKO 2014: EEN DRIEWEEKSE DUIZEND-EN-EEN-NACHT REIS Waar ga je heen als je niet te ver wilt vliegen, maar toch in een volledig andere wereld wil zitten? Het antwoord: NAAR MAROKKO! Op drieënhalf uur vliegen vanaf Amsterdam ligt dit prachtige en vooral heel afwisselende land vol lieve mensen die het toeristen naar de zin willen maken. In de zomer van 2014 gaan we met vrienden en hun twee kinderen rondreizen in Marokko. Vier volwassenen, vier pubers en één pré-puber. Negen personen in totaal. IS HET IN DE ZOMER NIET HEEL ERG WARM IN MAROKKO?!! Ja, het is warm in Marokko. Maar omdat de warmte, anders dan bijvoorbeeld in Nederland, een droge warmte is voelt het niet benauwd aan. Prima te doen dus, en af en toe op het heetst van de dag even rustig aan doen (in de airco van je accommodatie). Een “siësta-momentje” inbouwen, zeg maar. Vinden de pubers ook helemaal prima want dan kunnen ze in alle rust even naar een beeldscherm loeren (mobieltje, Ipad, Ipod etc.). MET PUBERS RONDREIZEN EN DINGEN BEZICHTIGEN?!! Iedere twee à drie dagen verkassen naar een andere plaats en dan ook nog activiteiten ondernemen ter plekke, vergt inderdaad flexibiliteit van de kinderen. De crux zit hem in het regelen van heel veel afwisseling voor zowel volwassenen als kinderen. Zo hebben we op kamelen door de woestijn gereden en onder de sterrenhemel in de woestijn geslapen, hebben we aan rotsklimmen gedaan, in de zee gezwommen, op ezels door het Atlasgebergte gereden, markten bezichtigd en door Souks geslenterd. En bij iedere accommodatie was een zwembad (en WIFI!). Af en toe werd er wel een diepe zucht geslaakt tezamen met de opmerking “moeten we morgen nu alweer vroeg opstaan?” en er werd bij tijd en wijle ook weleens chagrijnig gekeken, maar ze hebben bovenal heel veel plezier gehad en zeggen achteraf dat het een geweldige reis was waarin ze zoveel hebben gezien en gedaan. Ik heb de vluchten geboekt (retourvlucht naar Marrakech met Transavia) en een aantal plaatsen in Marokko uitgezocht die we persé wilden zien. Aan de hand daarvan heb ik het meest handige reisschema in elkaar gezet en vervolgens alle accommodaties geboekt en een huurauto geregeld. De accommodaties heb ik uitgezocht op kleinschaligheid, goede recensies en een echt Marokkaanse uitstraling. En met zwembad omdat dat voor de kinderen belangrijk is. Onze vlucht naar Marrakech vertrekt vroeg vanaf Schiphol en dat betekent dat we begin van de ochtend met z’n allen in het zonnetje aan ons ontbijt zitten op het dakterras van onze sfeervolle Riad middenin de Medina. Inclusief een pot verse muntthee. We zitten al helemaal in marokkaanse sferen en de dag moet eigenlijk nog beginnen. We verblijven een aantal dagen in Marrakech en dompelen ons onder in de hectiek van deze geweldige stad. We bezoeken monumenten, doen een rijtoer in een paardenkoetsje, lopen eindeloos door de smalle straatjes van de medina en in de avond bezoeken we het beroemde Djemaa el Fna plein. Dit plein wordt ’s avonds helemaal volgebouwd met eettentjes en daaromheen vindt allerhande vertier plaats, van slangenbezweerders tot acrobaten. Een belevenis! Na Marrakech stappen we in onze huurauto en rijden we naar het Noorden, naar de religieuze stad Fez. Fez is, naast Marrakech en Meknès, één van de drie koningssteden. Ons hotel ligt net buiten de stad in een Toscaans aandoend landschap. We dineren op deze heerlijk zwoele avond aan een lange tafel bij het zwembad. Niet verkeerd na een lange autorit. De volgende dag bezoeken we met een gids de oude stad Fez. Een gids is geen overbodige luxe omdat de het oude centrum een enorm labyrint is van smalle straatjes. Je kan hier echt verdwalen. De gids leidt ons door straatjes, onder poortjes door, langs moskeeën en naar medersa’s (koranscholen). Fez is echt een schitterende stad en een must voor iedere Marokkoreis. Daarna volgt een lange autorit naar het Zuiden van Marokko, naar Merzouga. Merzouga is een plaats in de woestijn vlak aan de grens met Algerije. Als we onze airconditioned auto uitstappen slaat de hitte ons letterlijk lam. Het is hier 50 graden Celsius! Eerst even een siësta houden dan maar. Aan het eind van de middag wagen we ons weer naar buiten en nemen we een duik in het zwembad. De warmte is nu draaglijk. Na een prima nachtrust vertrekken we in de vroege ochtend met een jeep de woestijn in. We brengen een bezoek aan een huis van woestijnbewoners waar we op een kop thee worden getrakteerd. Het is een hard leven in deze bloedhete en droge omgeving. Aan het einde van onze roadtrip zien we een optreden van de “Pigeons du Sable”, een groep die Gnaoua muziek maakt. In deze muziek zijn afrikaanse en islamitische invloeden samengebracht. Het is prachtig en ook de kinderen vinden het tof. Ze mogen ook meedansen. En dan is het dus echt weer tijd voor een moment van rust in onze koele hotelkamers want om 18.00 uur vertrekken we per kameel de woestijn in om daar te gaan overnachten onder de sterrenhemel. We bestijgen allemaal een eigen kameel en onder leiding van een aardige gids in een helblauw gewaad en witte tulband rijden we de woestijn in. Het is echt onbeschrijflijk mooi. We gaan over hoge zandduinen die door de verandering van het licht in de meest mooie geel-, oranje- en roodtinten verkleuren. De schaduw van onszelf op de kamelen het zand zichtbaar, wat prachtige fotomomenten oplevert. Het is bijna donker als we aankomen in ons tentenkamp waar voor ons een lekkere maaltijd wordt klaargemaakt. We besluiten om niet in onze tent te gaan liggen, maar lekker in de buitenlucht. Zo zie je de sterren ook heel goed want onze randstedelijke kinderen zien niet zo vaak een gitzwarte heldere nacht waarin je Melkweg kan zien. Sowieso was de tent niet zo aanlokkelijk omdat daar een schorpioen in zat die de gids vervolgens vakkundig doodsloeg, maar waardoor de animo niet zo groot was om binnen te gaan liggen. De volgende ochtend weer terug per kameel naar het hotel waar we heerlijk ontbijten en een frisse douche nemen. Dan de auto in op weg naar de Todra kloof.

22 September 2016

MAROKKO 2014: EEN DRIEWEEKSE DUIZEND-EN-EEN-NACHT REIS We verblijven midden in de Todra kloof in een hotel dat tegen de rotsen aan staat en waardoor een aantal kamers “grotkamers” zijn. Wij zitten ook in zo’n grotkamer. De rots achter het hotel wordt gebruikt voor rotsklimmen en wij wagen ons allemaal aan een klim, de één (de kinderen) met een beter resultaat dan de ander (de ouders). Dit hotel heeft de liefste eigenaren en het liefste personeel van de hele reis. Niets is te gek. De kinderen mogen meehelpen in de keuken, er wordt op ons verzoek verse friet gebakken, de vrouw des huizes gaat met de kinderen “loomen” (een rage uit 2014; iets met elastiekjes aan elkaar knopen) en er wordt ’s avonds gezongen, gedanst en muziek gemaakt speciaal voor ons. We laten deze geweldige plek achter ons en gaan naar de Skoura oase voor een nacht. We wandelen met z’n allen door de prachtige oase en we bezoeken de zeer levendige en drukke markt. Bij het hotel is een nest met puppies, dus de kinderen zijn niet weg te slaan bij de schattige hondjes. Op naar Ouarzazate, de stad die beroemd is om de schitterende Kasbahs die in de omgeving liggen. Maar eerst lekker zwemmen en relaxen bij onze fijne Riad. We gaan naar de betoverend mooie Kasbah Ait Benhaddou, die het decor is geweest voor vele films (Lawrence of Arabia, Game of Thrones, The Living Daylights, Gladiator, The Jewel of the Nile etc.). Daarna ook nog naar de Kasbah Tamdaght die eigenlijk nog mooier, maar vooral serener is dan Ait Benhaddou. Na een groot deel van het marokkaanse binnenland te hebben doorkruist is het eindelijk tijd voor de zee. We gaan naar Essaouira! Deze plaats kunnen we aan iedereen aanraden. De oude stad met witte gebouwen en een haven met blauwe vissersbootjes, is ommuurd met stadswallen. Essaouira is ontworpen door dezelfde Fransman die de beroemde stad Saint-Malo in Bretagne heeft ontworpen. Het is hier het hele jaar door rond de 25 graden Celsius en het wordt ook wel de “windhoofdstad” genoemd omdat er altijd een straf windje staat. Essaouira is dan ook geliefd bij surfers. De kinderen genieten echt van de zee en het strand. Een aantal van ons huurt een paard en maakt onder leiding van een gids een strandrit. Opgefrist van zon, zee en strand gaan we weer het binnenland in naar Taroudant, ook wel klein Marrakech genoemd. In tegenstelling tot Marrakech komen hier niet enorm veel toeristen, maar het is echt een mooie plek. Het personeel in onze Riad is weer helemaal geweldig. We vragen of ze de ingrediënten voor pannenkoeken willen kopen voor ons en daarna slaan de vaders aan het bakken. Pannenkoekenlunch! De eigenaar van de Riad is Fransman en arts en bezoekt met de vaders een ziekenhuis in Taroudant wat erg interessant is. Buiten Taroudant ligt de Kasbah Tiout waar we ook een bezoek aan brengen, de volwassenen lopend en de kinderen per ezel. Via de spectaculaire Tizi ’n Test pas (regelmatig hebben we een “als-er-nu-maar-geen-tegenligger-aankomt- want-dan-kunnen-we-echt-nergens-heen-momentje”) rijden we naar het Atlas gebergte. In het dorp Imlil, waar we een nacht zullen verblijven, maken we een wandeling in de bergen van drie uur. De kinderen gaan per muildier en de volwassenen lopen onder leiding van een gids. In het Berberdorp Armoud drinken we thee bij een lieve familie waar we zomaar aankloppen. Terug naar Marrakech waar we drie weken geleden onze reis zijn gestart. De 5 vrouwen in het gezelschap doen de laatste dag in Marrakech nog een middagje “shop till you drop” en vermaken zich prima met het onderhandelingsspel dat ze bij ieder winkeltje moeten spelen. De uitdaging is of die te gekke marokkaanse lamp wel als handbagage mee kan in het vliegtuig. Met koffers vol, gebronsd door de zon, volledig ontspannen en met een schat aan prachtige herinneringen, stappen we het vliegtuig in…….. Kortom: Wil je eens iets anders? Je onderdompelen in een andere cultuur? Maar je wil niet te lang vliegen? Dan is Marokko echt een aanrader. Marokko is ontzettend veelzijdig. Het land kent vele culturele hoogtepunten, heeft schitterende woestijn, prachtig berglandschap en een mooie kustlijn waar het heerlijk relaxen is. Juist die combinatie maakt Marokko een heel fijn vakantieland. En als je het leuk vindt, dan kan je in Marokko ook een actieve vakantie houden. Denk aan surfen, paardrijden, wandelen, rotsklimmen, ezel- en kamelentochten etc. Omdat de afstanden in Marokko niet echt enorm groot zijn, leent het land zich prima voor een rondreis. Autohuur in Marokko is, zoals in zoveel landen op het afrikaanse continent, niet heel goedkoop. Marokko is ook heel geschikt voor verschillende reisduren. Je kan heel goed een stedentrip maken van een paar dagen (bijvoorbeeld Marrakech of Fez). Heb je een week de tijd, dan is de combinatie van Marrakech (stad) en Essaouira (kust) heel erg leuk. Vanaf twee weken kan je echt al een rondreis maken. In drie weken kan je heel veel zien. Een mooie tijd om Marokko te bezoeken is voor- en najaar, maar zoals je hebt kunnen lezen zijn ook de zomermaanden heel goed te doen. In de zomer is in ieder geval één ding zeker in Marokko: HET IS ALTIJD MOOI WEER. Iets dat in Europa met de huidige klimaatverandering niet meer zeker is. Naast Arabisch wordt in Marokko Frans gesproken, maar in toeristische gebieden kan je met Engels ook heel goed terecht.

