07 November 2020

Italië Roadtrip september/oktober 2020 Deel I: Weggis, vierwoudstedenmeer Na een voorspoedige reis, waarbij we alleen mogen stoppen in Duitsland om te tanken of een broodje te kopen, komen we aan in Weggis. De reden om hier naartoe te gaan is Coronatechnisch ingegeven. In Zuid Duitsland overnachten kon niet zonder een negatieve PCR test, dus dan maar in het dichtstbijzijnde land en dat werd Zwitserland. Om van de hele reis een beleving te maken gaan we uiteraard niet ergens anoniem langs de snelweg overnachten maar kiezen we iets moois uit. En dat werd Weggis, een dorpje pal aan het vierwoudstedenmeer. We blijven er twee nachten slapen, zodat we de volgende dag een mooie wandeling in de bergen kunnen maken. We worden vriendelijk ontvangen door hotel Du Lac en dit hotel doet zijn naam eer aan. Het ligt echt pal aan het meer. Om de kamer betaalbaar te houden hebben wij dit uitzicht niet, maar na een korte incheck zijgen we neer op het terras en laten we ons een wijntje goed smaken. Het is rustig, de kerkklok luidt zeven keer en ik hoor de koeienbellen in de achterliggende groene grasweiden. Dit is Zwitserland. Wandeltocht Rigi Mountain De volgende dag ontbijten we in onze rustieke houten ontbijtkamer. Ik krijg er spontaan een wintersportgevoel van. Het plan is om de berg Rigi op te gaan met de kabelbaan en vervolgens met een treintje. En om daarna het hele stuk naar beneden te wandelen. Ondanks de slechte weersvoorspellingen begint de dag prima. Een dagpas om de berg op te gaan is flink aan de prijs. Zelfs met onze kortingskaart van het hotel betalen we evengoed nog 55 euro per persoon. Maar we genieten intens van het geweldige uitzicht, zowel vanuit de kabelbaan als vanuit het treintje. Uitgestapt op de top (1.780m). Wat een feest. In de verte de besneeuwde alpen en onder ons het Vierwoudstedenmeer. Wandeltocht Rigi Mountain Naar beneden wandelen is nog niet zo eenvoudig. Soms is het echt klauteren en na een paar uur beginnen de beenspieren behoorlijk op te spelen. We komen weinig andere wandelaars tegen. Maar dié we tegenkomen begroeten ons allervriendelijkst in een onbegrijpelijk Grus got, maar dan anders. Een restaurantje halverwege onze afdaling komt als geroepen. Het weer is nog steeds onze vriend. We zitten lekker buiten tussen de bellende koeien. De laatste loodjes wegen uiteraard weer het zwaarst en de benen zijn trillerig. Hoe lekker is het dan om met een welverdiend drankje lekker in het zonnetje aan het meer te zitten. Wat een fijne start van onze vakantie is dit zeg. Als alles niet zo peperduur was hadden we er zeker een dagje aan vast geknoopt. Maar morgen wordt er ook regen voorspeld dus we gaan toch maar richting het zuiden. Informatie: • Race niet gelijk naar je vakantiebestemming maar maak ook van de reis er naartoe een feestje • Je kunt in Weggis prima een week of meer vertoeven. Boottochten, stedentrips, wandelingen, wellnes vakanties, alles is mogelijk. Maar dus ook een korte tussenstop. • Afstand vanaf Utrecht ca. 900 kilometer. ’s Ochtends vertrekken, einde middag arriveren • Seehof Hotel du Lac is een driesterrenhotel pal aan het vierwoudstedenmeer. Met een mooi terras aan het water.Het is een prima betaalbaar hotel incl. ontbijt. • Bovenop de berg Rigi zijn er eindeloos veel wandelmogelijkheden. Je hoeft dus niet persé te stijgen of te dalen. Een mooie wandeling maken op de top en dan weer met het treintje en de kabelbaan naar beneden is ook een mogelijkheid. • Zwitserland heeft de Zwitserse Frank als munteenheid. Handig om wat te pinnen. Je kunt niet overal met je pasje betalen en als je in Euro’s betaald is de koers op veel plekken gewoon 1 op 1 en betaal je uiteindelijk veel te veel. • Wij hebben lekker gegeten bij Restaurant Oliv, op loopafstand van ons hotel.

11 November 2019

Zonder Malaria op Safari in Afrika Als je geen zin hebt om Malaria tabletten te slikken, met kleine kinderen op vakantie bent of zwanger bent, dan is het best een goed idee om te kiezen voor Malaria vrije safari parken in Zuid Afrika. Nog beter: Malariavrije Big 5 parken. En die zijn er voldoende. Wij zijn er zelf naar twee geweest die beiden vlakbij Johannesburg liggen en waar je prima kunt self driven, want dat was ook een voorwaarde. De parken die wij bezoeken zijn het Marakele National Park waar we ook twee nachten slapen, en het Pilanesberg National Park voor een dagtrip. Marakele National Park tent Onverwacht hebben wij een paar dagen extra te besteden in Zuid Afrika en op de bonnefooi belanden we zomaar bij één van de hoogtepunten van onze Afrika reis. Het Marakele National Park. Dit is een park voor fijnproevers. Als je je bezoek beperkt tot slechts een dagtrip voldoet zeker niet aan je verwachtingen. Je bent nét te laat voor de ontmoetingen met het wildlife vroeg in de ochtend, en je moet nét te vroeg weer het park uit zijn om de machtige natuur in het strijkende licht te kunnen zien. In het Marakele National Park gaan we all the way. We slapen midden in het zogenaamde Big5 gebied, in het Tlopi Tented Camp. Dit is een selfcatered kamp, zodat we wel eerst op een holletje in het nabij gelegen Thabazimbi voor een aantal dagen boodschappen inslaan. Daarna is het genieten geblazen. Een burger of een visje op de braai, gegrilde groenten, kampvuurtje en sterrenhemel. Wie heeft het? Wat is er te doen en te zien in Marakele? Als je voor het wildlife komt, moet je vroeg op pad. Wij gaan met de kippen op stok dus zijn ’s ochtends vroeg weer helemaal het mannetje. We gaan op gamedrive, dat betekent dat we gaan rondrijden in onze auto, in de hoop wilde dieren te spotten. Al direct zien we een witte neushoorn, en vlak daarna nog twee zwarte exemplaren. Wat een start! Daarna blijft het overigens erg rustig, maar de overweldigende natuur maakt heel veel goed. ’s Middags rijden we naar de Kranskop over de enig asfaltweg die het park rijk is. Met een werkelijk verpletterend uitzicht. Daarna, tegen zonsondergang, doen we nog een rondje gamedriven en komen we maar liefst vijf neushoorns tegen. De volgende ochtend komen we, na een tip van een parkranger, vijf leeuwen tegen midden op de weg. Verder ontdekken we een idyllisch gegen watertje waar we diverse soorten herten rustig zien drinken, en nog een paar vechtende neushoorns en ineens nog veel meer ander wild. We kunnen nauwelijks afscheid nemen maar om twaalf uur moeten we toch echt het park verlaten. Wij zijn verrukt van het Marakele National Park. Eerlijk is eerlijk, in Botswana hebben we spectaculairdere ‘wildlife encounters’ gehad, maar in Marakele heb je het gevoel dat je helemaal alleen rondrijdt. En waarschijnlijk is dat ook zo, want het kleine park wordt zeer weinig bezocht. Van Marakele naar Pilanesberg Marakele en Pilanesberg liggen nog geen anderhalf uur rijden bij elkaar vandaan. Een peuleschil dus. Maar wij slapen ons laatste nachtje in Zuid Afrika niet in het Pilanesburg NP. om reden dat we dat te duur vinden. En ook niet naast Pilanesberg (Sun City) omdat dat ons totaal niet aanspreekt. Vlakbij Marakele en de plaats Thabazimbi Ligt een leuke bed and breakfast waar we een fijne nacht hebben doorgebracht. Pilanesberg National Park Ook het Pilanesberg National Park is een Big5 park en eveneens malariavrij. Dit park ligt nog geen drie uur rijden van Johannesburg. Een prima plek om je reis te beginnen of te eindigen. Voor ons is het de laatste dag. ’s Avonds vliegen we weer terug naar huis. Ik weet minder leuke manieren om een laatste vakantiedag door te brengen. Ondanks het feit dat het relatief dicht bij Johannesburg ligt, en dat Sun City –het Las Vegas van Zuid Afrika- om de hoek ligt, is het er verrassend rustig. Zeker als je een beetje van de gebaande paden af gaat kom je weinig mensen tegen. Onze middagroute leverde heel veel olifanten en enkele neushoorns op, zonder dat we ook maar één andere toerist tegenkomen. Tips voor malariavrij Zuid Afrika • Laat je route door een professional uitstippelen die precies weet welke parken malariavrij zijn. • Self catered tenten zijn fantastisch, koop naast etenswaren ook voldoende hout in voor de braai • In onze zomer is het ’s nachts ijskoud, neem een dikke fleece mee • Voor gamedriven geldt: het meeste wild zie je in de vroege ochtend en tegen de avondschemering. • Je kunt in de parken zelf gamedriven, maar als je liever met een gids op pad gaat kan dat ook. • Overnachtingstip tussen beide parken in: Marula Cottage • Overnachtingstip in Pilanesberg: Tented Adventures

