Walvissen kijken in de Saint Lawrence rivier

Wat een avontuur staat ons te wachten! We kunnen nauwelijks wachten om walvissen te spotten in de betoverende Saint Lawrence-rivier. Met een groep van vijf volwassenen en een vrolijk kindje, gaan we deze geweldige trip maken vanuit Montreal. Helaas is de auto van mijn zus niet groot genoeg, dus moeten we iets huren. Maar ach, je leert altijd weer dat plannen van tevoren handig is. We hadden ons zinnen gezet op een ruime 6-persoonsbus, maar alle verhuurbedrijven zeggen "nee". Gelukkig hebben we voor hetzelfde bedrag een mini-limousine kunnen huren. Wie had dat gedacht? De ultieme plek om dit avontuur te beleven is het Saint Lawrence Marine Park, waar de machtige Saguenay-rivier samenvloeit met de Saint Lawrence. Dat betekent dat we een rit van zo'n 600 kilometer moeten maken naar Tadoussac. We plannen dus twee overnachtingen in de buurt, aangezien we een dag heen en een dag terug zullen reizen.

De eerste dag staat in het teken van een ontspannen autorit. De Canadezen rijden lekker rustig, dus proberen wij ons daarbij aan te sluiten. Maar volgens de locals in onze auto gaan wij nog steeds te snel. Tja, blijkbaar hebben wij Europeanen altijd een voet op het gaspedaal. Onderweg krijgen we een glimp van de prachtige stad Quebec, maar daarover vertel ik een andere keer. Bij Quebec steken we namelijk voor de tweede keer de Saint Lawrence over, na Montreal. Tijdens onze reis stoppen we bij "Tim Hortons", een keten die ik nog niet kende. Ze zijn gespecialiseerd in koffie en donuts. Lekker even wat eten en drinken voordat we onze ultieme walvis-spotplek bereiken: Tadoussac. De Saint Lawrence-rivier is hier zout en zoet en verrassend diep. Daarnaast ontstaan er allerlei stromingen. Dit creëert de ideale voedingsgrond voor kleine diertjes zoals krill en kreeftachtigen, het favoriete maaltje van allerlei walvissoorten. En ja, dat is waar we moeten zijn! In Tadoussac kun je maar liefst 13 verschillende soorten walvissen en dolfijnen tegenkomen. Onder andere de majestueuze bultruggen, die zelfs tot aan de ingang van de Saguenay Fjord zwemmen. Adembenemend! Er is nog een reden waarom we juist nu hierheen willen gaan. De periode tussen mei en oktober is namelijk de beste tijd om veel walvissen te zien, zowel qua aantal als diversiteit. En laat dat nu net samenvallen met onze zomervakantie. Wat een geluk! We hebben gekozen voor Hotel Le Pionnier, een prima accommodatie met een redelijke prijs en een prachtig uitzicht over de baai van Tadoussac. Het diner en ontbijt zijn prima, en de kamers zijn netjes en voldoen volledig aan onze behoeften. Niet echt bijzonder, maar dat is ook helemaal niet erg.

Na het ontbijt is het tijd om het water op te gaan. We hebben de keuze uit kajakken, kleine rubberboten of iets grotere boten. Alles lijkt mij leuk, maar we besluiten toch voor de iets grotere boot te gaan. Dat is wel zo handig met onze groep. Binnen slechts 15 minuten na vertrek zien we al een groep bultruggen. Ongelooflijk snel worden onze verwachtingen overtroffen. Hoewel we geen garantie hadden gekregen dat we iets zouden zien, was de kans volgens hen wel 98% om walvissen of dolfijnen te spotten. En bingo, daar gaan we dan, op zoek naar meer.

Gedurende de hele tocht komen we ontzettend veel bultruggen tegen, we worden echt verwend. Zo verwend zelfs, dat we op een gegeven moment denken: "Nu willen we wel iets anders zien!" Maar helaas, dat geluk hebben we niet. Grappig eigenlijk, dat je vooraf hoopt op een walvis en na het zien van talloze dezelfde walvissen toch een beetje veeleisend wordt. Het verrast me dat ik blijkbaar altijd hoop of verwacht dat er meer komt. Ons doel is bereikt en we keren tevreden terug naar de wal. We genieten nog even na, ontspannen en genieten van de avond. De volgende ochtend rijden we terug naar Montreal.

Op weg van Tadoussac moeten we de pont nemen over de Saguenay-rivier. Zodra we geparkeerd hebben op de pont, ga ik met mijn neefje naar de andere kant van de pont om te zien hoe we loskomen van de wal. En wat een verrassing! Zomaar ineens springt er een staart boven het water uit. Natuurlijk heb ik geen camera bij de hand, de rest van de groep is nog onderweg en wij staan daar met open mond en grote ogen naar het water te staren. Er varen twee kleine rubberboten vlakbij die de orka van dichterbij bewonderen dan wij. Wat een onverwachte en bijzondere ontmoeting. Ik was compleet verrast! Gelukkig hebben de andere groepsleden ook nog een glimp van de staart kunnen opvangen. De natuur blijft onvoorspelbaar.

Oh ja, we zijn veilig thuisgekomen. Wat een onvergetelijke reis was het!

Opmerking: De foto van de walvisstaart is niet van mij.