22 September 2016

ZUID-AFRIKA EN MOZAMBIQUE 2013: WILDLIFE & STILLE STRANDEN Voor het tweede jaar achter elkaar gaan we in juli/augustus naar Zuid-Afrika. Wederom naar het noordoosten, naar het Krugerpark. Kan een mens ooit genoeg krijgen van dit geweldige stuk van Zuid-Afrika? Wij niet en dus gaan we weer. We besluiten wel een combinatie te maken met buurland Mozambique omdat het huis dat we gehuurd hebben bij Krugerpark op ongeveer 30 kilometer van de mozambikaanse grens ligt. Dat land willen we ook weleens zien. Bovendien ligt Mozambique aan de zee en dat vinden we een goede combinatie met onze safariritten door het Krugerpark. Onze vrienden zitten toevallig in dezelfde tijd in Zuid-Afrika en we besluiten om elkaar te ontmoeten en gezamenlijk naar Mozambique te reizen. Ons reisgezelschap in Mozambique bestaat dan uit 6 volwassenen en 5 kinderen. We vliegen met KLM naar Johannesburg. Dit is een dagvlucht en omdat er geen tijdsverschil is met Nederland kom je na 11 uur vliegen uitgerust aan in de avond. We nemen een hotelletje vlakbij het vliegveld en kruipen onder de wol. De volgende ochtend, na een goede nachtrust en een lekker ontbijtje, gaan we terug naar de luchthaven waar onze huurauto klaarstaat. Dan rijden we in 6 uur naar onze plaats van bestemming, ons huis in een privépark aan de zuidrand van het Krugerpark. Omdat we hier vorig jaar ook al waren, voelt het een beetje als thuiskomen. Heerlijk relaxed. Als we ons huis betreden staat er een babygiraffe in onze tuin. Dat is een geweldig welkom! We doen wat inkopen in de supermarkt en steken de braai (BBQ) aan. Omdat ons huis in een privépark staat waar al het wild rondloopt (behalve het gevaarlijke wild zoals olifanten, leeuwen, luipaarden, buffels), staan er iedere dag veel dieren rondom het huis. Zebra’s, kudu’s, wrattenzwijnen, giraffen, parelhoenders etc. Veel van deze dieren komen zo dichtbij dat je ze vanuit de hand kan voeren wat echt helemaal het einde is voor de kinderen, maar ook voor vader en moeder. We leggen ook vogelvoer en fruit neer in de tuin en dat trekt heel veel mooie vogels aan. De ingang van het Krugerpark is een kwartiertje rijden en hier kopen we net zoals vorig jaar een “Wildcard” voor ons gezin. Je mag dan met je hele gezin een jaar lang onbeperkt bijna alle zuidafrikaanse natuurparken in en dit kost ons ongeveer 275 Euro. Dat vinden wij heel fijn want we kunnen nu het Krugerpark in wanneer we maar willen. Soms besluiten we bijvoorbeeld om in de middag nog een paar uurtjes het park in te rijden. Ultieme vrijheid voor weinig geld. Een week lang zitten we bijna dagelijks in het Krugerpark en we kunnen er geen genoeg van krijgen. Omdat het park zo groot is en wij vanaf onze locatie slechts de zuidelijke helft van het park kunnen bezoeken, besluiten we een overnachting te doen in het midden van Krugerpark in het restcamp “Satara”. Satara ligt in een gebied waarvan bekend is dat er veel katachtigen zitten. We huren een cottage en boeken een nachtsafari met een ranger. Met je eigen auto mag je namelijk niet in de avond door het park rijden. In onze safaribus zitten ook wat Amerikanen die de chauffeur iedere keer manen te stoppen als ze een konijn zien: “Stop! I think it is a rabbit!”. Als inwoners van Den Haag, die mooie stad achter de duinen, zijn wij niet heel erg onder de indruk van konijnen. Net als we beginnen te denken dat dit een zinloze nachtsafari is (hoe vertel je dit aan het thuisfront? “En toen gingen we midden in de nacht het Krugerpark in en toen hebben we 4 konijnen gezien”), komen we 2 mannetjesleeuwen tegen die op de weg zitten. Nog nooit zo dicht bij een leeuw geweest, ze zitten letterlijk op anderhalve meter afstand van onze stoel. Gelukkig zitten we in een safaribus. We zien ook nog een wilde kat en olifanten. Toch wel speciaal om in het donker op safari te gaan. Na een week ontmoeten we onze vrienden en vertrekken we met drie auto’s voor tien dagen naar Mozambique. Om in Mozambique te kunnen rijden vergt enige voorbereiding. Je moet de juiste papieren hebben gekregen van de autoverhuurmaatschappij, een gevarendriehoek zichtbaar in je achterbak neerleggen en voor iedereen gele hesjes ook zichtbaar neerleggen. Te allen tijde moet namelijk voorkomen worden dat de politie aanleiding heeft om jou aan te houden en een belachelijk hoog boetebedrag aan je kan opleggen. In Mozambique staat ook overal langs de weg politie met radarapparatuur in de hoop een toerist (met geld!) te kunnen aanhouden voor een snelheidsovertreding. Welkom in Afrika! We rijden netjes 70 kilometer per uur naar het plaatsje Bilene ten noorden van hoofdstad Maputo, waar we zullen overnachten. Omdat het rijden zo traag gaat in dit land, komen we echt pas laat in de middag aan. We hebben een leuke cottage aan de binnenzee bij Bilene en het is echt een hele mooie omgeving. De kinderen nemen nog een duik in het water. Jammer dat we de volgende ochtend alweer verder moeten rijden. We hadden graag nog een dag langer gebleven. ’s Avonds zoeken we een van de weinige eetgelegenheden op, waar ook de stroom nog een tijdje uitvalt. We zien er wel de lol van in. Toerisme staat in Mozambique nog in de kinderschoenen en het land is ook echt arm.