28 October 2019

Sommige plekjes zijn te leuk om geheim te houden. Zo leuk zelfs, dat ze een eigen blog verdienen. Senyati Safari Camp is zo’n plekje. Staat hoog in Lonely Planet en Tripadvisor, en dat is niet voor niets. En dat het zo’n mooi plekje is heeft niets te maken met extreme luxe, of fantastische klantvriendelijkheid, maar alles met zijn dagelijkse bezoekers. Lees maar. Waar ligt het Senyati Safari Camp? Senyati ligt een kilometer of tien van Kasane, de toegangspoort tot het Chobe National Park. Er is dus genoeg te doen in de omgeving. Ook ligt Senyati een kilometer of vijf van de grens met Zimbabwe. Dit is een enorm voordeel als je nog een dagje naar de Victoria Watervallen wilt gaan. De grensovergang is een crime maar als je zorgt dat je er als eerste bent - en vanaf Senyati is dat zo gepiept- prima te doen. Senyati is eenvoudig te bereiken als je van Nata richting Kasane rijdt. Er zijn maar heel weinig wegen in Botswana, dus het kan niet missen. De eerste afslag naar Senyati is een twowheel drive en de tweede een fourwheel drive. Beiden zijn met onze auto redelijk goed te doen. Het Safari Camp ligt ongeveer vijf tot tien minuten van de doorgaande weg af. Wat is het Senyati Safari Camp Het Camp is te mooi om waar te zijn. Je kunt er met je rooftop tent gaan staan, of gewoon kamperen, maar wij hebben een fantastisch afrikaans huisje met een ruim terras met eettafel en lounge hoek. Nog geen honderd meter van een waterhole. En daar komen onze dagelijkse bezoekers op af. Vanaf vier uur begint er voor onze ogen een waar olifantenspektakel. Totdat we naar bed gaan zien we zeker een dikke honderd olifanten gebruik maken van de waterhole. Tijdens het braaien en vanaf ons terras kunnen we ze op ons gemakje gadeslaan. Naast ons huisje, bij de bar, is een ondergrondse doorgang naar een bunker gemaakt zodat je tot aan de waterhole kunt lopen. Vanuit deze bunker kun je onze grote vrienden vanaf een paar centimeter bekijken. Doodstil zitten we, we horen hun communicatie, hun gesnuif, we horen ze drinken en elkaar corrigeren of met hun slurfen naar elkaar uithalen. Soms liefdevol, soms geïrriteerd… en daar zijn wij allemaal getuige van. Mooier wordt het niet. Kampvuurtje aan, stoeltje erbij, niks meer aan doen. We zien die avond behalve alle olifanten ook kudu’s (een soort groot hert), bavianen en zelfs een jakhals. En wat doen we verder nog? Senyati ligt een kilometer of tien van Kasane en daarvandaan rijd je zo het Chobe National Park in. Een safari is dus zo geregeld. Of ga zoals wij, lekker zelf met de auto rondtoeren. Niks is zo leuk als zelf dieren spotten. In het centrum van Kasane kun je heel eenvoudig een boottocht over de Chobe River regelen. De meeste mensen doen dit tegen zonsondergang, maar wij willen onze olifantjes op het Safari Camp niet missen, dus gaan we overdag. Volgens ons een goede keuze omdat we heel weinig andere bootjes zien. We missen weliswaar de zonsondergang en de olifanten (boeien….) maar krijgen daar enorm veel vogels, krokodillen en nijlpaarden voor terug. Voor deze drie uur durende tocht betalen wij 300 Pula per persoon (ca. 30 euro).

