"HYGGE" OP DE OOST-DEENSE EILANDEN
Voor het eerst gaan wij op vakantie in een Noord-Europees land. We hebben gekozen voor Denemarken en dan specifiek voor het eiland Møn. Dit eiland vormt samen met Lolland, Falster en Zuid-Seeland de Oost-Deense eilanden. Ze zijn vanuit het vaste land van Europa prima te bereiken met je eigen auto. Om er te komen moet je een kleine oversteek maken per ferry van Scandlines, maar laat dit vooral geen belemmering zijn. Na een autorit van zo’n 6.5 uur (vanuit Limburg) is dit een zeer aangename onderbreking. Aan boord kun je, zeker bij mooi weer, genieten van prachtige vergezichten.
In Puttgarden schepen we in. Als de kust van het eiland Lolland in zicht is ben ik al direct aangenaam verrast, want tegen alle verwachtingen in zie ik kilometers lange zandstranden. Na een kleine drie kwartier aan boord en een soepele afhandeling in de ferry terminal vervolgen we onze reis naar ons eerste hotel. Om de autoreis even te onderbreken hebben we de eerste nacht op het eiland Lolland, in de plaats Maribo geboekt. Het is zo’n half uurtje rijden vanuit de haven. Dit historisch Deens stadje heeft een klein gezellig stadscentrum met gebouwen uit de 17e en 18e eeuw. Het weer zit mee en genietend in de namiddag zon is het prima toeven op een leuk terras dat we in één van de sfeervolle straatjes gevonden hebben.
De volgend ochtend vervolgen we onze reis. Vanuit Maribo is het zonder stop een uurtje rijden naar Møn. Op advies van de kelner van gisteravond rijden we eerst nog naar de Dodekalitten. Deze Stonehenge ligt boven op een heuvel, met een prachtig uitzicht over zee. Hier staan 12 hoge menhirs in een cirkel. Door het samenspel van de elementen hoor je in combinatie met een muziekinstallatie een zoemend, spookachtig geluid. Het lijkt wel bovennatuurlijke gezang, niet voor niets noemt men het ook wel het zingende monument. Een bijzondere trekpleister die je eerder verwacht in de Schotse Hooglanden dan in Denemarken.
Van te voren had ik gelezen dat Møn schilderachtig mooi zou zijn. Al heel snel bleek dat hier niets aan gelogen was. Onze accommodatie, Klintholm Estate Lake Apartments, ligt net buiten het stadje Borre. Het ligt prachtig verborgen in het landschap aan het grootse meer van Møn, Hunosø. Het bosrijke Høje Møn en de kenmerkende witte krijtrotsen van Møns Klint, de steilste kust van Denemarken zijn van hieruit heel goed te bereiken. Møns Klint staat de volgende dag al op het programma want de witte rotsen zijn een must see! Het uitzicht vanaf de spierwitte kliffen schijnt fenomenaal te zijn en bij helder weer kun je Zweden zelfs zien liggen. Om niets aan het toeval over te laten hebben we een wandeling met een gids gereserveerd. Na een korte introductie dalen we af naar het strand, 497 treden!! Denk er aan, die moet je ook weer terug, maar dan wel omhoog. Eenmaal aangekomen op het strand komen de eerste kliffen in beeld, prachtig! Het was heerlijk relaxed op het strand, we hebben zelfs fossielen gevonden, die liggen daar gewoon voor het oprapen. Maar dan komt er toch het moment dat je weer terug naar boven moet. Mijn flesje vulde ik met het heerlijke water dat op verschillende plekken langs de rotsen naar beneden stroomt. Toen begon onze klim. Mijn advies? Loop rustig en op je gemak, eerlijk is eerlijk, het is zwaar maar het is te doen. Onderweg zijn er meerdere plekken om even te pauzeren, maak hier gebruik van. Moe en lichtelijk uitgeput kwamen we boven, maar ik had het evengoed niet willen missen. Het advies van de gids om nog verder te wandelen naar de Dronningestolen, het hoogste punt van de kliffen, hebben we maar even links laten liggen. Dit was ons nét even te veel van het goeie. Wel zijn we doorgereden naar Klintholm Havn, een klein vissersplaatsje op de meest oostelijke punt van het eiland. In de jachthaven liggen soms één-twéé en zelfs driemasters van zeer antieke datum. Op het terras van Pier To Heaven zagen we ze meedeinen in de wind. We moesten even slikken toen de ober ons vertelde dat je de krijtrotsen ook kon bekijken zonder klim. Vanuit de haven vertrekt namelijk, in het hoogseizoen, een houten zeilboot die langs Møns Klint vaart. Wij hebben dit later in de week gedaan. Absoluut een aanrader, niet alleen het uitzicht is prachtig maar ook de tocht over de heldere azuurblauwe Oostzee.
Møn is niet heel groot, en toch heb je er een constant gevoel van ruimte. Dat en het heerlijke rustige tempo waarop je het eiland kunt verkennen, zorgen ervoor dat je snel in de vakantie modus komt. Totaal onverwacht blijkt dat het eiland zo veel meer te bieden heeft dan dat ik in eerste instantie dacht. We genieten elke rit van het aantrekkelijke immense landschap met schitterende vergezichten. Behalve bossen, moerassen, rietvelden, broedplaatsen en vruchtbare akkers vind je er ook prehistorische grafheuvels, noem het maar de Deense hunebedden. In de lieflijke dorpjes word je overal hartelijk verwelkomd. Vanwege het mooie weer besluiten we ook een dag naar het strand te gaan. Het eiland heeft verschillende leuke strandjes, maar het mooiste strand ligt in het noordoosten, het strand van Ulvshale. Hou er rekening mee dat ook de stranden ongerept zijn, er zijn dus geen strandpaviljoens en strandbedden aanwezig. De laatste 3 dagen van onze vakantie hebben we anders ingevuld. Ik heb starttijden gereserveerd bij de Møn Golf Club. Deze 18 holes golfbaan ligt op een prachtige locatie bij Stege. Een aantal holes liggen dicht bij het riet en water, terwijl andere hoger gelegen zijn met spectaculaire uitzichten. Maar ook Stege zelf, de hoofdstad en tevens grootste stad van Møn, is een bezoek meer dan waard. Wij logeren op wandelafstand en dat is maar goed ook want het historische centrum is heel gezellig. Je kunt er prima winkelen en de eeuwenoude Sankt Hans Kirche en de middeleeuwse vestingtoren zijn ware blikvangers. Op de terrasjes en in de restaurants ervaren we opnieuw die Deense hygge.
Møn heeft mij aangenaam verrast, het heeft een on-Deense setting en is beslist de moeite waard om nog een keer te bezoeken.