22 September 2016

ZUID-AFRIKA EN MOZAMBIQUE: WILDLIFE & STILLE STRANDEN De volgende dag rijden we door naar Tofo, een leuk plaatsje aan de Indische Oceaan met een echte “backpackers-vibe”. Hier zullen we 7 nachten verblijven. In ons hotel moeten we een borg betalen voor de handdoeken die we krijgen. We komen niet meer bij, want de handdoeken zijn zo oud en versleten dat we deze in Nederland allang hadden weggegooid. Dat wordt deze week dé “running gag”. We vertellen elkaar dagelijks dat het maar goed is dat we een borg hebben moeten betalen omdat we anders in de verleiding waren gekomen om de handdoeken stiekem mee te nemen. Iedere dag lopen we naar het strand en de kinderen vinden de zee hier te gek. De golven van de Indische Oceaan zijn hoog en krachtig. Ze hebben de grootste lol om in die golven te springen en dan letterlijk aan te spoelen op het strand. Voor de kust zwemmen in deze tijd van het jaar ook enorm veel bultrug walvissen. We zien ze vanaf het strand. Nog leuker om ze van dichterbij te bekijken natuurlijk. We boeken een boottocht in een Zodiac, worden in een wetsuit gehesen inclusief snorkels en flippers en gaan op zoek naar walvishaaien, dolfijnen en bultruggen. Bij het zien van walvishaaien en dolfijnen mogen we het water in springen om met ze te snorkelen. Bij de enorme bultruggen moeten we in de boot blijven zitten. De deining is enorm en sommigen voelen zich daardoor niet helemaal lekker in de rubberen Zodiacboot. De walvishaaien en de dolfijnen laten zich niet zien, maar gelukkig zwemt er naast onze boot wel een bultrug walvis. Wauw wat zijn deze dieren groot! We brengen vanuit Tofo ook een bezoek aan het stadje Inhambane, waar de portugese invloeden nog goed zichtbaar zijn. Ook rijden we door het achterland van Tofo over zandwegen en komen we kleine plattelandsdorpjes tegen. Als we stoppen om wat fruit en koekjes te kopen worden we omringd door heel veel lieve kleine kindjes. We delen het gekochte fruit en koekjes meteen weer aan ze uit. Na een heerlijke relaxte week in Tofo rijden we naar Maputo, de hoofdstad van Mozambique. Onderweg zien we niet goed wat de snelheidslimiet is op een bepaald stuk weg. Was het nou 60, 70 of 80? We gokken op 70, maar het blijkt dat we het bord 60 hebben gemist. En jawel…..politie met radarcontrole langs de weg en we worden aangehouden. De politieagenten laten ons weten dat we wel 75 Euro moeten betalen. Absoluut belachelijk want dit is nog duurder dan in Nederland. We zien de bui al hangen: dat wordt onderhandelen en het bedrag zal wel in de zakken van de agenten verdwijnen. Corruptie is een groot probleem in Mozambique. We betalen uiteindelijk 25 Euro (nog veel te veel, maar we willen verder) en de agenten nemen het lachend aan (domme toeristen). Maputo verblijven we twee nachten. Afrikaanse steden staan niet bekend om hun schoonheid, maar Maputo spant wel de kroon. Het is echt een hele lelijke stad en bovendien heel erg duur qua hotels. Kleine lichtpuntjes zijn het stationsgebouw en de ligging aan zee. We bezoeken het natuurhistorisch museum en wandelen door het centrum van de stad. In de avond bezoeken we de bekende vismarkt en dat is wel echt interessant. Dan is het tijd om Mozambique te verlaten en terug te rijden naar Zuid-Afrika. We gaan nog 4 dagen terug naar ons heerlijke huis bij het Krugerpark. Fijn om nog een paar keer door het Krugerpark te kunnen rijden. Op een middag, vlak voor sluitingstijd van het park, staat er voor ons opeens een “roadblock” van 10 (!) neushoorns. We kunnen er niet langs. Wat een waanzinnig gaaf gezicht. We maken veel foto’s en een filmpje. Maar hoe komen we hier langs? En het park gaat bijna dicht. Heel langzaam rijden we op en gelukkig gaan de neushoorns uit elkaar zodat we verder kunnen rijden. Dat is nog eens een afscheid van Zuid-Afrika! Kortom: Zuid-Afrika is en blijft een fantastisch land om te bezoeken. In tegenstelling van wat veel mensen denken zijn onze zomermaanden (winter in Zuid-Afrika) perfecte maanden om het Krugerpark te bezoeken. Doordat het droge tijd is en er weinig bladeren aan de bomen zitten, kan je ontzettend veel wild zien. De temperatuur schommelt tussen de 20 en de 35 graden Celsius. In de ochtend en avond een vest/trui aan en overdag in je T-shirt en korte broek. Kaapstad en omgeving, in het Zuiden van het land, is beter te bezoeken in voor- en najaar en in onze wintermaanden. In onze zomermaanden is het daar namelijk wel fris. De wegen in Zuid-Afrika zijn heel goed en het is dus aan te raden om een auto te huren en zelf rond te reizen. Omdat er links wordt gereden in Zuid-Afrika, kan het fijn zijn om een auto met automaat te huren. Accommodatie is niet duur, evenals eten in een restaurant (vaak goedkoper dan zelf eten maken). Met een Wildcard kan je onbeperkt de nationale parken in voor 1 jaar. In onze zomermaanden hoef je in Zuid-Afrika geen malariaprofylaxe te slikken. Het noordoosten van Zuid-Afrika is goed te combineren met Mozambique. Mozambique is echter geen land voor de beginnende reiziger. Ben je nog nooit in Afrika geweest, dan zijn Zuid-Afrika, Kenia en Namibië beter om mee te beginnen. Mozambique is een prachtig land met heel veel potentie. Het toerisme staat nu nog in de kinderschoenen. Niet iedere autoverhuurmaatschappij staat toe om de auto vanuit Zuid-Afrika mee te nemen naar Mozambique. In Mozambique is malaria en dus is het belangrijk om malariaprofylaxe te slikken. Voor kleine kinderen is het land dus niet zo geschikt, wel voor oudere kinderen. Bultrug walvissen zijn in overvloed aanwezig voor de kust en ook vanaf het strand zelfs te zien. Als je veel geld hebt te besteden dan is een bezoek aan de schitterende Bazaruto Archipel een aanrader. Paradijslijke stranden en onderwaterwereld. Hier kan je het beste naar toe vliegen en het is echt een plek voor mensen die rust willen en heel veel geld hebben. Er zijn daar daarom ook hele luxe accommodaties.

22 September 2016

ZUID-AFRIKA 2012: THE BIG FIVE In 2012 gaan we voor het eerst met de kinderen (11, 10 en 7 jaar oud) naar Afrika. De keuze is op Zuid-Afrika gevallen. Omdat we in juli/augustus gaan is het winter in Zuid-Afrika. Dat betekent dat het zuidelijke deel van het land rondom Kaapstad koud is. Daar hebben we geen zin in tijdens onze zomervakantie. Daarom gaan we naar het Noordoosten van het land, naar het Krugerpark. Sowieso trekt dit deel van Zuid-Afrika ons het meest aan. De reis begint goed met een heerlijke dagvlucht met KLM. Wat is het heerlijk om in het daglicht te vliegen en dan ’s avonds totaal niet moe aan te komen omdat er geen tijdsverschil is met Nederland. In Johannesburg overnachten we in een hotel en halen de volgende ochtend op de luchthaven onze huurauto op die we geregeld hebben via Sunnycars. Onze bestemming is Phalaborwa, een plaats aan de noordwestkant van Krugerpark. We hebben een heerlijk huis gehuurd op 2 minuten rijden van de ingang van het Krugerpark. We kiezen de toeristische route naar Phalaborwa en niet de snelweg via Polokwane (Pietersburg). De langere toeristische route gaat via het leuke plaatsje Dullstroom waar we lekker gaan lunchen. Daarna via Lydenburg en de Strydompas naar Phalaborwa. De wegen worden steeds mooier en rustiger. Fijn dat we deze route hebben genomen. De sfeer zit er meteen goed in bij ons. Aan het einde van de middag komen we aan in ons prachtige huis dat op het terrein van een lodge staat, zodat we ook van alle faciliteiten van de lodge gebruik kunnen maken (zwembad, restaurant etc.). Om de hoek is een grote Spar supermarkt waar we onze eerste inkopen doen. We worden de volgende ochtend wakker van de vogels om het huis. Op onze veranda gaan we ontbijten met zicht op een meertje, vogels en nieuwsgierige aapjes om ons heen. Wel nog een vest of trui aan omdat het in de ochtenden in deze tijd van het jaar nog wat fris is. Een paar uur later kan het vest weer uit omdat de zon volop warmte geeft. We doen de eerste dag rustig aan en genieten van de mooie omgeving waarin ons huis staat en de kinderen zwemmen in het zwembad. De volgende dag krijgen we toch wel erg veel zin om het Krugerpark te ontdekken. In de middag kopen we bij de ingang een gezinskaart die onbeperkt toegang geeft voor een jaar. Dat blijkt bijzonder voordelig te zijn want deze “Wildcard” kost ons ongeveer 275 Euro. Met 5 personen heb je dat bedrag er al heel snel uit. We zijn hier tenslotte gekomen om op safari te gaan en we willen het liefst dagelijks het park in. Bij de ingang kopen we ook boekjes met daarin een wegenkaart van het Krugerpark waarop ook drinkplaatsen, picknickplaatsen en restcamps staan aangegeven. Ook de diersoorten die je kunt zien staan in het boekje en je kan erin aanvinken wat je gezien hebt. Heel erg leuk voor de kinderen en we kopen dan ook 3 boekjes zodat ze zelf kunnen aanstrepen wat ze hebben gezien. Succes verzekerd! Eind van de middag rijden we voor het eerst van ons leven het Krugerpark in. Heel veel tijd hebben we niet want het park gaat om 18.00 uur dicht, maar we willen toch even een eerste indruk krijgen. Op de verharde wegen mag je 50km per uur rijden en op de onverharde wegen 40km per uur. Hierop wordt ook gecontroleerd en dat is maar goed ook. Je wil geen wild aanrijden en als je rustig rijdt zie je veel meer. Omdat het Krugerpark enorm groot is moet je wel goed bedenken hoe ver je in 1 dag kunt rijden om weer uiterlijk om 18.00 bij de uitgang te zijn. Niet onbelangrijk om te weten: IN HET KRUGERPARK KAN JE NIET VERDWALEN! De bewegwijzering is enorm goed en met een wegenplattegrond die je bij de ingang van het park kan kopen kan het niet misgaan. Onze eerste korte middagrit in het park zijn we helemaal gelukkig. We zien impala’s, olifanten en neushoornvogels! Alles wordt veelvuldig gefotografeerd. De komende weken, tijdens onze veelvuldige bezoeken aan het Kruger, zal blijken dat er zoveel impala’s, olifanten en neushoornvogels zijn dat we ons daar op een gegeven moment niet meer over verbazen. Toch laat de allereerste keer in het park een onuitwisbare indruk op ons achter. Vanuit Phalaborwa kunnen we het midden- en noordelijke deel van het Krugerpark bekijken. We zitten 10 dagen lang bijna dagelijks in het park en zien ongelooflijk veel wild. Ondertussen hebben we van de beroemde “Big Five” (olifant, buffel, neushoorn, leeuw, luipaard) alleen het luipaard nog niet gezien, maar hoe we ook zoeken: geen luipaard die ons pad kruist. Een echte aanrader is het Moholoholo Animal Rehabilitation Centre in het plaatsje Hoedspruit. Als je hier in de buurt verblijft is een bezoek echt een must. Hier worden worden zieke, gewonde of overlast gevende dieren (denk aan een luipaard dat het vee van boeren opeet) naartoe gebracht. In Moholoholo worden ze weer opgelapt en in het gunstigste geval weer teruggezet in de natuur. Dat is niet altijd eenvoudig omdat een deel van de dieren gewend is geraakt aan mensen en zich niet meer kan redden in het wild, of simpelweg omdat een dier uitzetten in het territorium van een ander dier geen succes wordt. De dieren die niet kunnen worden teruggezet in de natuur worden in Moholoholo gebruikt voor educatie. Educatie van de bevolking (vooral kinderen) is het belangrijkste. Als je kinderen (en volwassenen) laat zien hoe prachtig en belangrijk de dieren zijn, zullen zij minder snel geneigd zijn om die dieren te doden als ze bijvoorbeeld overlast bezorgen. Dat het beter is om de rangers van Moholoholo te bellen om zo’n dier te komen ophalen in plaats van het te doden. Daarnaast kan je als toerist ook een bezoek brengen aan het centrum, waar er in de ochtend en in de middag een rondleiding wordt gegeven onder leiding van een ranger. Onze ranger is zo gepassioneerd aan het vertellen over de dieren en over de doelstellingen van Moholoholo, we worden er helemaal blij van. De kinderen mogen een cheetah aaien en we mogen in het hok met gieren. Ook is er op dat moment een babyneushoorn waar we heel dichtbij mogen komen. We trekken een dag uit om de Panoramaroute te rijden, een weg die door de prachtige Blyde Canyon gaat en waar je op verschillende punten kan uitstappen om het landschap te bekijken. Het is een behoorlijke rit vanuit Phalaborwa want de afstanden in Zuid-Afrika zijn groot. We starten in het oude mijnstadje Pelgrims Rest, wat eigenlijk een openluchtmuseum is. Daarna via “the Pinnacle”, een op zichzelf staande rotspunt, en “Gods Window”, een uitkijkpunt met tropisch bos, naar “Bourckes Luck Potholes”. Dit zijn rotsen die uitgesleten zijn door twee samenkomende rivieren. Hierdoor zijn een soort gaten ontstaan. We wandelen langs de schitterende rode rotspartijen en de vele watervalletjes. Tot slot gaan we naar het hoogtepunt van de Panoramaroute: “The Three Rondavels”. Dit is een rotsformatie die sprekend lijkt op “rondavels”, traditionele zuidafrikaanse ronde hutten. Het is al donker als we terugkeren in ons huis in Phalaborwa.