03 July 2019

Inleiding Heel eerlijk: bij Jamaica had ik altijd een idee van all inclusives, hoogbouw en nog een paar andere vervelende vooroordelen. Nou heeft Jamaica inderdaad een kustlijn met heel veel grote (geen hoge) all inclusives. Maar oh oh, wat een verrassing als je even van dat gebaande pad afgaat. Er wacht je langs de ellenlange kust en in de prachtige binnenlanden een tropische verrassing. Lees hier meer over dit betoverende eiland. Roadtrip door Jamaica Jamaica is veel groter dan je denkt en leent zich goed voor een roadtrip waarbij je verschillende leuke, duurzame hotelletjes bezoekt. Wij doen een half rondje in een week, maar als je twee weken de tijd hebt kun je het hele eiland ontdekken. Wij starten onze reis bij Montego Bay want daar landen we met de dreamliner van TUI Fly. We slapen in een mega vijf sterren all inclusive aan de westkant van Montego Bay. Niet doen, zeg ik, met de wijsheid van nu. De luchthaven ligt aan de oostkant en vandaar ben je een wip in één van de leuke hotelletjes aan de baai. Toby’s Resort is betaalbaar en ligt heel centraal. Tijdens ons rondje doen we Negril aan, de meest relaxte strandbestemming van Jamaica, de avontuurlijke en minder toeristische zuidwestkust, en ten oosten van Montego Bay bezoeken we Ocho Rios en Port Antonio. Nog meer tropische verrassingen - Watervallen in Ocho Rios en Port Antonio - The Blue Lagoon in Port Anonio - Vlotje varen in Martha Brae, in de buurt van Montego Bay. Ze noemen het raften maar je vaart heel zen, op een vlot over de rivier met je eigen vlotschipper. De omgeving is vijftig tinten groen, zo mooi! - Paardrijden door de Caribische Zee in Ocho Rios - Catamaran zeilen. Doe niet zoals ons, wij gingen zeilen met harde wind en togen gezwind richting Cuba. We werden gelukkig nog nét op tijd gered door enkele stoere binken van het hotel. Zij waren gewaarschuwd door een oplettende toerist die ons zag modderen in de verte. - Romantiek in de Blue Mountains. Er zijn ontzettend veel prachtige hotelletjes van waaruit je mooie bergwandelingen kunt maken of een koffieplantage kunt bezoeken - En dan heb ik de hoofdstad Kingston nog niet eens genoemd ….. Wat je nog meer moet weten - De wegen zijn heel goed, het eiland leent zich echt voor een selfdrive - Hou wel rekening met roadblocks tussen de provinciegrenzen, dit kan wat oponthoud geven. - Je kunt je hele reis opbouwen rondom kleine duurzame hotelletjes en B&B’s

28 June 2019

Inleiding De Iguazu watervallen op de grens met Argentinië en Paraguay staan op de lijst van de zeven natuurlijke wereldwonderen. Tijdens onze rondreis Brazilië is dit een must visit. De Iguazu watervallen zijn aan allebei de kanten (de Braziliekant én de Argentiniëkant) wondermooi. Wij bleven drie nachten slapen in Foz de Iguazu zodat we twee volle dagen hadden voor de watervallen. In dit blog lees je hoe wij deze twee dagen ingevuld hebben. Heb je maar één dag, ga dan naar de Argentinië kant. Hier zijn de meningen overigens over verdeeld, maar dit is mijn mening. Travelguide voor een dag aan de Argentijnse kant van de Iguazu watervallen Eerst even een korte briefing: De Iguazu watervallen liggen voor het grootste gedeelte aan de Argentijnse kant. Vanaf de Braziliaanse kant heb je het plaatje en vanaf de Argentijnse kant heb je de ervaring. Het is niet één waterval maar het zijn er bijna driehonderd. De Argentijnse kant bestaat uit drie gebieden: de lowerfalls, de upperfalls, én het mooiste onderdeel, een apart gebied wat Garganta del Diablo heet (de keel van de duivel). Elk gebied heeft zijn eigen trail en nu we hier toch zijn willen we uiteraard all the way. Dus álle trails plus als bonus: de boottour (hierover later meer). Wij starten met de lower falls trail. Deze trail is 1.500 meter lang. Het is mooi weer, het is 25 graden en de zon staat precies goed op de enorme watervallen te schijnen. We zijn tijdens deze wandeling praktisch de enigen en dat is echt genieten. Om 10.00 uur staan we weer bij het beginpunt. We besluiten om de bootsafari te gaan doen. Deze safari duurt ongeveer 2,5 uur. Na de bootsafari is het lunchen en dóór: we komen tijd tekort. In middels is het topdrukte in het park, vooral bij het treintje naar de Garganta del Diablo. Lopen kan gelukkig ook, een half uurtje en je bent er. De Garganta Trail is 1.100 meter en superdruk. Terug naar het beginpunt gaan we met een ecologische boottocht Tres Marías. Niet bijzonder maar wel even lekker bijkomen na het circus van Garganta del Diablo. Als laatste lopen we de upperfalls. Een trail van 1.500 meter. Weer prachtig mooi. Veel wildlife gezien: capucijner aapjes, toekans, heel veel neusbeertjes, kaaiman, schildpad en koningsgieren. Wat een topdag. Even nog over de Bootsafari (Great Adventure van Jungle Iguazu) In een grote open safaritruck rijd je in een half uur naar de rivier. Onderweg krijg je les in bloemen en planten in drie talen. Bij de rivier dalen we met een lange trap naar beneden en krijgen we een drypack en zwemvest uitgereikt. Daarna varen we in no time naar de watervallen en is het fotomoment aangebroken. Vervolgens snel alles opbergen in ons drypack (behalve onze onderwatercamera). We varen onder een waterval door en dat is spectaculair. Gelukkig is het mooi weer, want we zijn zeiknat geworden. In totaal krijgen we drie keer zo’n douche. Het is overigens meer een heel bad met water dat in één keer over je uitgestort wordt. Daarna dezelfde weg weer terug. Leuk en spannend. Goed om te weten • Geld pinnen bij de ATM is erg kostbaar in Brazilië, gelukkig worden creditcards hier overal geaccepteerd. Wij betalen zoveel mogelijk met onze creditcard. • Download een Über app en bestel een Über in plaats van een taxi. Scheelt soms wel tot 50%. • Zorg dat je vóór de opening van het park bij de Iguazu watervallen al bij de ingang staat. • Bij de Argentijnse kant van de waterval heb je de volle dag nodig om alles te kunnen zien. • De Great Adventure van Jungle Iguazu is een spectaculaire attractie die je echt niet moet missen. • Vermijd de weekenden

02 May 2019

Inleiding Een trekking maken in Nepal wil iedereen en er zijn legio mogelijkheden gelukkig. Voor elk wat wils. Maar zoveen mogelijkheden geeft ook weer keuzestress. Mijn trekkingswensen zagen er zo uit: Maximaal zes dagen trekken in het Annapurna gebied, niet de standaard Poonhill trek vanwege teveel toeristen, geen moeilijke trekking, liefst tot 3.500 meter hoogte, veel in contact komen met de lokale bevolking, optimaal genieten van de bloeiende Rhododendrons. En laten nou al mijn wensen zijn uitgekomen! Ik heb, samen met mijn twee geweldige nichten, een supertrekking achter de rug. Georganiseerd door Krishna, die één van mijn nichten als ‘vriend’ op facebook heeft. De Poonhilltrek De Poonhilltrek is een hele populaire trek die je in vier of vijf dagen kunt lopen. De route staat dan vast, want de guesthouses onderweg moeten natuurlijk wel van tevoren worden geboekt. De route begint normaliter in Ghandruk of Dhampus en dan ga je linksom of rechtsom wandelen om halverwege uit te komen bij de Poonhill. De Poonhill is het hoogste punt, namelijk 3.300 meter en hiervandaan heb je ’s ochtends vroeg een geweldig uitzicht van 180 graden over het Annapurna Circuit. Het Annapurna Circuit is een onderdeel van het Himalaya gebergte. Onze alternatieve route Wij deden op onze alternatieve route ook de Poonhill aan, maar dan rond het middaguur. Onze zonsopgang vond plaats bij Mohare Danda, ook een ‘heuvel’ van 3.300 meter hoogte. Deze alternatieve route heeft als voordeel dat je de eerste drie dagen bijna zonder anderen loopt. Het geeft een geweldig gevoel om alleen te lopen, om je heen te kijken en je omringd te weten door machtige ‘achtduizenders’. Een andere voordeel is dat je de laatste drie dagen weliswaar dezelfde route als de Poonhilltrek loopt, maar dan tegen de stroom in, zodat je nog steeds een soort van alleen op de wereld bent. Een nadeel van onze route is het gebrek aan sanitair. We slapen de eerste drie nachten in een homestay zonder faciliteiten. De wc is meestal ergens op het terrein. Overdag geen probleem maar ’s nachts toch wel een behoorlijke uitdaging. En toch, ook zonder wc en douche overleven we het gewoon! We genieten elke dag volop, komen geweldige mensen tegen, het eten is onovertroffen en de uitzichten idem dito. We komen terug, over een paar jaar, en dan gaan we voor het ‘echie’. Negen dagen lopen naar het Annapurna Basecamp. Bikkels die we zijn!

