Op visite in Alaska
"Bij aankomst in Anchorage ontmoette ik de vriendin, en inmiddels vrouw, van Nick, Tarryn. Helaas was het een korte ontmoeting, omdat ze weer terug moest naar Barrow (Noord-Noord-Noord-Alaska) om te werken. Samen met Nick en Owen reisde ik via een prachtige route af naar The Kenai Peninsula, met als eindbestemming het knusse dorpje Sewart. Een klein dorpje met prachtige ligging. Hier hadden we een hostel geboekt, aten we 's avonds verse vis in de haven en bekeken we boten. Owen wil namelijk al jaren en boot kopen. Hij heeft me zelfs beloofd om Alaska te laten zien per boot! Misschien een andere keer ;-) De volgende ochtend moesten we vroeg op, we gingen niet per boot, maar per kajak een tweedaagse kajaktrip maken door de Prins William Sound. Heerlijk gepeddeld en al na vijf minuten in de kajak, kwamen de eerste dolfijnen voorbij! Verder nog veel zee-otters gezien (wat een luie beesten, maar zó schattig). We hebben de hele dag gekajakt en zijn uiteindelijk op een klein strandje uitgestapt. Hier stond een leuke public cabin voor ons klaar. Je hebt hier in de omgeving namelijk meer van die hele eenvoudige bungalows waar je gewoon vrij kan overnachten en waar iedereen een leuke ervaring in het gastenboek achterlaat. Een prachtplek, van alle gemakken voorzien en waar het zelfs mogelijk is om een kampvuur te maken of met bijlen te gooien tegen een boom! De volgende ochtend waren we al vroeg wakker en genoten van het prachtige uitzicht vanuit de cabin. Tijdens ons ontbijt op het strand (uiteraard dagelijks met ei, bacon en koffie), hoorden we geritsel in de bosjes naast het houten toilethokje. Toen we omkeken, zagen we gewoon een zwarte beer die heerlijk aan het genieten was van de besjes in de struiken. Fantastisch, zo dichtbij, zich totaal niet van ons bewust. We waren gelukkig wel blij toen hij later weer verdween en ons werd ook direct duidelijk waarom er zo'n veer met enorm kabaal op de deur van het toilethokje zat. In de middag hebben we nog wat gepeddeld, hebben we wat hikes gelopen en zijn we later terug gekajakt naar Sewart. Bij aankomst in Sewart nam ik afscheid van Owen die terug ging naar zijn woonplaats Juneau. Nick en ik reden terug naar Anchorage om ons klaar te maken voor het volgende avontuur.
Dit stuk van de wereld is echt spectaculair, zo anders dan de rest van de landen waar ik ben geweest. Het is hier heel normaal om te gaan jagen en zo je voorraad voor de winter in enorme vriezers te leggen, de porties eten zijn echt enorm (niet groot, maar enorm) en zoveel mensen die hun eigen vliegtuigje hebben. We gingen op bezoek bij zijn ouders even verderop. Dit deden we natuurlijk niet met de auto, maar gewoon per vliegtuig! Ik heb namelijk kennisgemaakt met het fenomeen dat het hebben van een klein vliegtuigje of watervliegtuigje hier net zo normaal is als het hebben van een fiets in Nederland. Echt geweldig! Ik keek elke keer mijn ogen uit op de kleine vliegveldjes en al helemaal bij het horen dat de vliegtuigjes in de winter ski's krijgen zodat ze ook op water etc. kunnen landen (wel makkelijk voor de watervliegtuigjes aangezien al het water hier gaat bevriezen). Maargoed, wij per vliegtuigje naar die ouders toe. Groot landhuis met supergrote tuin, heerlijk diner, Nick's verjaardag nog gevierd met taart en kaarsjes en vooral heel veel gekletst. Erg gezellig! Volgende ochtend nog voor het ontbijt sloegen de honden helemaal op hol en gingen we kijken wat er aan de hand was. Een supergrote lynx buiten! Echt leuk om hiermee op te staan. Wij de bossen in om hem te volgen, helaas kwijtgeraakt... Ontbijten met verse blueberrypannenkoeken was ook niet verkeerd. De vader van Nick liet me nog zijn hobby zien: afstand bestuurbare modelvliegtuigen! Echt super om te zien, hij maakt ze zelf (en nog groot ook) en gaat er vervolgens lekker mee rondvliegen. Na het ontbijt en het motortochtje zijn we teruggevlogen naar Anchorage.
Tegen schemering maakten we nog een tripje met het vliegtuig naar een gletsjer net buiten de stad. Voor mij was dit echt de eerste keer dat ik zo'n grote gletsjer zag! We vlogen er kalm bovenlangs en landen daarna op een soort vlakte tussen de rotsblokken met uitzicht op de gletsjer. Het was echt een heel magische plek! In eerste instantie zouden we hier ook blijven kamperen, maar door de weersvoorspellingen hebben we dit uiteindelijk niet gedaan en zijn we teruggevlogen naar Anchorage voor één van mijn laatste avonturen in Alaska. We gingen namelijk opnieuw met het vliegtuig op pad, dit keer naar Talkeetna, een klein toeristisch dorpje op ongeveer één uur vliegen van Anchorage en een uitvalsbasis aan Denali National Park en de Mount McKinley, met 6194 meter de hoogste berg van Noord-Amerika. Ik was hier net buiten het toeristenseizoen en dat betekent dat alle attracties langzaamaan dichtgaan en zich voorbereiden op de winter, zo was helaas het nationaal park gesloten. We gingen hier vooral naar toe voor de mooie uitzichten en om een ander deel van Alaska te zien. We hebben lekker rondgelopen in en rondom het dorp en vermaakten ons prima bij de lokale brouwerij en op het terras. 's Avonds nog naar een lokaal barretje en vraag me niet hoe ik terug in bed ben gekomen... Hier zeggen ze dat de blackout in het bier verwerkt is. De volgende ochtend maakten we een boottocht en gingen we de bossen in onder leiding van een ranger die zo in een western movie kon met al die geweren! Na deze boottocht heb ik de grootste hamburger ooit gezien in een restaurantje (nou ja, voor mij de grootste), hebben we nog geluncht en toen teruggevlogen naar Anchorage."
Wat was dit een prachtige en absoluut onvergetelijke reis onder leiding van een geweldige gids, die ik graag nog eens maak! Mocht je deze blog lezen (en vertalen) Nick: nogmaals super bedankt en er komt een moment dat ik weer terug kom!