30 August 2016

ZUID-AFRIKA 2012: THE BIG FIVE Na 12 nachten in Phalaborwa gaan we nog 9 nachten naar een huis aan de zuidrand van het Krugerpark. Een heel ander gebied. Vanuit daar kunnen we het midden en het zuiden van het Krugerpark ontdekken, waar vegetatie en landschap weer anders is dan in het noorden. Ons huis staat in een privépark, slechts door een rivier en een hek is het gescheiden van Krugerpark. In het privépark loopt al het ongevaarlijke wild vrij rond en dat betekent dat er heel vaak dieren in onze tuin staan. Zebra’s, kudu’s, wrattenzwijnen, giraffes. De zebra’s en de kudu’s kan je zelfs uit de hand voeren. “Dit is toch echt helemaal te gek!”, “echt gaaf!”, roepen we op z’n Freek Vonks. Wat een feest is het om hier te verblijven. Voor oud en jong. Ons huis heeft een prachtige houten veranda met privézwembad. De kinderen in het zwembad, de ouders met een koffie/thee/wijntje in een lekkere stoel aan de grote houten tafel en in de tuin op een paar meter afstand prachtige vogels en zebra’s. Heeft u het beeld? Omdat we zo dichtbij zitten, gaan we ook een dag naar Swaziland. We kiezen een donderdag omdat er dan een mooie markt in het plaatsje Manzini is. We gaan vroeg weg en vrij snel gaan we de grens van Swaziland over. Het is duidelijk te zien dat Swaziland armer is dan Zuid-Afrika. We bezoeken de markt van Manzini en rijden wat rond in de Ezulwinivallei waar we ook lunchen. Het is jammer dat we niet nog een dag extra hebben uitgetrokken om hier te verblijven. Omdat we een wildcard hebben, kunnen we onbeperkt het Krugerpark in. Dat doen we dan ook! Het zuidelijke deel van het park is ook prachtig. We zien hier bijzonder vaak neushoorns terwijl we in het midden en noorden veel meer olifanten hebben gezien. Op een ochtend, we rijden helemaal alleen op een weg in het park zien we tientallen meters voor ons opeens een wrattenzwijn over de weg schieten. Daar vlak achteraan zien we een grote katachtige rennen. Was dat een luipaard?! We rijden langzaam dichterbij en dan schieten ze beiden weer de weg over. En inderdaad, de kat blijkt een luipaard te zijn. Het wrattenzwijn is het luipaard te slim af en en het luipaard staat onverrichterzake langs de kant van de weg. EN WIJ STAAN ERNAAST!! We doen wederom een “Freek Vonkje”: “wauw, wat een machtig mooi beest!”. We waren steeds op zoek naar een luipaard en nu staat er zomaar eentje vlak naast onze auto. Zo mooi, zo groot. Echt schitterend en een hoogtepunt van al onze safariritten in het Krugerpark. En ja, het moet gezegd: we hebben nu ook THE BIG FIVE gezien. Op onze laatste avond in Zuid-Afrika gaan we uit eten in een mozambikaans restaurant in het plaatsje Komatipoort. Het is een heerlijke warme avond en we zitten aan een grote houten tafel in de tuin van het restaurant. We genieten en mijmeren over wat een geweldige vakantie dit was. Als we terugkomen in ons huis, staan er zebra’s in de tuin op ons te wachten. Wat een mooi afscheid van dit heerlijke land. De volgende dag rijden we uitgerust maar ook een beetje droevig terug naar Johannesburg voor onze vlucht naar Nederland. We besluiten volgend jaar terug te komen…. Kortom: Als je houdt van natuur en wilde dieren, dan is het noordoosten van Zuid-Afrika een prachtige bestemming. Krugerpark is een juweel, er is zoveel te ontdekken in dit park omdat het zo groot is. Het is leuk om op twee plaatsen te verblijven, bijvoorbeeld Noord/Midden en Zuid, zodat je het hele park kan zien. Wat voor wild, vegetatie en landschap je ziet is namelijk afhankelijk van het gebied waar je rijdt. Zelf rijden door Kruger is heel erg leuk. De wegen zijn uitstekend en je kan niet verdwalen. Als er veel auto’s langs de kant van de weg staan is er iets bijzonders te zien. Vaak zijn dit katachtigen zoals leeuwen, cheetahs, hyena’s of luipaarden. Ook voor kinderen is het Krugerpark geweldig. Geef ze een verrekijker en een boekje waarin ze kunnen aankruisen wat ze allemaal hebben gezien. Een verrekijker is sowieso een must voor iedereen die het Krugerpark wil bezoeken. Dit deel van Zuid-Afrika is het hele jaar door goed te bezoeken. Onze zomermaanden zijn zelfs uitermate geschikt omdat het droge tijd is en je daardoor veel wild ziet. Blyde Canyon is mooi om te bezoeken en weer wat anders dan een safaririt door het Krugerpark. Aanrader is wel om een nacht in de omgeving te verblijven, bijvoorbeeld in een sfeervolle B&B in de leuke plaatsjes Graskop of Hazyview. Ook een bezoek aan Swaziland is de moeite waard, maar ook hier geldt dat je er het beste één of twee nachten kunt verblijven zodat je meer van het land kunt zien. Verblijf in een traditionele “beehivehut” is erg leuk. Wegen in Zuid-Afrika en Swaziland zijn goed en veilig. Let bij grote tankstations langs de snelwegen wel goed op je waardevolle spullen, hier hangen nog weleens mannen rond die verzot zijn op het achterhalen van jouw pincode. Maar ja, dit geldt ook voor drukke plekken in Europa, en Zuid-Afrika is hierop geen uitzondering. In onze zomermaanden is er geen malariarisico in Zuid-Afrika en Swaziland. Accommodatie is niet duur in Zuid-Afrika en ook uit eten gaan is goedkoop, vaak goedkoper dan zelf eten koken. Het huren van een auto is in Zuid-Afrika iets duurder dan in Europa, maar minder duur dan in de rest van het afrikaanse continent. Als je het lastig vindt om te schakelen omdat er links wordt gereden in Zuid-Afrika, dan kan je een automaat overwegen.