26 March 2019

Inleiding Huskysleeën is een activiteit die bij heel veel mensen op het verlanglijstje staat, zo ook bij mij. En nu word het ineens werkelijkheid, ik ga met de huskyhonden op pad. Altijd gedacht dat dit alleen mogelijk was in Lapland, maar mijn huskyfarm ligt op een dikke twee uur rijden van Oslo ‘in the middle of nowhere’. En het mooie is, in dit gebied kun je nog heel betaalbaar een familiehuis huren. Verder ligt er een fijn en heel rustig skigebied op korte afstand. Ideaal dus voor een skivakantie. Ontmoeting met de huskyhonden In onze warme winteroutfit gaan we bij het ochtendgloren op weg naar de huskyfarm voor ons hondenslee avontuur. De sneeuw knerpt onder onze voeten, de dennenbomen staan besneeuwd mooi en romantisch te wezen, en het is stiller dan stil. Zo mooi! Met de stilte is het overigens snel gedaan als we onze huskyfarm naderen. Wat kunnen ze blaffen die husky’s, horen en zien vergaat je. De Husky’s, met hun kenmerkende blauwe ogen, lijken uiterlijk heel veel op wolven. Ze lijken oprecht niet te kunnen wachten om met ons pad te gaan. Een korte instructie vooraf Hondensleeën doe je gelukkig niet alleen, we krijgen een begeleider mee die de eerste slee ‘bediend’. Daarachter twee sleeën voor twee personen. En elke slee wordt getrokken door vijf honden. Ons konvooi bestaat dus uit drie sleeën, en maar liefst vijftien honden. Jan staat achter de slee en moet remmen en sturen, en ik erin. De honden, zo leren wij, kennen maar één stand en dat is ‘fast forward’. Als je langzamer wilt, is het de bedoeling dat je op de rem gaat staan, een soort anker sleept dan over de sneeuw zodat de honden vanzelf langzamer gaan lopen. En dan gaat het echt beginnen Het klinkt spannender dan het is. Vanaf het moment dat het eerste hondenspan vertrekt, schiet ook je eigen span meteen in beweging. Wat zijn die honden sterk! Wanneer ze eenmaal op stoom zijn, lijkt het ze geen enkele moeite te kosten om de slee met daarop twee personen voort te trekken. Bergop? Geen probleem! Bergaf? Ook geen probleem! Voor de honden althans, want als bestuurder trap je toch graag even op de rem wanneer je die scherpe bocht ziet naderen. Genieten Al snel ontvouwt zich een wit besneeuwd landschap en is het genieten geblazen. Met het blaffen van de honden is het gedaan, zodra ze zich in beweging zetten. Op het gezoef zoef van de slee en de hijgende honden ervaar ik toch vooral weer die prachtige stilte. Af en toe grommen de honden een beetje naar elkaar, en, zonder ook maar een millimeter te vertragen nemen ze regelmatig een hapje sneeuw, om hun dorst te lessen, maar ook om af te koelen. Time flies when you’re having fun Ons winter-wonder- avontuur duurt ongeveer een half uur. Daarna is de volgende slee aan de beurt. Een half uur lijkt misschien niet lang, maar is toch voldoende om een mooie ervaring rijker te zijn. En, inclusief het inspannen, het sleeën, het wachten op elkaar en het knuffelen met de honden is het toch een hele ochtendbesteding geworden. Buiten brandt een vuur, waar we met een kop thee en een lekkere Noorse koek nog even kunnen nagenieten. Het zonnetje komt een beetje door en zet gelijk de hele omgeving in een ander licht. Het witte, verstilde landschap verandert in een keurrijke brochurefoto uit de wintersportgids. Meer weten? • Onze huskyfarm heet Happy Husky (linkje) en ligt in de buurt van een groot meer, Osensjoen. • Wij hebben een paar geweldige dagen doorgebracht in Valmsnes Gard (linkje). Een groot vakantiehuis met veranda naast een boerderij. • Het dichtstbijzijnde skigebied ligt op veertig minuten rijden afstand. Trysil (linkje) is een voor Noorse begrippen, groot en populair gebied, vooral omdat het relatief dicht bij Oslo ligt. In Trysil zijn er genoeg mooie hotels te huur. • Kan ik iets voor je doen? Klik dan even hier, en laat me je helpen.

26 March 2019

Als je weinig tijd hebt is het kiezen geblazen. Mijn Yellowstone top 5 is deze: - Wildlife watching. Vooral Lamar Valley en overigens ook de hele noordkant van de noordelijke loop is uitermate geschikt terrein. In Yellowstone leven volop zwarte beren, grizzly’s, wolven, antilopen, herten, elanden en zelfs poema’s. Wildlife is echte wel ons ‘ding’ en wij kunnen er geen genoeg van krijgen dus ook hier genieten we daar weer heel erg van. - Grand Canyon of the Yellowstone. De hele dag geysers kijken wordt ook een beetje saai. Dus wissel af met de Grand Canyon of the Yellowstone. Zowel aan de noordkant van de canyon als aan de zuidkant van de canyon zijn diverse korte wandelroutes naar mooie uitkijkpunten. Er is een upperfall en een lowerfall, en vooral de lowerfall is een grote jongen van maar liefst 91 meter. - The Grand Prismatic Spring is een spectaculaire heetwaterbron. Megagroot en intens blauw met aan de buitenkant spinachtige rood en geel gekleurde tentakels. Wandel voor het mooiste zicht de Fairytail trail naar een uitkijkpunt op deze mooie bron. - Het Upper Geyser Basin. Ik was niet zo onder de indruk van the Old Faithfull maar des te meer van alle andere geysers daar. De wandeling van vijf kilometer brengt ons langs alle geyser en bronnen. - Norris Geyser basin bestaat uit twee basins. Het kleinste basin is het Porcelain basin en is zo prachtig mooi met tere blauw pastelkleuren.

