Amo l'Italia, amo Puglia!!!

Italië... het was al jaren mijn droom om daar eens heen te gaan. Waar het gros van de Nederlanders naar Lago Maggiore of Venetië trekt, verlangden wij tweeën meer naar rust, naar authenticiteit, naar “ooh” en “aah”-momentjes en natuurlijk ook naar mooi weer en het heerlijke eten... Op internet kwam Puglia (spreek uit als Poelia) voorbij, de hak van de “laars”. De foto's van Grotta della Poesia en Viëste alleen al spraken zo tot de verbeelding... dààr wilde ik heel graag naar toe! Belletje naar Minke... Minke bedacht een geweldig concept: 10 dagen Italië op 5 verschillende plekken. Zo ervaar je de omgeving, de mensen en de cultuur op z'n best. We huurden er via haar een superleuke cabrio bij en zo werden het de mooiste 10 dagen van 2019: we zijn verliefd geworden op Puglia, de lieve mensen en het heerlijke eten!

Vanaf het vliegveld van Bari reden we in ons Fiatje eerst helemaal naar het noorden van Puglia, naar het prachtige oude en fotogenieke Viëste. Het bleek een indrukwekkende rit over bergen en door tunnels van maar liefst bijna 4 uur. We ontdekten in Viëste de èchte Espresso en lekkere ontbijtjes in koffiebarretjes voor weinig en supermarktjes waar je blokjes Parmezaanse kaas kunt kopen als snack voor in de auto. Lèkkerrrrr!!

We namen twee dagen later per ongeluk een andere route weer richting zuiden, maar minstens zo mooi: Posbank-achtige haarspeldbochtjes dwars door het bos met spectaculaire uitzichten over de Adriatische zee, waarop je beneden de vangnetten van de vissers ziet liggen. Telkens als je dacht dat het niet mooier kon, kon het tòch en dat gold eigenlijk voor de hele vakantie!

De volgende dagen stonden in het teken van de Trulli: we bezichtigden veel van deze bijzondere schuurtjes en huisjes en sliepen er zelfs. Prachtig wit gepleisterd en het mooist te zien in Alberobello en Locorotondo (kleiner, minder bekend maar prachtig). Een aanrader voor een slaapplek is Trulli Gallo Rosso Country house. Een oase van rust, superlieve eigenaren die je heel graag met van alles helpen, en het is er ontzettend sfeervol ingericht, zowel in de Trulli als in de binnentuin. Frederique maakt alles voor het ontbijtbuffet en (indien gewenst) diner zelf en met pure streekproducten. Heerlijke taarten, jam, salades met mozzarella, focaccia, en heerlijke pasta's. Ugo regelt alles daaromheen en is een echte gastheer: komt spontaan met mooie routes, geeft plattegronden van bezienswaardige plaatsjes als Locorotondo, Specchia, Monopoly, het Barokke Lecce en het eeuwenoude Matera met zijn grotwoningen (aanrader!). Hier gaan we zeker terugkomen...

Hoewel we eigenlijk niet weg wilden was het oorspronkelijk Griekse Gallipoli daarna toch weer een verrassing: een oude vissersstad met veel gezellige verdwaalstraatjes, het lekkerste eten op straat (Terrasje vol? Ze toveren gewoon ergens wat onooglijke kuipstoeltjes vandaan en een plastic tafeltje, waarop even later de perfecte pizza of pasta ligt) en opvallend veel kerken, groot en klein. Het kan maar zo zijn dat je ineens, net als wij, middenin een processie belandt. 's Ochtends vroeg wordt je gewekt door de vissers die op de kade luidkeels hun waar aanprijzen. Enorme tonijnen hebben we onder andere zien liggen! Overal zitten mannen hun netten te repareren en ze hebben er een leuk smal strand in het oude gedeelte en een luxe strand in het nieuwe gedeelte van de stad. Onze hostess Marinella nam ons mee naar mijn Mekka: Martinucci!!!!!!! Martinucci is een keten en je moet het zien als een ijssalon, patisserie en koffiebar ineen. Je komt ogen tekort voor de vitrines (aanrader uit de streek: pasticciotti, van eentje zit je uren vol). En het ijs.... het àllerlekkerste ijs van de wereld is zacht, zit rijkelijk op een hoorn met stukjes gekonfijte vruchten, chocolade of koek en je krijgt er nog een klein hoorntje weer bovenop om mee te scheppen. Alleen daarvoor al zou ik nu op het vliegtuig willen stappen! We ontdekten later in Specchia en Bari ook ijssalons van Martinucci, jeeeeuuuuj!!!

We hebben zoveel andere mooie dingen ontdekt, ik zou nog een uur kunnen schrijven. Ik wil nog wel even Bari er uit lichten. Bari deden we als laatste aan en daar vielen van de ene verbazing in de andere. Ineens stonden we aan het begin van de Italiaanse PC Hooftstraat! Op zaterdagavond maar ook zelfs op zondagavond lopen honderden vrouwen op hoge hakken te paraderen langs Gucci, Dior, Louis Vuitton en Prada. Heerlijk, wat een bedrijvigheid, zoveel te zien, zoveel te horen in die mooie zangerige taal en uit de restaurants kwamen de lekkerste geuren. En toen.... ineens was het stil. We liepen onder een poortje door en ineens was het licht meer oranje, werden de klinkers kasseien en was er rust en romantiek. Smalle straatjes, mooie doorkijkjes, pleintjes, kerken.... het oude Bari! Niet te beschrijven. Dat moet je voelen en ruiken, zien en horen. Je kunt er uren ronddwalen en bijvoorbeeld overdag zien hoe buiten de vrouwen in de smalle steegjes met de hand orechiëtte, oortjespasta, maken terwijl ze de laatste roddels doornemen. Terwijl ze siësta houden ligt de pasta te drogen in de zon. Je maakt mij niet gelukkiger dan met een grande gelato van Martinucci in de zon of een bord heerlijke parmigiana met een Aperol Spritz in het donker op een pleintje in Bari te zitten en mensen te kijken.

We mijmerden onlangs nog dat we gewoon eens een lang weekend Bari zouden kunnen doen. Met de shuttle sta je vanaf het vliegveld in 20 minuten in Bari en je kunt daar, mits je goed ter been bent, eigenlijk alles zonder auto doen. Wanneer Corona voorbij is.... ik kan er nu al naar uitkijken....

Amo l'Italia, amo Puglia!!!

Cindy Visser en Clemens Derksen