22 September 2016

INDONESIË 2011: BALI EN OOST-JAVA Op 11 juli vliegen we met Cathay Pacific naar Denpasar, Bali. Het is altijd een hele zit, 15 uur kale vliegtijd. Maar met geduld doorstaan we de reis, het prachtige Indonesië is immers een heel fijn vooruitzicht. In het jaar 2000, 11 jaar geleden, waren we ook op Bali. Toen met ons oudste kind van 9 maanden oud. We zijn erg benieuwd naar het huidige Bali en wat er (on)veranderd is. Dit keer nemen we onze drie kinderen (10, 9 en 6 jaar oud) mee. We gaan natuurlijk slechts een piepklein stukje van de indonesische archipel bezoeken, maar hopen dat zij zullen genieten van al het moois. Omdat de vliegreis naar Bali lang is, het tijdsverschil aanzienlijk en de kinderen nog erg jong zijn, hebben we de eerste 7 nachten in hetzelfde hotel geboekt. Bijkomstig voordeel is dat zo’n pakketje met vlucht inclusief een hotel vaak ook voordelig is. We hebben een geweldig hotel tegenover de beroemde Tanah Lot tempel aan de westkust in het zuiden van Bali. De kinderen zijn dolenthousiast. Schitterende zwembaden op verschillende niveaus met glijbanen als verbinding. En zo smaakvol allemaal. Tropische begroeiing, bloeiende frangipanibomen en iedere avond zonsondergang met de fotogenieke Tanah Lot tempel op de voorgrond. Wat wil een mens nog meer. Voor de golfliefhebbers onder ons: er is ook een hele mooie golfbaan met een uitzicht dat onbetaalbaar is. Omdat het avondeten in het hotel prijzig is voor indonesische begrippen, lopen we regelmatig in de avond via de golfbaan en de Tanah Lot tempel naar het naastgelegen dorpje waar we heerlijk eten bij een lokale Warung. Inclusief kerstverlichting en plastic tafelkleedjes. We bezoeken een aantal maal de nabijgelegen plaats Seminyak, waar een fijn zandstrand is voor de kinderen. Het is druk in Seminyak en heel balinees doet het niet aan. Het ene restaurant is nog hipper het andere. Leuk om gezien te hebben, that’s it. We maken ook nog een dagtocht naar de prachtige “ Jatiluwih rijstvelden”, een koffieplantage en de Pura Luhur Batukau tempel. Na een week op één plek kruipt het bloed waar het niet gaan kan en willen we echt op pad, de rest van Bali ontdekken en naar Java. Weg dus uit Tanah Lot en de drukke zuidkust van Bali. We hebben op verschillende plekken bijzondere accommodatie geboekt. Eerst naar Ubud, Pemuteran, Wonotoro (Java), Kawah Ijen (Java), Pemuteran en als laatste naar Sanur. Ubud is dus onze eerstvolgende bestemming en wat kijken we daarnaar uit. Ubud ligt in het midden van Bali en is het culturele centrum. De omgeving van Ubud is heel erg groen. Vroeger lag het echt tussen de rijstvelden, maar door de groei van het toerisme en de daaraan gekoppelde uitbreiding van bebouwing moet je naar die rijstvelden wat beter zoeken. Maar ze zijn er zeker nog, zelfs midden in Ubud. Ten opzichte van het jaar 2000 is er natuurlijk veel veranderd. Meer bebouwing (overigens allemaal laagbouw gelukkig), meer restaurantjes en winkeltjes (ja, ook een Starbucks), maar vooral heel veel meer verkeer in de vorm van brommers. Tegelijkertijd is Ubud ook gewoon Ubud gebleven: een heerlijke plek om een aantal dagen te verblijven. Ontzettend leuk om gewoon rond te wandelen, leuke restaurants en zalig eten, prachtige tropische omgeving, heel veel fijne winkeltjes en plekken waar je je kunt laten masseren (waar moeder gretig gebruik van maakt). Een aanrader is een dansvoorstelling te bezoeken die hier iedere avond worden opgevoerd, meestal in een mooie tempel. Wij brengen een bezoek aan de beroemde Kecak-dans waar een koor van mannen het geluid van apen nabootst. En last but not least, middenin het centrum van Ubud ligt het Monkey Forest. Als je hierdoorheen loopt dan stikt het van de aapjes. Een feest voor de kinderen. Ubud mag in geen enkel reisschema ontbreken. Vanuit Ubud maken we een dagtocht naar Gunung Kawi en Tirta Empul. We regelen een taxibusje en vertrekken heel vroeg in de ochtend. Het is dan nog rustig en je hebt de plekken voor jezelf. Zo kunnen we in alle rust genieten. Gunung Kawi zijn monumenten ter ere van de balinese koningsfamilie uit de 11e eeuw, hoewel men daar niet helemaal zeker van is. Voor de beleving maakt het niets uit, want de ligging is werkelijk schitterend. Daarna rijden we door naar Tirta Empul, een heilige bron die ontdekt is in het jaar 962 n. Chr. De Balinezen geloven dat het water van Tirta Empul magische krachten bezit. Overal brandt wierrook en vind je offerbakjes van bananenblad. Balinezen baden in het water van de bron. Dat maakt deze plek heel bijzonder. Na 4 nachten in Ubud gaan we met een taxibusje helemaal naar het noorden van Bali, naar het vissersdorpje Pemuteran. Pemuteran ligt in het westen van de noordkust en is nog geen grote toeristische bestemming zoals het eveneens aan de noordkust gelegen Lovina. Pemuteran ligt vlakbij het Menjangan Marine Park, dé duik- en snorkellocatie van Bali. In kilometers is Pemuteran niet ver van Ubud. De weg lijdt echter door bergachtig gebied en daardoor doe je er 3 tot 4 uur over om er te komen. Geen punt, genoeg moois te zien. Onderweg stoppen we bij de markt van Candikuning en bij de tempel van Pura Ulun Danu Bratan. Deze tempel met een dak van 11 lagen staat middenin een meer. In Ubud hebben we op het terrein van het hotel een villa met privé zwembad, een buitenbadkamer en een enorme tuin. Een droomplek en een aanrader voor iedereen die Pemuteran bezoekt. Het klinkt heel decadent, maar de prijzen in Bali zijn heel anders (veel lager) dan op een europese bestemming. We gaan in Pemuteran dus snorkelen in het Menjangan Marine Park waar we met een bootje vanaf de kust naartoe worden gebracht. Omdat je hier heel erg dicht bij Java zit, kan je vanaf de boot de vulkanen aan de oostkust van Java goed zien. Daarna op verschillende plekken gesnorkeld en woorden schieten te kort zo mooi is hier de onderwaterwereld. In Pemuteran is ook een schildpaddenproject. De lokale bevolking zorgt ervoor dat de eieren die schildpadden hier op het strand leggen, veilig worden uitgebroed. De kleine schildpadjes blijven dan nog een aantal maanden in het “uitbroedcentrum” totdat ze groot genoeg zijn om te worden uitgezet in zee. Zo hebben ze meer kans om te overleven in een zee vol gevaren. Tegen een betaling die weer ten goede komt aan het schildpaddencentrum, mag je zelf een schilpadje uitzetten in zee. Dat willen we natuurlijk wel! De kinderen kiezen een schildpadje uit en noemen hem “Spongebob”. Daarna zetten ze hem op het strand en Spongebob loopt direct naar de zee. Nu vele jaren later vragen we ons nog weleens af of Spongebob nog leeft en is uitgegroeid tot een gezonde volwassen schildpad. We hopen het. De volgende dag kopen we een kaartje voor de veerboot naar Java. Het is maar een klein stukje naar de overkant en na drie kwartier varen zetten we voet aan wal op Java. Omdat Java een heel groot eiland is, kunnen we slechts een klein deel bekijken. Dat wordt dus de oostkant van het eiland want dat ligt vlakbij Bali waar we over 5 dagen weer terug moeten zijn.

22 September 2016

INDONESIË: BALI EN OOST-JAVA Vanaf de haven gaan we met een taxi naar Wonotoro. Dit is een hele lange rit omdat de afstanden op Java groter zijn dan op Bali. We blijken nog 6 uur te moeten rijden. Het is al bijna donker als we aankomen in ons hotel in Wonotoro. Daar regelen we voor de volgende dag een trip naar het absolute hoogtepunt van onze reis: de Bromo vulkaan. Dat betekent de volgende ochtend om 04.00 uur opstaan. Poeh, best pittig zo’n lange dag reizen en daarna zo vroeg op. Maar de kinderen klagen niet en kruipen gezellig met z’n drieën in een groot tweepersoonsbed. De volgende morgen dus heel vroeg op en vestjes aan want we zitten hier hoog en het is nog best fris. Ons busje zet ons af bij uitkijkpunt Gunung Penanjakan van waaruit we het laatste stuk in het donker omhoog moeten lopen. We staan op 2700 meter hoogte en de kinderen warmen zich aan een vuurtje dat de theeverkopers hebben gemaakt. Dan wachten tot de zon opkomt met een grote groep andere toeristen. Met de komst van het licht wordt duidelijk wat voor uitzicht we hier hebben. We kijken in een enorme krater met daarin een drietal vulkanen: de Gunung Batok, de Gunung Bromo (welke actief is en rommelt en stoomt) en de Gunung Kursi. Op de achtergrond, buiten de krater waar we in kijken, staat de hoogste vulkaan van Java en tevens actief: de Gunung Semeru (3676meter). Alle beschrijvingen van het uitzicht doen geen recht aan wat je meemaakt als je hier echt staat. Dit moet je een keer in je leven gezien hebben! Als de zon is opgekomen en vol in de krater schijnt, lopen we weer terug naar ons busje beneden. De kinderen huren een paardje wat de tocht voor hen nog extra leuk maakt. Met het busje dalen we nu de krater in en rijden we naar de voet van de Gunung Bromo. Ook daar huren we weer een paardje en gaan naar de vulkaan. Het allerlaatste stuk naar de kraterrand van de Bromo moeten we te voet afleggen over een trap. Dan staan we in de diepte van de vulkaan te kijken die rookt en gromt. Terug in het hotel gaan we lekker ontbijten. Dat gaat er wel in na zo’n activiteit. Na het ontbijt lekker genieten van het zonnetje in de tuin van het hotel. De kinderen vermaken zich op de grote trampoline en met de tafeltennistafel. Er blijkt nog een ander nederlands gezin te zijn met drie kinderen van dezelfde leeftijd, dus die hebben het gezellig samen. In de middag maken we nog een flinke wandeling naar het dorp Cemoro Lawang aan de kraterrand waar we die ochtend al hebben gestaan. Het leuke is dat als je loopt je veel meer van het lokale leven ziet. Na een dag om nooit te vergeten en een goede nachtrust rijden we weer richting Bali. Daar, in het oosten van Java, verblijven we twee nachten op een plek waar de meeste mensen bij het woord Indonesië aan denken. Midden tussen de immens groene rijstvelden met op de achtergrond de vulkanen en boeren die het land omploegen met buffels. Het klassieke plaatje. De volgende ochtend staan we om 05.00 op om naar de krater van de Kawah Ijen te lopen. Eerst volgt een hobbelige rit in een oude knalgele landrover. Daarna met een gids een uur naar boven lopen naar de kraterrand. Het bijzondere van Kawah Ijen is dat in deze actieve vulkaan zwavel wordt gewonnen. Terwijl wij het pad omhoog lopen komen we vele zogenaamde zwaveldragers tegen: mannen die het pad meerdere keren per dag omhoog en omlaag lopen met manden met kilo’s zwavel op hun rug, soms wel 80 kilo. Loodzwaar werk en deze mannen verdienen slechts 60 cent per 10 kilo zwavel die ze naar beneden brengen. Onvoorstelbaar hard leven. Op de weg naar boven zien we ook gibbons in een boom zitten. Als we boven zijn aangekomen hangen er wolken in de krater de zwavelstoom komt ons tegemoet. Dan trekt de wolk weg en zien we een prachtig blauw kratermeer met daarvoor de gele grond van zwavel. Heel indrukwekkend en onbegrijpelijk dat deze plek maar door zo weinig toeristen wordt bezocht. Een verborgen parel. Op de terugweg naar het hotel wil de gele landrover niet verder rijden en staan we in de middle of nowhere stil. We kunnen er wel om lachen en gelukkig is onze chauffeur handig. Hij rommelt wat onder de motorkap en het vehikel rijdt weer. Terug met de veerboot naar Bali om vervolgens weer een nacht in het idyllische Pemuteran te verblijven. Wat is het hier toch goed toeven! We huren een snorkeluitrusting en snorkelen nog wat in de zee voor ons hotel. De laatste dagen van onze vakantie zitten we in Sanur aan de zuidoostkust van Bali. Een relaxte plek. We gaan naar het strand en genieten nog even volop van het heerlijke indonesische eten. We hebben ook nog geluk want het Bali Kite Festival vindt plaats als wij er zijn. Ieder jaar wordt in Sanur dit vliegerfeest gehouden en dan komen groepen vliegeraars van heinde en verre naar Sanur om hun vaak gigantische vliegers op te laten. Het festivalterrein staat afgeladen vol met mensen en er wordt muziek gemaakt. In het midden op een groot veld worden de vliegers opgelaten. Soms zijn de vliegers zo groot dat ze met tientallen mensen vastgehouden worden om de lucht ingebracht te kunnen worden. Dan breekt voor ons gevoel veel te vroeg het afscheid aan van Indonesië. Er is nog zoveel te ontdekken in dit mooie eilandenrijk. We komen zeker een keer terug. Kortom: Bali is een heel toegankelijk eiland dat het hele jaar door bezocht kan worden. Het hoogseizoen is Juli en Augustus (droge tijd) dus het is raadzaam om dan op tijd je vlucht en accommodatie te boeken. Omdat het zo’n makkelijk eiland is om rond te reizen, het klimaat fantastisch is en de faciliteiten voor toeristen echt uitstekend zijn, kan echt iedereen hier naartoe. De afstanden in Bali zijn klein. Het is dan ook heel goed haalbaar om veel van het eiland te zien. Of je dit nu doet vanuit 1 locatie of meerdere locaties. Het is wel een aanrader om als je bijvoorbeeld 3 weken op vakantie gaat, je tenminste 3 locaties kiest op het eiland. Op deze manier wordt je vakantie heel divers en verrassend. Vanuit Bali kan je ook heel makkelijk een aantal dagen naar Lombok, het eiland ten oosten van Bali of naar Java, het eiland ten westen van Bali (Java is groot, dus maak een keuze wat je dan wil zien). Je kan naar beide eilanden makkelijk overvaren. Ben je enthousiast geworden voor deze paradijselijke bestemming? Omdat ik zoveel mooie plekken ken, kan ik echt een onvergetelijke vakantie voor je samenstellen. Precies op maat gemaakt op jouw wensen en budget. Rondreizen van plek naar plek of een pakket met vlucht en hotel? Ik vind het heel leuk om je het allerbeste advies te geven.