24 February 2020

Inleiding In Kroatië heb je twee bekende natuurfenomenen, die, als ik alle reisbloggers moet geloven, de strijd met elkaar moeten aangaan wie moeder mooiste is. Deze twee natuurplekken zijn de Plitvice meren en de Krka watervallen. De Plitvice meren liggen tussen Zadar en Zagreb in. De Krka watervallen liggen tussen Split en Zadar in. Wij hebben geen idee welk park mooier is. We kozen voor Krka omdat dat in de buurt lag. En, moeder mooiste of niet, het was een geweldige ervaring. De Krka watervallen zonder de mensenmassa’s, hoe pak je dat aan? Tsja, ik heb geen idee eigenlijk. Na alle horrorverhalen op Tripadvisor had ik mijn verwachtingen aardig bijgesteld. Ik kan alleen maar zeggen dat het me heel erg meegevallen is en dat er van drukte geen sprake was. Dus hier in het kort hoe wij het aanpakten, en dat pakte goed uit! Geen mensenmassa’s gezien. Heerlijk gewandeld, ook rondom de bekendste waterval Skradinski Buk. Vanuit Sibenik kun je de watervallen op twee manier bereiken. Via de snelweg naar Zagreb en dan de afslag Krka Skrabink pakken, dat is de hoofdroute, of via de doorgaande weg vanuit Sibenik naar Krka. Wij kiezen voor dat laatste en dan rijden we vervolgens niet door naar Skrabink maar stoppen we bij Lozovac Krka. Deze parkeerplaats is gratis en overweldigend groot. Denk aan de Efteling. Verder is er een hele kermis opgetuigd van pizza’s, fastfood, souvenirs enz. Niet naar kijken, entree betalen en gewoon starten met de wandeling. Er rijdt een shuttlebus naar de watervallen maar wij kiezen ervoor om een achthonderd meter lang, dalend pad te nemen naar de watervallen. Je eindigt op de parkeerplaats van de shuttlebus. Rechtsaf kun je een boottochtje boeken naar het klooster Visovac, linksaf de wandeling naar de watervallen van Skradinski Buk. Wij gaan linksaf. De watervallen van Skradinski Buk We lopen de Skradinski Buk trail. Dit is een houten vlonderpad over het water en door het prachtige park terwijl je overal de watervallen hoort ruisen. Vele kikkers en libellen en een prachtige begroeiing. Het pad is twee kilometer lang en is een feest om te belopen. Bij ons niks geen drukte. Tuurlijk, we waren niet de enigen, maar circa vier mensen voor je en ook achter je stoort totaal niet. Van filelopen is al helemaal geen sprake. Merendeels zijn we gewoon helemaal alleen. Mooie uitkijkjes, vergezichten, we genieten. Ergens halverwege het pad kom je bij de Skradinski Buk, de grootste waterval van het park. Hier kun je vanaf juni zwemmen. Nu (in mei) niet, in verband met de hoge waterstand. Misschien dat het daarom ook minder druk is. Er poedelen wel wat mensen, maar je kunt niet echt in de buurt van de waterval komen. Ook hier valt de drukte alleszins mee. Het is dan wel inmiddels vier uur dus dat zal ook uitmaken. We genieten nog van een wijntje with a view en dan gaan we met de shuttle bus terug omhoog naar de parkeerplaats. Het Krka Nationaal Park Dat was natuurlijk wel een bliksembezoek. En dat verdient het Krka Nationaal Park eigenlijk niet. Het is een behoorlijk groot park waar de beroemde watervallen maar een klein onderdeel van uitmaken. Je kunt in het park eindeloos veel hikes maken, fietstochten, naar het klooster Visovac op het gelijknamige eiland, naar de watervallen van Roski slap, naar archeologische opgravingen en naar het Krka Monastery. Wij hebben alleen de highlight, de waterval van Skradinski Buk bezocht. Als je via het wandelpad naar beneden loopt en de hele trail loopt, reken dan op een bezoek van ongeveer twee en een half uur. Tips en trucs voor een bezoek aan de watervallen • ga in de maand mei. Mooi weer maar nog niet al te druk • ga aan het einde van de middag. Vanaf 16.00 uur is de entree goedkoper. Je hebt voldoende aan een bezoek van twee en een half uur, dus dan ben je om 18.30 weer terug bij je auto. Het wordt in mei pas om 21.00 uur donker, dus je hebt nog tijd genoeg om ergens naar toe te rijden. • neem de Lozovac ingang. Vanaf Sibenik is dit met de auto 15 kilometer. Parkeren is gratis en je hoeft niet met een bootje naar de waterval te varen. Dan kan natuurlijk best leuk zijn, maar je loopt ook de kans dat je moet wachten. • je kunt zelf wat eten en drinken meenemen, maar in het park is ook een restaurant. • de wandeling bestaat uit een achthonderd meter lang, dalend pad en vervolgens de Skradinski Buk trail van twee kilometer. De wandeling is makkelijk en voor iedereen met een normale conditie goed te doen. • meer weten ? npkrka.hr • Toegangsprijs is afhankelijk van het seizoen. Wij betaalden 110 kuna pp. (15 euro).

