Namibië 1; dieren, dieren en een meteoriet
Vanuit het vliegtuig zie ik de Afrikaanse zon opkomen. Zie ik onder ons nou het Waterberg Plateau, onze eerste stop? Na een soepele landing, het ophalen van de bagage en de huurauto verlaten we snel Windhoek en in Okahandja stoppen we voor een snelle boodschap (en kennismaking met een zakkenroller helaas). Nu op naar onze eerste stop: het Waterberg Plateau National Park.
We slapen in een super schattig huisje met vanuit ons bed uitzicht op de Waterberg Plateau. Dat is toch extra lekker wakker worden :-) Jimmii wil heel graag cheeta’s zien, dus op naar het Cheetah Conservation Fund. Via zowel een geasfalteerde als gravel weg rijden we er naar toe. Dat is al een heel avontuur! We zijn mooie op tijd want we kunnen meteen de safariauto in voor een gamedrive waarbij we meteen een stel cheeta’s zien. Wauw, wat een gave en vooral ook hele mooie dieren zijn het! Na een bezoek aan het museum en lekkere lunch is het tijd om de cheeta’s te voeren. Dat doen we natuurlijk niet zelf, maar we mogen er wel heel dichtbij zijn. Heel grappig om de dieren te horen grommen én schattig miauwen, het zijn toch katachtigen ;-) Aan het eind van de middag genieten we van een verkoelende plons in het zwembad en sluiten we deze tweede dag heerlijk af met een drankje bij de ‘boma’.
Na het ontbijt stappen we de auto weer in, op naar het Etosha National Park, maar niet voordat we de Hoba Meteoriet (weer) gezien hebben. Het blijft toch bijzonder om de grootste en zwaarste meteoriet die ooit op aarde is neergevallen te zien. Je kunt het aanraken en er zelfs op staan, super leuk! Helaas was dit ook de plek waar onze spiegelreflex camera het begaf. Maar niet getreurd, we maken vanaf nu gewoon foto’s met de telefoons, dan maar iets minder ingezoomd. De volgende stop is een stuk minder indrukwekkend, Otjikoto meer, dus snel de auto weer in naar de wilde dieren. Deze nacht slapen we in het Onguma Game Reserve en op weg naar de lodge spotten we al impala’s en veel vogels. Wat heerlijk om tussen de dieren te verblijven en slapen in deze heerlijke lodge.
Na een zeer vroeg ontbijt staan we net na zonsopkomst bij de poort van het Etosha National Park. De vorige keer was dit echt het hoogtepunt van de reis omdat we ontzettend veel dieren zagen. Toen waren we er aan het einde van het droge seizoen (oktober) waardoor de dieren maar op enkele plekken water kunnen drinken en de struiken en bomen zonder bladeren zijn. Nu is het het einde van het regenseizoen. Namibië is super groen, alle struiken en bomen zijn vol bladeren, dus hoeveel dieren zullen we nu gaan zien…? De dag begint meteen goed met impala’s (de McDonalds van de bush lazen we in Jimmii’s safarigids), wrattenzwijnen, zebra’s, en gnoes. Daarnaast zien we die dag ook giraffen, gemsbokken, veel vogels, springbokken, nog heel veel meer zebra’s grondeekhoorntjes en op het allerlaatst nog een olifant. Wat een topdag!
Net buiten Etosha overnachten we in een lodge met een super ruime familiekamer (we kunnen kiezen uit vijf bedden), lekker eten, een prachtig uitzicht over de heuvels en een eigen springbok familie op het terrein. Wederom een heerlijk plek om te overnachten zodat we uitgerust aan onze tweede dag in het Etosha National Park kunnen starten. Ook deze dag is vol met dieren, veel dieren! Bij binnenkomst van het park is een receptie met het logboek van de afgelopen dagen. Hierin kunnen bezoekers vermelden waar ze welke dieren gezien hebben. We gooien onze plannen helemaal om en rijden eerst westwaarts, want daar zijn gisteren leeuwen gezien. Als snel komen we ze tegen, een moeder leeuw met twee al flinke ‘cubs’. Wat schitterend, wat indrukwekkend en wat dichtbij de auto, wauw! We moeten stoppen omdat ze de weg oversteken en op nog geen twee meter vanaf de auto staan. Maarre, dit was niet de plek uit het logboek, dus we rijden verder. Na wel duizenden zebra’s die allemaal dezelfde kant op lopen (Jimmii maakt er het grapje van dat de mama’s de kleintjes naar school brengen), een heel stel struisvogels en dansende grondeekhoorntjes zien we wel vier leeuwinnen lui onder een boom liggen. Nu is het ook voor ons tijd voor een pauze. Bij één van de omheinde plekken strekken we de benen, gaan we naar de wc en eten we een boterhammetje. Omdat het qua temperatuur nog meevalt, rijden we nu naar het zuidelijke gedeelte van het park. Onderweg zien we nog meer struisvogels, grondeekhoorntjes (die blijven grappig en iedere keer moeten we er gewoon voor stoppen :-)), gnoes, red hartebeests, zebra’s, zebra’s en zebra’s. Terwijl we 12 jaar geleden alleen maar springbokken tegenkwamen, kwamen we dit keer alleen maar zebra’s tegen. Op een gegeven moment wilde Jimmii er niet eens meer voor stoppen, zoveel zebra’s hebben we gezien. Waar hij wel heel graag bleef kijken waren de zeven leeuwinnen onder een boom dichtbij de weg en een groep olifanten waarvan er eentje langs de kant van de weg een modderbad nam. Natuurlijk hielden we het dier goed in de gaten, maar het was volkomen relaxt met ons erbij, dus we hebben zeker wel 20 minuten zitten kijken. Wat gaaf om selfies te maken met een olifant op de achtergrond! Met een voldaan gevoel reden we het park uit. Van tevoren had ik echt niet gedacht zoveel dieren te zien. Super groot voordeel van het einde van het regenseizoen is dat er heel veel jonge dieren te zien zijn. En ondanks de paar regenbuien en de ontzettend vieze auto, waren het twee topdagen om in het Etosha National Park te zijn.
Onderweg naar onze volgende bestemming reden we wederom via Otjiwarongo waar we we de Otjiwarongo Crocodile Farm bezochten. Super bijzonder om zo dichtbij deze indrukwekkende dieren te zijn. Een zeer enthousiaste gids legden ons alles uit en doordat hij ook Afrikaans sprak, kon Jimmii ook vragen stellen. Zo worden deze krokodillen gefokt voor het leer en vlees en zijn ze belangrijk om meer te leren over de dieren.
Via een prachtige route reden we verder naar Spitzkoppe, een hele bijzondere plek voor mij en Rutger. Benieuwd waarom, lees dan snel verder in mijn volgende blog!