22 September 2016

MEXICO 2010: EEN ROADTRIP OVER HET SCHIEREILAND YUCATÁN In de zomer van 2010 gaan we met de kinderen (9, 8 en 5 jaar oud) naar Mexico. Omdat wij in Den Haag de vroege zomervakantie hebben vertrekken we dan ook vroeg in juli. Dat komt overigens goed uit want eind augustus gaat het orkaanseizoen langzaam maar zeker van start. We hebben een ticket naar Cancún gekocht, een route uitgestippeld en al onze sfeervolle hotels van tevoren vastgelegd. Ook de autohuur hebben we al geregeld. We komen aan op de luchthaven en rijden met een taxi naar Playa del Carmen waar we voor de eerste 5 nachten een all-inclusive hotel hebben geregeld. Meteen naar bed want voor ons gevoel is het al 02.00 uur ’s nachts (nederlandse tijd) en de kinderen zijn heel moe. Het regent, maar als we de volgende ochtend veel te vroeg wakker worden is het droog en breekt de zon door. De zee is prachtig blauw en we doen een aantal dagen rustig aan om bij te komen van de jetlag en om de kinderen te laten genieten van zwembad, strand, zee en het feit dat ze zomaar zelf aan de bar een drankje kunnen halen. Playa del Carmen vinden we niet zo heel bijzonder. Duur, toeristisch en voelt niet heel erg Mexicaans aan. Maar om even bij te komen van de reis is het een prima plek. Daarna snel weg om dit prachtige land te verkennen. We halen onze auto op en vertrekken naar Isla Holbox bij de noordpunt van Yucatán. We blijven hier twee nachten maar dat blijkt eigenlijk veel te kort. Wat een paradijs is dit! Het eilandje is autovrij en er zijn geen verharde wegen. Alles gaat met golfkarretjes. Je laat je auto op een parkeerplaats in het plaatsje Chicilá achter en vaart dan over met een boot. Dan begint het grote genieten. Kleinschalige hotels direct aan zee, heel veel pelikanen en flamingo’s, een leguaan aan je voeten terwijl je op je “loungy-ligbed” ligt en een nacho in je verse guacamole doopt. Wandelen over het eiland is heel erg gaaf. Aan het eind van de middag is het eb en ontstaat er een wad voor de kust waar je overheen kunt lopen en heel veel mooie vogels kunt spotten. Wat Isla Holbox ook zo bijzonder maakt is dat er van juni tot en met augustus walvishaaien voor de kust zwemmen. Je kan daar dan met een boot en een gids naartoe varen en snorkelen met de walvishaaien. Als de gids een walvishaai ziet dan spring je samen met hem in het water en zwem je met het totaal ongevaarlijke (maar heel groot) dier mee. Niet meer dan drie personen tegelijk het water in om de dieren wat rust te gunnen. Het is echt geweldig om naast zo’n dier te zwemmen. De kinderen vinden het eerst wat spannend maar gaan toch het water in. Behalve jongste dochter die nog te klein is. Zij ziet de dieren vanaf de boot. Op de terugweg komt er nog een grote mantarog naast onze boot zwemmen. Na het strand is het tijd voor cultuur. We rijden van Isla Holbox naar Chichén Itza, waar de bekendste Mayatempels van Mexico staan. Om 06.00 uur de volgende ochtend staan we voor de ingang. We zijn helemaal alleen als we naar binnen lopen en we laten de prachtige tempels op ons inwerken. Ook het balspelveld waar de Maya’s een bal met de heup door een ring op grote hoogte moesten schieten is heel bijzonder. Als we na een paar uur weer naar buiten lopen komen alle grote touringcars met toeristen aan. We zijn blij dat wij alles in alle rust hebben kunnen bekijken en genieten de rest van de dag lekker aan het zwembad. Van Chichén Itza rijden we naar Campeche, een parel van een stad aan de westkust van Yucatán. Zelf autorijden in Mexico is overigens heel goed te doen. De wegen zijn echt uitstekend en de Mexicanen rijden netjes. We rijden naar Campeche via de Cenotes de Cuzamá, ondergrondse watergrotten waar je in kunt zwemmen. We parkeren de auto en dan moeten we nog 45 minuten in een paardenwagonnetje op een rails naar de ingang van de Cenotes. Lekker hobbelen en als er een tegemoetkomend paardenwagonnetje aankomt moeten we uitstappen. Het wagonnetje wordt van de rails getild en de tegenligger kan dan passeren. De kinderen vinden het geweldig. Na ons ondergronds zwemavontuur, wat overigens prachtig is, weer drie kwartier terug hobbelen en dan op naar Campeche. De historische stad Campeche staat vol met prachtig gekleurde huizen en heeft een mooi centraal plein met een grote kathedraal. Echt een aanrader om twee nachten te verblijven en rond te struinen door de straten. Dan volgt onze langste rit van de vakantie, we rijden helemaal tot aan de stad San Cristobál de las Casas in de provincie Chiapas. Een rit van 11 uur en we vertrekken daarom ook heel vroeg in de ochtend. Het eerste stuk tot aan de stad Palenque gaat heel voorspoedig, maar het venijn zit hier echt in de staart. Met nog ruim 200 kilometer te gaan denk je dat je er bijna bent. De weg gaat hier echter door de bergen en slingert nogal. Een heel mooi stuk om te rijden, maar om de 100 meter zit een hele geniepige (lees: irritant hoge) verkeersdrempel die vijf uur lang zorgt voor het ritme “optrekken-remmen”. Dat schiet dus niet echt op. In de provincie Chiapas wonen veel indianen. De indianenbevolking is arm en dus zie je op dit deel van de route, naast verkeersdrempels, ook kinderen die touwen spannen over de weg en op deze manier automobilisten proberen staande te houden om fruit te kunnen verkopen. Mexicanen rijden luid toeterend en veel te hard door de touwen heen waardoor de kinderen opzij moeten springen. Het ziet er in de eerste instantie intimiderend uit zo’n touw over de weg. De tip is kalm te blijven, vriendelijk te lachen, je niet te laten intimideren en langzaam maar zeker door het touw te rijden. Ook wat kleingeld bij de hand houden om af en toe wat stukjes fruit te kopen. Het is al triest genoeg dat kindjes dit moeten doen.