02 December 2019

Inleiding Tijdens onze rondreis in Puglia Zuid Italië zijn we twee dagen ‘vreemd gegaan’ in de streek Basilicata, om precies te zijn: in de stad Matera. Matera is eigenlijk geen stad maar een ervaring. Dit sprookje uit duizend en één nacht is Unesco Werelderfgoed en is volgende jaar, in 2019, culturele hoofdstad van Europa. Natuurlijk is Leeuwarden prachtig, maar ik denk dat er voor Matera nét even wat meer handen op elkaar gaan. Matera is ook prima in een dagtrip vanuit waar dan ook in Puglia te bereiken, maar voor de echte ervaring moet je er gewoon een nachtje, of liever zelfs twee, gaan slapen. Zoals zoveel Italiaanse steden laat deze stad zich pas echt zien als de hordes toeristen verdwenen zijn. De geschiedenis van Matera Matera is een van de oudste steden ter wereld. Opgravingen onthulden de voortdurende aanwezigheid van de mens vanaf de Paleolithische tijd tot aan onze dagen. En dit is voortdurend zichtbaar, alsof je door de teletijdmachine van professor Barabas (wie kent hem nog?) ineens een paar honderd jaar teruggeworpen bent. Tot in de jaren vijftig is de stad bewoond geweest en leefden men in Sassi, de grotwoningen die zo kenmerkend zijn voor Matera. Door de bittere armoede en de slechte hygiënische omstandigheden was het sterftecijfer hoog. Iedereen moest de Sassi verlaten en er ontstond een soort spookstad tot ver in de jaren tachtig. De eigenaar van ons hotel kan het zich nog herinneren, hij voetbalde destijds met zijn vrienden in de leegstaande grotkerken. Tegenwoordig is het hip om in de Sassi te wonen. Dat mag gelukkig weer, maar als tegenprestatie moet je je woning grondig renoveren. Een wandeling door Matera Om alvast een indruk te krijgen kun je beginnen met een wandeling over de ‘rug’ van Matera. We starten bij Piazza Vittorio Veneto en wandeling ‘immer gerade aus’ naar Piazza Duomo. Aan de ene kant hebben we uitzicht op de Sasso Barisano en aan de andere kant op de Sasso Caveoso. Die Sassi moeten nog even wachten. Ondertussen passeren we het ene na het andere doorkijkje. We bezoeken een aantal prachtige palazzo’s en kerken. Bij Piazza Duomo zijn we aan de buitenrand van Matera gekomen en krijgen we een geweldig uitzicht voorgeschoteld op de Gravina di Matera (de kloof). Om de oude stad Matera ligt een soort rondweg en aan deze rondweg liggen twee grotkerken die we graag willen bezoeken, het bijzondere aan deze kerken is onder andere dat ze boven op elkaar gebouwd zijn; de Chiesa Madonna della Virtu en de Chiesa San Nicola dei Greci. Via kleine weggetjes, trappen en grotten komen we in het lagere gedeelte van Matera, de Sasso Caveoso waar we een voormalige grotwoning bezoeken. Ook hebben we een ticket gekocht wat toegang geeft tot drie rotskerken verspreid over beide Sassi. Een leuke puzzeltocht om ze alle drie te vinden en nog leuker om ze met een bezoekje te vereren. Op het einde van de dag maken we nog een wandeling binnen in de Sasso Barisano waar het inmiddels lekker rustig is. Gravina di Puglia Op de terugweg naar Bari reden wij langs Gravina di Puglia. Achteraf gezien zonde dat we zo weinig tijd hadden voor dit mooie Italiaanse plaatsje. We hebben een wandeling door de Gravina (ravijn) gemaakt en daarna nog een korte wandeling langs de highlights van deze stad. Dat zijn er best veel. Daarna hebben we overheerlijk geluncht in Tratorria Mamma Mia waar ze de traditionele Italiaanse keuken in ere houden. Vanuit dit restaurant heb je een prachtig uitzicht op de Gravina en de vele grotten aan de overzijde van de rivier. Tips voor Matera - Voor Matera heb je minimaal een volle dag nodig. - Wij hebben heerlijk geslapen bij Casa di Ele. Een geweldig vriendelijk hotelletje op een toplocatie. Het ontbijt is typisch Italiaans en bestaat uit heel veel zoetigheden. De eigenaar weet alles van Matera en geeft na het ontbijt een korte uitleg over de stad, als je dat wilt. Tip voor het boeken van een kamer: Kijk even goed naar de verschillende type kamers. Een kamer met balkon wil zeggen dat je inderdaad balkondeuren hebt, maar het balkon zelf is ongeveer vijf bij tien centimeter. Er is maar één kamer met een groot terras, dit lijkt me de beste deal. - Plan vóór je de stad ingaat een bezoekje aan Casa Noha. Hier krijg je een indringende film van een half uur te zien waarin de geschiedenis van Matera en zijn grotwoningen verteld wordt. - Haal bij het VVV een plattegrond met alle highlights. Ook staan daar drie wandelingen op die je kunt maken. Op de achterkant van de kaart staat de hele omgeving rond Matera met heel veel wandelmogelijkheden. - Je kunt natuurlijk met een gids de stad bezoeken. Ik ben daar zelf niet zo van, als je je een beetje voorbereid lukt het prima zonder. - Drie grotkerken voor één prijs. Altijd doen. - Wil je ’s avonds de bloemetjes buiten zetten? de eigenaar van Casa di Eleni heeft goede tips

10 February 2020

Onze route: van Tulear naar Ranomafana De klassieke rondreis Madagascar gaat van highlight naar highlight. Als je weinig tijd hebt, is deze route ideaal. Je reist van de hoofdstad Tana naar het strand bij Tulear of Ifaty in het zuidwesten. Wij doen het net even anders en vliegen direct door van Tana naar Tulear en beginnen daar met onze rondreis. De eerste dag rijden wij van Tulear naar Isalo. Dit is een route van vier uur over een goede asfaltweg. Om niet het gevoel te hebben dat we op onze reisdagen alleen maar in de auto zitten, stoppen we onderweg bij mooie bezienswaardigheden. Het Zombitse is een leuk park om te bezoeken als tussenstop tussen Tulear en Isalo. Wandelingen van 1 tot 2 uur zijn mogelijk, en dat is net een mooie pauze in je reis. Het park is verrassend leuk met nachtlemuren, sportive lemuren en verraux sifaka’s die je zeker zult zien tijdens je wandeling. Ook staan er in dit park een paar prachtige Baobab bomen. In Isalo slapen wij twee nachten in het mooie hotel Jardin du Roy voor 120 euro per nacht. Een goedkopere optie is de Isalo Ranch waar we heel veel goede verhalen over gehoord hebben. Voor 60 euro per nacht inclusief ontbijt. De volgende dag maken we een prachtige hike van zes uur in het Isalo National Park. De dag daarop gaan we op pad naar onze volgende bestemming. Een route van acht uur met een tussenstop in het Anjapark. Als je weinig tijd hebt is deze route prima in één dag te doen, inclusief de stop bij het Anjapark. Als je meer tijd hebt, meer wilt wandelen of meer cultuur wilt snuiven dan is het handiger om een extra stop in te lassen bij het Andringita gebergte (hiken) of bij Ambalavao (zebumarkt, zijde, papier) Het Anja Reserve is een geweldige tussenstop. Het kleine parkje zit tjokvol met ringstaartmaki’s. Een wandeling van één tot anderhalf uur is voldoende om het hele park te zien. Bij de ingang zit een restaurantje zodat we met een goedgevulde maag weer op pad gaan. Om half zes ’s avonds zijn we in Ranomafana waar we twee nachten logeren in de Setam Lodge. Een basic lodge zonder kraak of smaak, maar het schijnt in deze omgeving nog één van de luxe opties te zijn. Reken op ongeveer 50 euro per nacht. We maken ’s avonds een nachttour en de volgende dag een dagwandeling in het Ranomafana National Park. Dit park is na de ontdekking van de golden bamboe lemuur, één van de drukste parken geworden. Wil je deze drukte ontlopen dan is het beter om een twee daagse tocht te boeken. De dagwandelingen zijn allemaal hetzelfde en beginnen bij de golden bamboe lemuur (men weet waar ze zich ophouden). Daarna ga je op zoek naar zoveel mogelijk andere lemuren. De wandelingen duren maximaal drie tot vier uur. De volgende dag hebben we een route van acht uur voor de boeg naar Antsirabe. Tussendoor stoppen we om te lunchen in Ambositra. Deze plaats is ook leuk om een langere stop in te lassen. Onderweg zien we regelmatig een grote groep in het wit geklede mensen feestvieren. Het blijkt de Famadihana te zijn, het zgn. feest van het “wassen van de botten”. De doden worden uit hun tijdelijke graf gehaald en naar hun permanente graf gebracht. Deze –voor ons- lugubere manifestatie is in werkelijkheid een dansfestijn, voorzien van eten en (veel) drank. Toeristen zijn vaak welkom om deze bijzondere ceremonie bij te wonen. Vraag eventueel je gids om een uitnodiging. In Antsirabe logeren we twee nachten in het heerlijke Couleur Café. De volgende dag maken we een leuke fietstocht in de omgeving. Een aanrader! Van Antsirabe rijden we in acht uur naar Andasibe, in het oosten van Madagascar. Als tussenstop brengen we een bezoek aan Peyrieras Reserve. Dit is een klein dierenparkje met kameleons, gekko’s, slangen en ander klein grut. Het ziet er wat vervallen uit maar de rondleiding is de moeite waard. We slapen één nacht in de Eulophiella lodge. Een prachtige lodge maar helaas erg weinig bezocht. Dat snap ik ook wel een beetje want de lodge ligt 5 km. offroad van de doorgaande weg af, en dat betekent een half uur extra rijden. De volgende dag bezoeken we Andasibe National Park. Wij maken een lange wandeling van zes uur. In Andasibe zien we de beroemde Indri Indri Sifika met zijn kenmerkende geluid. En gelukkig laat ook de diadeem Sifaka zich zien. ’s Middags rijden we terug naar Tana, de hoofdstad. De reis naar Tana gaat redelijk voorspoedig maar wat we niet weten is dat Tana een totaal dichtgeslibte stad is. Dichtgeslibt met verkeer welteverstaan. Waar je ook vandaan komt, en waar je ook naar toe moet, als je langs Tana moet, dien je twee uur(minimaal) extra uit te trekken voor je reis. Wij komen pas ’s avonds om acht uur aan in ons hotel Au Bois Vert, bij de luchthaven, waar we een nachtje slapen, om de volgende dag door te vliegen naar het noorden.

