Véél meer dan alleen Graaf Dracula
Bij Wilma en haar gezin werd ik compleet in de watten gelegd, hebben we veel gekletst, spelletjes gespeeld met de kinderen en heb ik kennis gemaakt van hun leven daar. Ze hebben een mooi stuk grond met een prachtige boomgaard en veel dieren. Kippen en veel kuikens, honden en een paar geiten, waaronder het liefste geitje genaamd Minke ;-) Naar mij vernoemd omdat het tijdens mijn verblijf onderdeel werd van hun gezin. “Zo hoeven we geen echt afscheid te nemen want Minke blijft voor altijd hier” zeiden de kinderen al :-)
Na deze heerlijke tijd bij Wilma en haar gezin begon mijn rondreis met een mooie rondrit door de hoofdstad Boekarest. Deze stad is super leuk als stedentrip of als begin van een rondreis en echt een aanrader. Vanuit de stad reden we naar de nog besneeuwde bergen verder noordwaarts. Tijdens onze week hing er een koudefront boven het land en we zouden nog heel veel sneeuw zien…
Een plek waar men vaak aan denkt bij Roemenië is het Kasteel van Dracula, onze volgende stop. Door de wereldberoemde roman wordt dit kasteel het Kasteel van Dracula genoemd, maar behalve in de vele souvenirwinkeltjes doet je verder niets aan Dracula denken als je hier bent. De Burcht van Bran (zoals het eigenlijk heet) is een fascinerend kasteel met puntige torentjes en hooggelegen op een rots. Het wordt omringd door een mooi park vanaf waar je mooi uitzicht op het kasteel hebt.
De fotogenieke witgepleisterde weerkerk van Harman is ook zo’n mooie plek en dit soort weerkerken zie je hier veel. Het is omgeven door een vestingmuur zodat de bewoners zichzelf en hun bezittingen vroeger konden beschermen.
Wat ik ook veel gezien heb zijn kleurrijke stadjes en dorpen zoals het prachtige middeleeuwse Brasov, in het hart van Transsylvanië met o.a. de verborgen kerk die niet aan het grote plein gebouwd mocht worden, maar daar hebben de bouwers een oplossing voor gevonden. Het voorste gedeelte (aan het plein) was een woonhuis en via dit huis loop je naar achter waar de verborgen kerk staat, een prachtige plek om naar binnen te lopen.
Sighisoara is ook zo’n prachtige plek en wordt ook wel de Parel van Roemenië genoemd. Dit middeleeuws ommuurde citadelstadje waar vroeger behalve Roemenen ook veel Hongaren en Duitstaligen woonden, is een echte must-see. Een prachtige plek waar ik volop van genoten heb, ook ondanks de regen en de sneeuw tijdens ons bezoek.
Biertan staat bekend als een van de best bewaarde middeleeuwse dorpskernen in Roemenië en je vindt hier de grootste ommuurde kerk van Transsylvanië, met rondom prachtig gekleurde huizen met een hele andere bouwstijl dan dat we tot nu toe gezien hebben.
In Mosna vertelde Marianne, een kwieke dame van 73, alles over de kerk van de Saksen en hun bijzondere tradities in die tijd. Deze rondleiding werd afgesloten met zelf gebrouwen schnaps, wijn en hapjes, wat een feest!
Cluj Napoca is de hoofdstad van Transsylvanië en kon natuurlijk niet ontbreken. Na een stadswandeling eindigde we bij de orthodoxe kathedraal waar net een mis bezig was. Wauw wat indrukwekkend. Ik belde Wilma en het blijkt dat haar dierbare plek achter deze kathedraal ligt; het beeld van “de klappende dame” zoals zij het noemt. Wilma had speciaal voor de hele groep traditionele koeken en zelfgemaakte appelsap klaar liggen, dus kon ik haar en haar jongste zoon nog een knuffel geven voordat we verder reden.
Via een zeer avontuurlijk weg reden we de prachtige route over de Tihutapas, de verbinding tussen Transsylvanië en Moldavië en een gebied met ongerepte bossen, watervallen, authentieke dorpjes en in ons geval erg veel sneeuw ;-). Deze streek behoort tot één van de armere delen van Roemenië. Hier op het platteland leeft men nog volgens oude tradities en met regelmaat zie ik paard met wagen rijden. Een prachtige regio met mooie slingerwegen en indrukwekkende kleurrijke kloosters, die niet konden ontbreken tijdens de rondreis natuurlijk. De meest bekende is Voronet en Agapia is misschien wel het grootste nonnenklooster in Europa, beiden heel indrukwekkend.
Piatra Neamt is de ‘Moldavische Parel’ die wij tijdens een stadswandeling en van bovenaf vanuit de gondel gezien hebben. Hierna was het tijd voor indrukwekkende natuur, startend met de Bicazkloof, een spectaculair gebied met 300 meter steile hoge rotswanden aan beide kanten van de vallei. Wauw, wat een natuurschoon.
Lacu Rosu is een uniek natuurgebied in Roemenië met een stuwmeer dat op 980 meter hoogte ligt; het enige stuwmeer in het land met een natuurlijke dam, ontstaan na hevige regenval en een aardverschuiving. Met een kleine groep zijn we rondom het meer gewandeld. Eerst een heel pittig stuk omhoog geklommen (vooral pittig door de sneeuw) en daarna genoten van een relaxte wandeling met schitterend uitzicht op het meer. Hier waren we aan toe, lekker in de frisse buitenlucht wandelen (we hebben erg veel in de bus gezeten), kletsen en lachen.
Via een prachtige route door besneeuwde bergen zijn we terug gereden naar Boekarest en zit de rondreis er helaas al weer op. Ik had nog veel meer willen zien en veel langer in Roemenië willen blijven. Wat heb ik genoten van het prachtige Roemenië. Het land heeft me verrast en ik heb genoten van de prachtige en indrukwekkende natuur, de cultuur, de prachtige gebouwen en gezellige dorpen en steden en zelfs van de verhalen rondom Graaf Dracula. Misschien moet ik het boek toch maar eens gaan lezen...
România, voi reveni!