22 September 2016

MEXICO 2010: EEN ROADTRIP OVER HET SCHIEREILAND YUCATÁN Na een lange dag rijden komen we dus aan in San Cristobál de las Casas. Dit is een plek die je echt gezien moet hebben in Mexico. Prachtige straten met gekleurde huizen, vele kerken, mooie markten, hippe restaurantjes en bovenal een zeer kleurrijke bevolking. Een koeler klimaat omdat het hooggelegen is. In de omgeving van San Cristobál de las Casas is ook heel veel te zien. We gaan naar de zondagsmarkten van de indianendorpen San Juan Chamula en San Lorenzo Zinacantán. De mensen zien er hier schitterend uit in hun klederdracht en we genieten van de drukke markten. De kinderen kopen nectarines bij een kraampje. Van San Cristobál de las Casas rijden we naar Palenque om een bezoek te kunnen brengen aan de Mayaruïnes in het oerwoud. Ons hotel staat in een schitterende tropische omgeving met het mooiste zwembad van de reis. Daar zijn vooral de kinderen heel blij mee. We horen de brulapen in de omringende bomen, zien vlinders en mooie vogels. We staan de volgende dag weer heel vroeg op om als eerste bij de oude Mayastad te zijn. Het is even slikken als de wekker gaat, maar dan heb je ook wat. We lopen weer alleen tussen de imposante ruïnes. En wat zo leuk is aan Palenque, is dat je ook de ruïnes op mag klimmen. Groot plezier voor de kinderen en voor vader en moeder natuurlijk (vader glijdt uit over een vochtige trede en valt precies op zijn bril die hij toevallig net in zijn zak had gestopt, maar dat mag de pret niet drukken). Als je hoog op de ruïnes staat kijk je uit over het woud. Fifty shades of green! Na Palenque gaan we weer terugrijden naar de kust. Het plaatsje Tulum is het doel. Omdat dit te lang is om in 1 dag te rijden, overnachten we in Calakmul in de jungle. Dat is niet voor niets want in Calakmul staan ook Mayatempels diep in het woud en worden zelden bezocht. Bovendien hebben we gelezen dat er ook een vleermuisgrot in de buurt is waar iedere avond op een vast tijdstip 2,5 miljoen vleermuizen naar buiten komen vliegen om op jacht te gaan naar insecten. Dit “National-Geographic-moment” willen wij niet missen en vragen bij onze ecolodge of er iemand is die ons daarnaartoe kan brengen. Dat is blijkbaar iets wat nooit iemand vraagt en het kost dus wat moeite om het te regelen. Later blijkt waarom. Om bij de vleermuisgrot te komen moeten we stiekem door een hek heen klimmen omdat het beschermd gebied is. We zijn precies op tijd bij de grot. Ineens komen de vleermuizen in een enorme sliert naar buiten vliegen. Duizenden tegelijk. Een lekker hapje voor de roofvogels die in duikvlucht een sappige vleermuis tussen hun snavel grijpen. Terug in de lodge volgt een spannende nacht onder de klamboe. We zitten in de jungle en dat betekent dat muggen en andere insecten het daar prima naar hun zin hebben. In de nacht bij het schijnsel van de lamp blijkt een vreemd sprinkhaanachtig insect op de klamboe opeens monsterlijke vormen aan te nemen. Mmm, toch maar niet naar het toilet. De volgende morgen voordat we naar Tulum gaan, brengen we eerst nog een bezoek aan de Mayaruïnes van Calakmul. Hiervoor moeten we wel 60 kilometer de jungle inrijden met de auto. Daar aangekomen zijn we alleen en klimmen we met z’n vijven één van de ruïnes op, welke erg hoog is. Op de top kijken we uit over jungle tot zover het oog reikt. We zitten hier vlakbij Guatemala. Op naar Tulum. We hebben in ons leven al vele stranden gezien, maar er zijn er weinig die de schoonheid van het strand bij Tulum overtreffen. De zee zo blauw, het strand zo wit en vooral heel rustig, palmen en nog meer palmen en in de avond schildpadden die hun eieren leggen op het strand. Tip is wel je accommodatie zo zuidelijk mogelijk te kiezen. Het strand is hier breder en heel veel rustiger waardoor je daar dus ook de schildpadden kunt zien. Dan nog twee nachten in het all-inclusive hotel in Playa del Carmen voordat we weer terug naar Nederland vliegen. Wat een topvakantie. Alles wat je je maar kan wensen zit in in deze reis: De mooiste stranden, azuurblauwe zee, lekker warm, het “roadtripgevoel” door zelf van plek naar plek te rijden, kleurrijke bevolking, bijzondere marktjes, lekker eten, mooie steden, waanzinnige Mayaruines, grotten waarin je kunt zwemmen, schildpadden die eieren leggen op het strand, snorkelen met walvishaaien. VIVA MEXICO!! Kortom: Wil je een vakantie met heel veel variatie dan is rondreizen door Yucatán echt een aanrader. Je kan ook een kleiner stuk van Yucatán bekijken als je minder tijd hebt of als je langer op een plek wil blijven. Of je kan op één plek verblijven en dan uitstapjes maken. Yucatán is voor iedereen geschikt. Dus ook voor kinderen. Het is een veilig land, de wegen zijn goed, benzine is heel goedkoop en accommodatie is er in alle soorten en maten. Je kan vanuit dit deel van Mexico ook heel makkelijk naar Belize. Ben je enthousiast geworden van mijn verhaal en je wil ook een keer naar Mexico, dan kan ik echt een hele mooie vakantie voor je samenstellen. NB. Op dit moment is het wel handig om je goed te laten informeren over Zika als je zwanger bent of wilt worden.

22 September 2016

EGYPTE & JORDANIE 2008: STRAND, ZAND EN CULTUUR Egypte blijft een geweldig land. Na de culturele hoogtepunten van vorig jaar in Luxor, kiezen we dit jaar voor het strand. Het wordt Taba, aan de golf van Aqaba. Een vrij nieuwe bestemming, eigenlijk een beetje uit de grond gestampt. We zijn benieuwd wat we ervan vinden. In ieder geval zijn we verzekerd van een prachtig blauwe zee en iedere dag schitterend weer. Met onze kinderen van 7, 6 en 4 stappen we op onze directe Transavia-vlucht. We verblijven in het Intercontinental Hotel in Taba. Het is direct aan zee gelegen en heel mooi. Heel fijn is dat we een upgrade krijgen naar twee aan elkaar gekoppelde juniorsuites. Wat een luxe! Ook het eten is heerlijk. Ondanks dat dit een all-inclusive hotel is, voelt het niet als een vreetschuur. Tijdens de lunch en het diner zit je aan keurig gedekte tafels. Wel is er fantastisch eten in overvloed, dus het wordt een uitdaging om niet te veel aan te komen. Ach, het is vakantie zullen we maar zeggen. Helaas is ook in dit hotel het asociale “ik-reserveer-een-ligbed-aan-het-zwembad-door-mijn-handdoek-erop-te-leggen” in zwang geraakt. Gadver! We weigeren mee te doen aan deze idioterie, wat betekent dat we met z’n vijven gezellig aan een tafeltje onder de palmbomen zitten. Net zo leuk, zo niet leuker en rustiger, als op een ligbed aan het zwembad. Bijna dagelijks laten we ons met het hotelbusje naar het verderop gelegen Grand Hyatt hotel brengen. Daar ligt namelijk een pier in de zee van waaraf je met een trapje het water in kan om te snorkelen. We kunnen er geen genoeg van krijgen, de onderwaterwereld is zo mooi hier. Koralen en de meest prachtige vissen. Onze jongste kan nog niet snorkelen en blijft met 1 ouder op de pier zitten met (kleur)boekjes. Vanaf de pier kan je trouwens ook al heel veel vissen zien dus ze kan op haar manier ook meegenieten van al het moois in het water. Ondanks dat Taba een prima plek is en we enorm genieten van de luxe en onze snorkeltochtjes, gaat het na ruim een week toch wel kriebelen. Wat kunnen we nog ondernemen vanuit Taba? Drie weken alleen maar zon, zee en strand kan ons toch niet zo bekoren. We vinden een oplossing voor ons “probleem”: Jordanië ligt heel dichtbij en is over land te bereiken. Altijd al een keer naar dat land willen gaan en nu ligt het binnen handbereik. We laten onze koffers en het grootste deel van onze spullen in onze hotelkamers staan en pakken een klein rugzakje in met wat kleding en toiletspullen. Een taxi brengt ons naar de grens met Israël. Daar gaan we lopend de grens over. We verbazen ons enorm over de vraag aan de grens of we wapens bij ons hebben. Tja, dit is Israël. Als we de grens over zijn, nemen we direct weer een taxi naar de grens met Jordanië, een ritje van amper een half uur. In Jordanië nemen we een taxi naar de historische stad Petra. Heel bijzonder dat we in een paar uur tijd vanuit het strand in Egypte in Petra zijn aangekomen. We besluiten onze intrek te nemen in het Mövenpick hotel omdat dat vrijwel direct aan de toegangspoort van de oude stad ligt. Bovendien heeft het een leuk zwembad wat prettig is voor de kinderen. We gaan hier 3 nachten verblijven. De volgende ochtend staan we heel vroeg op om bij openingstijd bij de poort te staan. Er blijkt nog niemand te zijn en we zijn dan ook helemaal alleen als we met z’n vijfjes naar de beroemde “Siq”, de toegangskloof tot de rest van de oude stad, lopen. Het is doodstil en de maan staat nog aan de hemel. De Siq is een anderhalve kilometer lange en heel smalle kloof waar je doorheen moet lopen voordat je bij de historische gebouwen van Petra komt. Maar de kloof zelf, met zijn gladde rood-roze rotswanden, is ook echt prachtig. Aan het einde van de kloof volgt het klassieke beeld dat iedereen van foto’s kent: opeens sta je oog in oog met één van de indrukwekkendste gebouwen van Petra, de Khazneh (Schatkamer). Het is een enorme façade die is uitgehouwen uit de rotsen, oorspronkelijk een graftempel. We zijn er even stil van. Petra was ooit de hoofdstad van de Nabateeërs. Het rijk beleefde zijn bloeitijd rond het begin van onze jaartelling en werd veroverd door de Romeinen in 106 n. Chr. Pas in de 20e eeuw werden de ruïnes van de oude stad weer opgegraven. Omdat veel zo goed bewaard is gebleven staat Petra op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is het in 2007 verkozen tot één van de nieuwe zeven wereldwonderen. Als we weer teruggaan naar het hotel, huren we voor de kinderen ezeltjes. De kinderen vinden dat prachtig natuurlijk en het maakt een bezoek aan een oude stad ook voor hen heel leuk. In de middag gaan we lekker relaxed aan het zwembad zitten en nemen de kinderen een frisse duik. En natuurlijk een ijsje! Want in de avond hebben we ook weer een bijzondere activiteit gepland. We gaan in het donker een wandeling maken door de Siq, wat spannend is voor de kinderen. Het is pikdonker, muisstil en het pad dat door de kloof loop is helemaal verlicht met kaarsjes. Aan het einde van de kloof staan voor de Khazneh ook honderden kaarsjes. Heel bijzonder om mee te maken en voor iedereen een aanrader als je Petra bezoekt. Niet voor niets is de Khazneh in Petra locatie geweest voor de film “Indiana Jones and the last crusade”.