09 March 2020

Santo Antao is een wandeleiland bij uitstek. Bijna iedereen die dit eiland aandoet komt hier om te wandelen. Wij hadden ons voorgenomen om hier drie dagen te hiken maar het is uiteindelijk maar één dag geworden. Maar hé, wel de mooiste wandeling van het hele eiland gemaakt. Welke? De beroemde trip van de Valdera de Paul naar de Vallée de Paul. Lees hier hoe je dat aanpakt. Van de krater naar de zee Wij zijn geen echte wandelaars en van een routebeschrijving hebben we ook geen kaas gegeten. Pas achteraf kan ik de route “lezen”, maar ja, dan is de wandeling al gemaakt. Deze wandeling is echter prima te doen op de bonnefooi. Het beste is om te starten in Porto Novo en van daaruit een aluguer, een autootje dat dienst doet als een soort van openbaar vervoer, te nemen naar het startpunt van de route, Cova de Paul. Wij logeerden in Casa de France en hebben daar een taxi geregeld die ons afzette bij het startpunt en die ons vijf uur later weer ophaalde bij het eindpunt. Tips voor deze wandeling • Iedereen met een redelijke conditie kan deze wandeling maken maar trek er wel een hele dag voor uit. Hou rekening met een stevige kuitenbijter. Je kunt deze trip ook in omgekeerde volgorde maken, dan stijg je voornamelijk. Ik denk wel dat je dan over een meer dan redelijke conditie moet beschikken. En hou rekening met de warmte. • Doe een petje op en smeer je goed in. Zelden zijn wij zo verbrand geweest! • Neem voldoende water mee, reken zeker op een halve liter water per persoon per uur. • Je kunt deze wandeling ook vanuit Sao Vicente (naburig eiland) in één dag maken. Ga dan met de vroege veerboot naar Porto Novo en laat je na de wandeling weer terug brengen naar de middag/avond veerboot terug naar Sao Vicente. Een lange dag maar zeker de moeite waard. • Wij deden maar wat (lijkt stoerder dan het is, maar maak je geen zorgen, het kan echt niet misgaan) en hebben de route niet helemaal gelopen zoals vermeld in de wandelgids. Het laatste gedeelte was voornamelijk asfalt. Om dit te vermijden kun je wellicht gebruik maken van de app wikiloc.com. Je kunt de wandeling daar zelf opzoeken en downloaden. • In de vallei de Paul kun je nog veel meer mooie wandelingen maken. In de tussentijd is het heerlijk vertoeven in Casa das Ilhas. Hier zit je middenin in de vallei en kun je alle kanten uit. • Kost dat grapje? Wij betaalden voor wegbrengen en later weer ophalen door een privéchauffeur in totaal 60 euro. Als je met een Aluguer gaat kan dit vast een stuk voordeliger.

02 March 2020

Inleiding In Myanmar worden we minstens 100 jaar teruggeworpen in de de tijd, en tijdens het maken van een trekking kunnen we daar nog eens 100 jaar extra aan toevoegen. Het trekt me in eerste instantie niet echt aan. Conditioneel zie ik geen enkel probleem, maar ik ben bang voor een minimum aan luxe, correctie,geen enkele luxe. Ik wil echter niet kinderachtig zijn, en één nachtje moet kunnen toch? Dus de stoute (wandel) schoenen aangetrokken. Mijn conclusie na twee dagen wandelen en ervaringen opsnuiven is: doen, doen, doen! Echt niet overslaan mensen, het is het hoogtepunt van onze vakantie geweest. De trekking zul je in de reguliere rondreizen door Myanmar niet vaak tegenkomen. Geheel onterecht naar mijn mening. Deze tocht is voor iedereen met een redelijke conditie prima te doen. Om 8 uur verzamelen we bij het restaurant van Sam. Wij hebben onze trekking geboekt bij Sam’s Trekking en hij regelt zijn zaakjes vanuit het familierestaurant. Wij kozen gisteren voor een twee daagse groepstrekking. Een groep bestaat uit maximaal zes personen en wij zijn in totaal met vijf. Wij drieën en nog twee Finse jonge meiden. Eerst wurmen we ons allemaal in het laadklepje van een piepklein busje om een uur lang knietjevrijend te hobbelen naar ons beginpunt. We worden begeleid door twee ervaren, maar piepjonge gidsen. Een jongen en een meisje van respectievelijk twintig en negentien jaar. Onze zoon Jelle is op dat moment negentien en de twee Finse dames zijn begin twintig. Jan en ik zijn dus verreweg de oudsten. De wandeltocht start al gelijk prachtig. We lopen over zandpaden, door landerijen, soms heuvel op heuvel af. De hele dag lopen we, en al die tijd hebben we geen asfalt, geen verkeer, gezien. Alleen prachtige landschappen en lieflijke dorpjes zonder wifi, electriciteit, niks. En het is mooi, geweldig zelfs, om hier even onderdeel van te zijn. Onderweg drinken we thee bij een Pa O vrouw die iets over haar weefkunst vertelt. Onze gids behoort ook tot de Pa O stam vertelt ze. Op haar gezicht smeert ze, zoals bijna de hele bevolking van Myanmar, Thanaka, een goedje tegen de zon, maar het schijnt ook insecten op afstand te houden. Zo rond een uur of één pauzeren we in een homestay waar onze gidsen zelf de lunch bereiden. Als we naar buiten kijken zien we het rustige, landelijke dorpsleven aan ons voorbij trekken. Dat, terwijl de gidsen het recept van de lunch van hun Ipad aflezen, honderd jaar vooruitgang in één moment vastgelegd. De lunch is een uitgebreide curry en smaakt meer dan goed. ’s Middags wandelen we in een rustig tempo verder en naderen zo langzaam aan onze homestay. In dit piepkleine dorpje slapen we in het huis van één van de dorpsbewoners. Ook andere wandelgroepen slapen in ditzelfde dorpje en aan het einde van middag is het gezellig druk in de enige winkel annex kroeg, waar zelfs een biertje te koop is. We eten in onze homestay een maaltijd die ook weer is klaargemaakt door onze gidsen, in de keuken van de bewoners. En al heel vroeg duiken we onze bedjes in. Met het hoofd gericht naar Bhudda en onder een stapel mooie patchworkdekens. De nachten kunnen fris zijn in deze regio. Dit is de reden dat een overnachting zoveel extra’s biedt: vroeg opstaan en deel uit maken van de vroege ochtendrituelen van de lokale bevolking. Onze buurvrouw is buiten bezig met het ontbijt, vrouwen lopen kletsend langs met lege waterkannen, op weg naar de waterput in het centrum van het dorpje. Kinderen spelen, met alles wat voor handen is. Ondertussen kraait de haan veelvuldig en is het een vogelgekwetter van jewelste. Langzaam komt de zon op. Deze dag lopen we tot de lunchpauze en eindigen bij een kleine uitspanning aan de rand van het Inle Lake. Onderweg geen landbouw meer maar prachtige vergezichten, we zitten best hoog en moeten voor de lunch nog een flink stuk dalen. En dat is best nog een pittig klusje, zo op het laatst. Na de lunch worden we in een bootje gezet en het hele meer overgevaren naar NyaungShwe, de backpackersplaats aan het Inle Lake. Daar logeren we in hotel Princess Garden. Het is handig als je op voorhand een hotel hebt geboekt, want als het goed is, is daar onze bagage naar toe gestuurd. Tijdens de boottocht van een klein uurtje ontmoeten we de beroemde éénbeensroeiers. Prachtig om te zien.

