Geweldige cruise

Walter Colijn op 17 October 2021
Wat geweldig. Wat geweldig vertrouwd. Wat geweldig vertrouwd voelen. Wat geweldig vertrouwd voelen wij. Wat geweldig vertrouwd voelen wij ons. Wat geweldig vertrouwd voelen wij ons hier. Wat geweldig vertrouwd voelen wij ons hier thuis. Als je die zinnen leest, dan is het net dat spelletje 'ik ga op vakantie en ik neem mee'. En dan de hele kring rond. Je kent het vast nog wel.

Onze herfstvakantie was de ultieme (gezins)vakantie. Voor Ryan was het de 6e keer dat hij aan boord bleef overnachten. Daarmee staat hij weer op gelijke hoogte van zijn zus. Die deze keer verstek moest laten gaan. Karen haar aantal behelst al nog iets meer verblijven en over mijn aantal nachten op een schip hoeft beter niks gezegd te worden in dit verhaal.

Op weg terug naar de vertrouwde manier van vakantie vieren, was er, met enkele aanpassingen, ook niks veranderd aan het gevoel dat zich van ons meester maakte. Natuurlijk, er waren maatregelen waar je je aan moest houden. Wanneer je dat deed, dan had je een topvakantie. Wij hebben dus een topvakantie gehad. Blij, enthousiast, goedgeluimd, plezierig en in de watten (laten) leggen waren enkele steekwoorden die op zowel ons als gast alsook de crew van toepassing waren en zijn. Want 18 maanden niks (kunnen) doen is bóóóóóring.

Op Mallorca konden we op eigen gelegenheid met een huurauto in de rondte. Karen reed allerlei leuke weggetjes en sliep 's avonds als Doornroosje. Een volgende keer Mallorca gaat zeker op de lijst en dan wil ik ook lekker sturen. Op de eerste zeedag roetsjten Ryan en ik met een Hele Enge Glijbaan de diepte in. We gleden van dek 15 helemaal naar dek 6. Eat Sleep Glide Repeat. Karen kreeg aanmoediging van ons om ook er van af gaan. Het bleef bij de aanmoediging. Daarna deden vader en zoon een helmpje op, lieten zich insnoeren en met een paar flinke karabijnhaken werden we vastgeklikt aan een staalkabel. Met een Gigantische Stap hingen we ineens aan die kabel en vlogen Free As A Bird naar de overkant. What a Feeling!

De enige excursie die we hadden geboekt was naar Cinque Terre. Een goede gids met een bordje, geweldig eten met de lunch, leuke winkeltjes en smalle straatjes maakten het een plezierige dag. Zo fijn, dat we er zeker nog een keer terugkomen. En dan doen we het gewoon over. Alleen de gids laten we thuis. Dat is de persoon op de foto die het bordje deze keer heeft losgelaten.

De dagen daarop zijn we aan boord gebleven. Ryan kon daar zijn kunsten bijschaven op de Flowrider. Nu nog op buik en knie, op termijn zal ooit staand gesurfd worden. Dat weet ik zeker. De coverfoto was van de formele avond. Wij vinden het leuk om ons speciaal voor zo'n avond op te doffen. Zeker als er een leuke ijsdansshow is waarmee je wordt teruggevoerd naar 1887 of je iets minder ver terug in de tijd gaat naar Rydell High. Oftwel een avondje Grease... 'Why this car is automatic....'

Een week aan boord van Harmony of the Seas ( het op 1 na grootste cruiseschip ter wereld) is gewoon te kort. Aan het eind van onze cruise zaten we op de helft van de normale capaciteit van 6300 passagiers. Daar merk je niks van en ik schat in dat wanneer het schip tegen december weer met volle bezetting zal gaan varen, het allemaal alsnog zal meevallen met de hoeveelheid mensen om je heen. Weet je wat? We gaan het gewoon meemaken hoe het in 2023 is aan boord van dit schip. Want dan zijn we terug.

Cruise verveelt nooit. Zei deze meervoudig repeater. Gelukkig hoor ik het ook terug van een reiziger die onlangs haar maiden voyage maakte. Wil jij ook cruise beleven? Laat het mij weten, dan steken we van wal in een mooi gesprek.