22 September 2016

EGYPTE & JORDANIË: STRAND, ZAND EN CULTUUR De volgende dag gaan we natuurlijk weer de oude stad in. Om er een feestje van te maken voor de kinderen mogen ze op een paard rijden tot aan de ingang van de kloof en na de kloof huren we weer een ezeltje. Op het ezeltje rijden we helemaal naar het andere hoogtepunt van Petra: het Klooster (Ad Deir). Het Klooster ligt op een berg een flink stuk uit het centrum van de oude stad. De omgeving is prachtig en eenmaal boven op de berg voelen we ons nietig bij dit enorme monument, het grootste van Petra. Geen trip naar Jordanië zonder naar de woestijn gegaan te zijn. Dus vertrekken we vanuit Petra naar Wadi Rum. Wadi Rum is eigenlijk een vallei met rotswanden van graniet en zandsteen. De vallei is bedekt met roodgekleurd zand dat soms hele hoge duinen vormt. In 2011 is ook Wadi Rum toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst. We hebben een privétour geboekt, wat betekent dat we de hele middag en begin van de avond met een gids door Wadi Rum rijden met een 4WD Jeep, zandduinen en rotsen beklimmen en daarna in een bedoeïnenkamp in een tent overnachten. LET OP: boek altijd een tour die in het nationaal park Wadi Rum gaat, de zogenaamde “protected area”. Veel tours die worden aangeboden blijven namelijk langs de randen van het nationaal park en dan heb je Wadi Rum dus niet echt gezien en kunnen beleven. Allereerst rijdt onze prachtig aangeklede gids naar een bedoeïnenkamp waar we zittend op een kleed een heerlijk kopje thee geserveerd krijgen. De mannen zien eruit alsof ze direct uit de film “Lawrence of Arabia” gekomen zijn. Dat is een fotomomentje! Daarna rijden we uren rond in de woestijn en laat de gids ons rotsformaties zien die helemaal zijn uitgesleten door de wind. We beklimmen met de kinderen een hoog zandduin en hebben een spectaculair uitzicht over het landschap. Vooral het naar beneden rennen vinden ze geweldig. Hoe later in de middag hoe mooier het licht wordt. Het zand verandert steeds van kleur van licht rood naar diep roze. We zien in de wijde omtrek alleen de bandensporen van onze jeep. Als de avond is gevallen komen we aan in ons kamp. We zijn de enigen. De aanwezige koks bereiden een fantastische maaltijd die ook genoeg was geweest voor tien personen. Schalen vol. En na al dat moois van de woestijn overdag, krijgen we nu nog de kers op de taart: de sterrenhemel! Nergens zie je de sterrenhemel zo mooi als in een woestijn. “Kijk kinderen, die witte streep aan de hemel noem je de Melkweg”. De kinderen zijn moe en wij eigenlijk ook wel, dus gaan we letterlijk onder de wol (in de woestijn kan het ’s nachts fris worden). De kinderen hebben een eigen driepersoonstent en wij slapen in de tent ernaast. De tenten hebben nette bedden met lakens en dekens. Prima geregeld dus. De volgende ochtend na ons ontbijt laten we ons naar de grens brengen en gaan we weer door Israël terug naar Egypte. Aangekomen in ons hotel kunnen we meteen aanschuiven voor de lunch en daarna is het tijd om een heerlijke douche te nemen. Het resterende deel van de vakantie brengen we zonnend, zwemmend, spelend, lezend, etend en vooral snorkelend door. Egypte en Jordanië is een geweldige combinatie! Kortom: Zoals al gezegd is de combinatie van Egypte en Jordanië een hele goede. Uiteraard kan je beide landen ook prima apart zien. Vanuit Taba kan je dus over land naar Jordanië reizen. Vanuit andere bestemmingen in Egypte is het handiger om het vliegtuig te pakken. Op dit moment is het onrustig in Egypte en dan vooral de Sinaï waar de zonbestemmingen liggen (Sharm el Sheikh, Dahab, Taba). Het is raadzaam om de veiligheidssituatie goed in de gaten te houden. In Jordanië zijn Petra, Wadi Rum, de Dode Zee en Dana National Park de absolute highlights. Ook voor kinderen is deze reis geweldig leuk. Er zitten namelijk zo veel activiteiten in die zowel het jongste kind als de grootste puber enthousiast maken. Zwemmen, snorkelen (of vissen kijken voor de kleintjes), onbeperkt lekkere toetjes op je bord scheppen, in de jeep door de woestijn crossen, zandduinen beklimmen (en weer afrennen!), paardrijden, ezel rijden, sterren bekijken zoals je ze in Nederland nooit ziet, eeuwenoude bouwwerken die vooral aan de buitenkant mooi zijn (en waar je als puber dus gelukkig niet met je ouders in hoeft). Zowel in Egypte als Jordanië is geen malariaprofylaxe nodig. Zorg wel dat je je van tevoren goed informeert over de reizigersvaccinaties die benodigd zijn. Beide landen zijn het hele jaar te bezoeken. Maar in Jordanië kan het fris zijn in onze wintermaanden. Er valt dan ook aanzienlijk meer regen. In de zomer is het natuurlijk wel warm, maar het is geen vochtige warmte en daarom goed uit te houden mits in de middag wel rustig aan gedaan wordt.

24 September 2016

EGYPTE 2007: LUXOR, DE NIJL, TEMPELS EN FARAO’S Egypte is één van onze favoriete landen. Het land heeft zoveel te bieden, maar Luxor aan de Nijl is toch wel een hoogtepunt. Hier is zoveel te zien en te doen. We besluiten in de zomervakantie dan ook om 3 weken naar Luxor te gaan met onze kindjes van 6, 5 en 2 jaar oud. En ja, het is behoorlijk warm dan. En nee, dat is helemaal niet vervelend. De warmte in Egypte is een droge warmte waardoor het heel goed te doen is. Alleen midden op de dag doen we rustig aan en is een siëstaatje heerlijk, zeker met kleine kinderen. We hebben een fantastisch hotel uitgezocht. Het ligt op een eiland in de Nijl en heeft een werkelijk schitterend zwembad. Met een “infinity edge” zodat het lijkt of het zwembad overloopt in de Nijl. Al liggend in/aan het zwembad varen de zeilbootjes voorbij en kijk je uit op de Vallei der Koningen waar de Farao’s begraven liggen. Een heerlijke warmte, nooit een wolkje aan de lucht, en iedere avond een prachtige ondergaande zon. Heeft u het beeld? De kinderen vinden het fantastisch, ze zijn niet weg te slaan uit het zwembad. Maar ja, we zijn natuurlijk niet voor niets in Luxor. Dus besluiten we culturele activiteiten af te wisselen met relaxen aan het zwembad. De ene dag gaan we wat doen en de andere dag gaan we niet op pad. En als we wat gaan doen, dan staan we heel erg vroeg op om als eerste bij de ingang van de bezienswaardigheid te zijn. Om 06.00 uur dus. Het is dan heerlijk rustig (geen massa toeristen), nog niet al te warm en zeer fotogeniek. Als de hordes toeristen komen en het warm wordt, zitten wij alweer aan het ontbijt in het hotel en kunnen we daarna lekker zwemmen. Een gouden formule! We hebben ook een “eigen” taxichauffeur die met ons een deal sluit om ons om de dag op te halen bij ons hotel en weer terug te brengen als we klaar zijn met sightseeing. Mahmoud is zo lief en hij vindt de kinderen geweldig. We worden zelfs bij zijn familie uitgenodigd om wat te drinken en te eten. Daar zitten we dan, in een arme buurt van Luxor en bijna niemand (behalve Mahmoud) die Engels spreekt. Maar zo gastvrij! De vrouw des huizes heeft zoete lekkernijen gebakken en voor de kinderen hebben ze speciaal flessen frisdrank gekocht. Dit soort ontmoetingen is altijd heel bijzonder. Ook eind van de middag en ’s avonds gaan we nog wel eens op pad, naar het centrum van Luxor bijvoorbeeld. De Luxortempel is ook prachtig als het donker is en wordt beschenen door grote lampen. Of we nemen een paardenkoetsje, een calèche genaamd, en laten ons zo naar het hotel terugbrengen. Dat vinden de kinderen erg leuk in zo’n koetsje. Ook doen we bij zonsondergang een zeiltochtje over de Nijl. En wat hebben we in deze drie weken dan gedaan in de vroege ochtenduurtjes? We zijn twee keer in de Vallei der Koningen geweest, waar de graven liggen van de Farao’s. Elke keer bezoeken we 3 graven. Het graf van Toetanchamon mag natuurlijk niet ontbreken ook al is dit niet het meest spectaculaire graf. Ook dit vinden de kinderen geweldig, want zo diep afdalen in de graven met de mooie muurschilderingen en aan het einde een sarcofaag is lekker spannend. Het spreekt echt tot hun verbeelding. Twee keer Vallei der Koningen dus, maar ook: de Luxortempel, de tempel van Karnak, de tempel van Hatshepsut, de Vallei der Koninginnen, de tempel van Ramses de Derde, de Vallei der Edelen, de Memnon Kolossen en als klap op de vuurpijl……een luchtballontocht over de tempels en valleien van Luxor! Deze vakantie is echt zo divers en een aaneenschakeling van mooie en leuke dingen, dat verwacht niemand als je vertelt dat je drie weken in Luxor op vakantie gaat. De combinatie van zon en zwembad met de schitterende oudheidkundige overblijfselen van de egyptische beschaving is top. Een aanrader voor iedereen. Kortom: Als het weer wat veiliger wordt in Egypte de komende jaren, dan is Luxor een fantastische bestemming. Voor iedereen, dus ook voor (kleine) kinderen.