21 October 2019

Mexico Yucatan reisroute incl. tips en trucs Onze eerste stop is Isla Mujeres Ja, ik kende het ook niet, eerlijk gezegd. We wilden dolgraag zwemmen met walvishaaien. Isla Holbox in het noorden van Yucatan was daar normaliter het geschikte startpunt voor, maar inmiddels is Isla Mujeres op dit moment een beter plan. En het ligt ook nog eens op korte afstand van Cancun, de luchthaven waar we aankomen. Op Isla Mujeres rijden op een paar taxis na geen auto’s. We verplaatsen ons in een golfkarretje. Leuk joh! Er is genoeg te zien en te doen op dit eiland, maar voor ons telt er maar één ding: zwemmen met walvishaaien. Wij boeken deze prachtige tocht bij On Isla Mujeres Watertours. Tijdens onze tocht heb ik ook andere boten gezien en weet nu helemaal zeker dat die van ons de beste is. Niet de goedkoopste, maar. .goedkoop is duurkoop heb ik altijd geleerd. Het zwemmen met de walvishaaien is misschien niet het meest diervriendelijke evenement, maar toch kon ik zien dat ze hier heel respectvol en met oog voor de natuur een interactie met deze dieren deden. Het was voor ons een ‘once in a lifetime’ moment om nooit te vergeten. Je zoekt en vindt, vervolgens spring je te water en snorkelen maar. De bootsmannen weten precies welk moment en welke plek het beste is. Zo komt het, dat je naar beneden kijkt en de enorme kolossen zacht wiegend onder je heen ziet zwemmen. De adrenaline is hoog en mijn hart klopt in mijn keel. Niet van angst, maar van opwinding. Ge-wel-dig. Pyramide van Chichen Itza Als je een wereldwonder bent dan word je druk bezocht. Dat is dus ook het geval met Chichen Itza. Om drommen mensen te vermijden bleven wij er slapen in een aangrenzend hotel. Zodat we ’s ochtends vroeg ter plekke waren. En echt, we hebben nauwelijks andere mensen gezien. Het was ook nog redelijk fris zo vroeg op de ochtend. Merida Onderweg naar Merida deden wij ook nog het stadje Izamal aan, wat ik persoonlijk leuker en mooier vond. In Merida waren we op een maandag en dan is alles dicht. Zondagavond wel heel leuk met allerlei muzikale evenementen. Uxmal Wat gek, de drukte bij Chichen Itza en nu de rust in Uxmal. Onvoorstelbaar dat alleen Chichen Itza een wereldwonder is geworden en de andere plekken niet. En waarom dit zo rustig is? Waarschijnlijk omdat het niet op busafstand van de grote toeristenplekken als Cancun en Playa de Carmen ligt. Toch is Uxmal heel mooi. We wandelen er in alle rust rond en beklimmen diverse pyramides waar dat in Chichen Itza niet mag. Vanaf Uxmal begint ook de Puuc route. Een route langs diverse andere mooie Maya overblijfselen. Ook hier: nagenoeg niemand tegengekomen. Duur van de Puucroute, een halve dag. Calakmul Omdat we nog niet genoeg hadden van de Maya cultuur zijn we naar Calakmul gereisd. Geen idee waarom Calakmul zo rustig is. Wellicht omdat er verder niets in de buurt te doen is? En omdat Palenque (verder in het zuiden van Mexico) een Unesco werelderfgoed is en Calakmul niet? Belize (Caye Caulker) Vanaf Calakmul is het drie uur rijden naar Chetumal en van daaruit gaan we met de boot naar Caye Caulker. Caye Caulker ligt niet in Mexico maar in het aangrenzende land Belize. De boottocht naar Caye Caulker is niet fijn maar wel efficiënt. Op Caye Caulker hebben wij heerlijke dagen doorgebracht met duiken en snorkelen. Een prachtig piepklein eilandje zonder autoverkeer. Deze keer hadden we een fiets tot onze beschikking, maar lopend konden we alles ook prima af. Voor ons appartement hadden we een fijne steiger, kano’s en wat ligstoelen. Strand is er niet, op Caye Caulker. Tulum In Tulum was strand nou juist de grote trekpleister. We namen de boot terug naar Chetumal en van daaruit de bus naar Tulum. Tulum bestaat uit een dorp en uit een strandgedeelte. Wij sliepen op het strand, want dat is nou juist het enige unique selling point van Tulum. Vlakbij Tulum ligt Akumal waar je kunt snorkelen met schildpadden. Gewoon het strand oplopen en erin duiken. Het lijkt alsof je entree moet betalen en verplicht een gids moet aanschaffen maar dat is flauwekul. Wél ontzettend geestig om te zien hoe kuddes Amerikanen in ganzenpas achter een gids aanlopen, zwemvest aan, en vervolgens het doodstille ondiepe baaitje in waden met gevaar voor eigen leven. Wij zwemmen rustig een stukje en komen de ene na de andere schildpad tegen. Daar heb je echt geen gids voor nodig. Tips • Boek een excursie op Isla Mujeres. • Een taxi is er altijd. Ze staan je vaak op te wachten buiten je hotel of appartement. Ze toeteren even om te laten horen dat ze er zijn. • Een auto huren voor de hele periode, behalve op Isla Mujeres en Caye Caulker. • Het viel ons tegen hoe vaak we konden pinnen, contact geld is hier nog bon ton. • Sla Izamal niet over • Als je met de boot naar Caye Caulker gaat, nog even snel pinnen in San Pedro